Θα πρέπει να προβληματίσουν σοβαρά την ηγεσία της ΔΕΠΑ, αλλά κυρίως τις πολιτικές ηγεσίες των οικονομικών-παραγωγικών υπουργείων, τα αποτελέσματα της δημοπρασίας που υλοποίησε η κρατική (ακόμη) εταιρεία αερίου για την πώληση ποσοτήτων καυσίμου σε μεγάλους καταναλωτές. Ο λόγος είναι ότι τόσο η τελευταία δημοπρασία, όσο και τα αποτελέσματα των προηγούμενων, δείχνουν ότι η προμήθεια φυσικού αερίου στην Ελλάδα είναι μια υπόθεση βαριά άρρωστη και την αρρώστια αυτή την πληρώνει το σύνολο της οικονομίας και της κοινωνίας, με την απώλεια παραγωγικού δυναμικού, θέσεων εργασίας, ανταγωνιστικότητας.
Πιο συγκεκριμένα, από την ποσότητα των περίπου 110 εκατομμυρίων κυβικών μέτρων που διατέθηκε για πώληση, ενδιαφέρον υπήρξε μόλις για περίπου 5,5 εκατομμύρια κυβικά, δηλαδή γύρω στο 5%. Θεωρητικά η δημοπρασία ετοιμάστηκε ώστε να πετύχει μεγάλη συμμετοχή. Η τιμή εκκίνησης ήταν γύρω στα 34 ευρώ η μεγαβατώρα φυσικού αερίου (περίπου 86 κυβικά μέτρα) η οποία σύμφωνα με τις βιομηχανίες, είναι έως και 18% φθηνότερη από την τιμή των συμβολαίων προμήθειας με τη ΔΕΠΑ. Ωστόσο, παρά την θεωρητικά ελκυστική τιμή, το ενδιαφέρον ήταν μηδαμινό.
Αν αναζητήσουμε τις αιτίες, αυτές δεν είναι άλλες από το ότι η εγχώρια βιομηχανία, εξ αιτίας της κρίσης, της χαμένης ανταγωνιστικότητας για την οποία ευθύνεται και το υψηλό κόστος ενέργειας, υπολειτουργεί, αφού δεν μπορεί να σταθεί ανταγωνιστικά στις αγορές του εξωτερικού, που αποτελούν το διέξοδο για τη διάθεση της παραγωγής τους. Το «φθηνότερο» αέριο που προσφέρει μέσω δημοπρασιών η ΔΕΠΑ, θα μπορούσε να είναι λύση για μια έστω και μικρή μείωση του ενεργειακού κόστους. Ωστόσο αν μια βιομηχανία καλύψει τις ανάγκες της με προμήθειες μέσω των δημοπρασιών, θα «τιμωρηθεί» με ποινές από τη μη παραλαβή των ποσοτήτων που προβλέπονται στις συμβάσεις με τη ΔΕΠΑ. Έτσι τις επιπλέον «φθηνές» ποσότητες αερίου, μπορούν να αξιοποιήσουν μόνο οι βιομηχανίες που συγκυριακά μπορούν να αξιοποιήσουν άμεσα για την εκτέλεση έκτακτων παραγγελιών ή εξαγωγών. Επιπλέον, από τις δημοπρασίες εξαιρούνται οι βιομηχανίες που είναι δεσμευμένες με τα δίκτυα πόλης, τα οποία μονοπωλιακά διαχειρίζονται οι ΕΠΑ.
Καταληκτικά, με τις πολιτικές των τελευταίων κυβερνήσεων που επιβάρυναν το κόστος της ενέργειας με τεράστιους φόρους και τις πολιτικές τιμών της ΔΕΠΑ, η βιομηχανία σβήνει. Τώρα αν αυτό αποτελεί συνειδητή πολιτική των κυβερνώντων ή αποτέλεσμα αδυναμίας αντίληψης αυτονόητων, θα το δείξει η ιστορία. Ή μήπως η νεκροψία;
