Η επόμενη Τετάρτη προδιαγράφεται «μεγάλη μέρα» για τη «νέα Ευρώπη», της νέας δομής της ΟΝΕ και της νέας Κομισιόν. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και ο «μελίρρυτος» νέος επικεφαλής της αναμένεται ότι θα αναπέμψουν τα σχέδια προϋπολογισμού 5 χωρών-μελών περίπου ως… απαράδεκτα, ζητώντας να αναμορφωθούν ώστε να μην παραβιάζουν τους ευρωπαϊκούς κανόνες. Μεταξύ αυτών, οι προϋπολογισμοί Γαλλίας και Ιταλίας, των δεύτερης και τρίτης οικονομικά ισχυρότερων χωρών της Ευρωζώνης.
Πολλοί διαβλέπουν πίσω από την προδιαγραφόμενη αυτή κίνηση της Κομισιόν τον «γερμανικό δάκτυλο». Και είναι αλήθεια ότι η γερμανική πολιτική ηγεσία δήλωσε δημόσια τη δυσαρέσκειά της για τα σχέδια του γαλλικού και ιταλικού προϋπολογισμού. Ωστόσο, η Κομισιόν είναι υποχρεωμένη να προχωρήσει σε αυτή την κίνηση, διότι σε διαφορετική περίπτωση η νέα δομή της ΟΝΕ θα καταστεί αναξιόπιστη και θα καταρρεύσει πριν καν τεθεί σε ισχύ – αν γίνει ανεκτή η «ανταρσία» των ισχυρών, πώς θα κατασταλεί η «ανταρσία» οποιουδήποτε άλλου;..
Τι θα φέρει για την Ευρωζώνη αυτή η υποχρεωτική κίνηση «επαναφοράς στην τάξη» των… απείθαρχων χωρών, όταν πλέον σε αυτές περιλαμβάνονται όχι κάποιες χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας, αλλά οι ισχυρότερες χώρες του ευρωπαϊκού κέντρου ύστερα από τη Γερμανία;
Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Η Κομισιόν θα κάνει την πρώτη κίνηση -σύμφωνα με το πλαίσιο της νέας δομής της ΟΝΕ- απόρριψης του προϋπολογισμού τους για τις Γαλλία, Ιταλία, Αυστρία, Μάλτα και Σλοβενία, επειδή αν δεν αναμορφωθούν, κινδυνεύουν να παραβιάσουν τους νέους ευρωπαϊκούς κανόνες. Εξ αυτών, η Γαλλία, παρότι ζήτησε και έλαβε «περίοδο χάριτος» για να προσαρμόσει το έλλειμμά της στο 3% του ΑΕΠ, κατέθεσε στην Κομισιόν προϋπολογισμό που προβλέπει για το 2015 έλλειμμα 4,3% του ΑΕΠ και περιορισμό του κάτω από το 3% το 2018. Η Ιταλία, έχει περιορίσει το έλλειμμά της κάτω από 3%, αλλά δεν τηρεί τη δέσμευσή της να μηδενίσει το διαρθρωτικό της έλλειμμα ώστε να ανακόψει την ανοδική δυναμική του κρατικού της χρέους, που βρίσκεται στο 135% του ΑΕΠ, το δεύτερο υψηλότερο επίπεδο στην Ευρωζώνη ύστερα από την Ελλάδα! Αντί για πρόοδο με ετήσια μείωση του διαρθρωτικού ελλείμματος 0,7% του ΑΕΠ για την επόμενη διετία, ο προϋπολογισμός της δεν παρουσιάζει καμία πρόοδο…
Μόνο μια ματιά στη σύνθεση της «πεντάδας», είναι φυσικό να δημιουργεί «πονοκεφάλους»: η δεύτερη και η τρίτη ισχυρότερες χώρες της Ευρωζώνης (Γαλλία – Ιταλία), μια χώρα του ευρωπαϊκού Βορρά και ταυτόχρονα του γερμανικού «άξονα» (Αυστρία) και δύο χώρες του ευρωπαϊκού Νότου (Μάλτα, Σλοβενία). Δεν πρόκειται λοιπόν πλέον για τον «απείθαρχο» Νότο, αλλά για… επιδημική εξάπλωση του «ιού της απειθαρχίας» και στον ευρωπαϊκό Βορρά!
Υπό την ασφυκτική πίεση του Εθνικού Μετώπου της Μαρίν Λεπέν, που αναδεικνύεται σε ηγεμονική δύναμη στη χώρα, η γαλλική ηγεσία έχει αναδείξει σε σημείο «εθνικής αντίστασης» τον έλεγχο του προϋπολογισμού της, με τον πρωθυπουργό της Μανουέλ Βαλς να καταφεύγει σε μελλοδραματικές «κορόνες» του τύπου «Είμαστε ένα μεγάλο έθνος», «Η Γαλλία είναι ανεξάρτητη χώρα» κ.λπ… Στα ίδια χνάρια βαδίζει και η ιταλική ηγεσία, όπου έχει μεν αδυνατίσει η πίεση από τον Μπερλουσκόνι, αλλά ο Μπέπε Γκρίλο μαζεύει υπογραφές για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για έξοδο από το ευρώ… Αν σε αυτά προσθέσει κανείς την ακόμη ισχυρότερη «εθνική παλινδρόμηση» της Μ. Βρετανίας (την οποία οι αδέξιες κινήσεις του κ. Κάμερον, αλλά και το πρόσφατο δημοψήφισμα ανεξαρτησίας της Σκωτίας ενίσχυσαν περαιτέρω), που ζητεί έλεγχο των συνόρων της αρνούμενη να υποταχτεί στις ευρωπαϊκές ρυθμίσεις για «ανοιχτά σύνορα» στους υπηκόους χωρών-μελών της Ε.Ε., αν τέλος συνυπολογίσει τη διαρκή άνοδο του ευρωσκεπτικισμού και της άκρας και φασίζουσας δεξιάς αλλά και τη «μόδα» των δημοψηφισμάτων εθνικής απόσχισης, αντιλαμβάνεται εύκολα ότι η Ευρώπη «έχει καταπιεί μια βόμβα»…
Ποια είναι η αναμενόμενη εξέλιξη ύστερα από την επόμενη Τετάρτη; Ο συμβιβασμός είναι η πιο λογική συνέχεια. Η Γαλλία και Ιταλία έκαναν «αυτό που έπρεπε» παραβιάζοντας τους ευρωπαϊκούς κανόνες στο όνομα της «εθνικής υπερηφάνειας» αλλά και για να αποφύγουν μια δραματική οικονομική πτώση, η Κομισιόν θα κάνει «αυτό που πρέπει» αναπέμποντας τους προϋπολογισμούς προς διόρθωσιν, και κάπου εκεί θα αρχίσει το μεγάλο παζάρι, ώστε να βρεθεί ένα σημείο συμβιβασμού. Αλλά ένας τέτοιος συμβιβασμός δεν θα είναι παρά ένα προσωρινό «μπάλωμα». Η Ευρώπη ασθενεί βαρέως, παρόλο που τα συμπτώματα της «ασθένειας» δεν είναι ακόμη πολύ ανησυχτικά. Είναι όμως απλώς θέμα χρόνου και συμπτώσεων για να γίνουν πολύ ισχυρά, έως και διαλυτικά. Εκτός αν υπάρξει συνολική αλλαγή ρότας…
