“Το μοναδικό επί της ουσίας επιχείρημα διαπραγμάτευσης που έχει η κυβέρνηση έναντι της τρόικας είναι πως αν πιεστεί πολύ θα πέσει.”. Την εκτίμηση αυτή την έγραψα στις 3.4.13 στο άρθρο μου το «Λόμπι του ευρώ». Επιβεβαιώθηκα μέσα σε δύο εικοσιτετράωρα με τη διαρροή που είδε το φως της δημοσιότητας, σύμφωνα με την οποία ο Στουρνάρας «απείλησε» την τρόικα λέγοντας: «Αν θέλετε και άλλα μέτρα, τότε πάρτε τα κλειδιά του υπουργείου Οικονομικών, δώστε τα στον Τσίπρα και μιλήστε μαζί του».
Με δεδομένο πως ο Στουρνάρας, φύση και θέση, έχει υπάρξει «τροικανότερος» των τροικανών, για να φτάσει να προφέρει αυτά τα λόγια απόγνωσης σημαίνει πως το πράγμα δεν οδηγείται πουθενά ακολουθώντας πιστά και υπάκουα τις εντολές και τις οδηγίες των δανειστών μας. Αν έχει απελπιστεί τόσο ακόμη και ο Στουρνάρας, με το «σπιράλ θανάτου» στο οποίο έχει εγκλωβιστεί η ελληνική οικονομία και η μόνη διαπραγματευτική δυνατότητα είναι η απειλή του ΣΥΡΙΖΑ, τότε δεν μένει παρά να γίνει πράξη η απειλή.
Στις εκλογές του περασμένου Ιουνίου η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού έδωσε μια συγκεκριμένη εντολή. Επαναδιαπραγμάτευση των όρων του μνημονίου. Ωστόσο η κυβέρνηση που σχηματίστηκε υπαναχώρησε από την εντολή που πήρε και αντί επαναδιαπραγμάτευσης οδηγηθήκαμε με πιλότο τον κ. Στουρνάρα στην άνευ όρων παράδοση στους δανειστές μας και στην άνευ ορίων κατάρρευση. Στο βαθμό που το Μέγαρο Μαξίμου πιστεύει στην πολιτική που ακολουθήθηκε μέχρι σήμερα και πως ο μόνος τρόπος διαπραγμάτευσης είναι να «κλαψουρίζει» ο Στουρνάρας στην τρόικα, τότε πράγματι το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να δώσει τα κλειδιά.
Η προσέγγιση του ΣΥΡΙΖΑ με τους «Ανεξάρτητους Έλληνες» αν και ξεκίνησε σαν «λυκοφιλία» έχει εξελιχθεί σε ουσιαστική πολιτική προσέγγιση. Το γεγονός αυτό καθιστά πλέον ρεαλιστικό το σενάριο διακυβέρνησης, από δυνάμεις που έχουν ταχθεί ενάντια στα μνημόνια με τους δανειστές και στο βαθμό που εννοούν αυτά που λένε, θα αναλάβουν μια διαπραγμάτευση με στόχο την εθνική αξιοπρέπεια, είτε μέσα είτε έξω από το ευρώ.
Επιπρόσθετα, σε μια τέτοια προοπτική έχει και πάλι θέση ως «χρήσιμος τρίτος» ο Φώτης Κουβέλης, ειδικά αν έχει καταφέρει να αποδειχθεί το ανάχωμα στις απολύσεις των χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων που ζητάει για ιδεολογικούς και μόνο λόγους η τρόικα. Μια νέα τρικομματική ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ – ΔΗΜΑΡ διαφαίνεται πλέον ως μια ρεαλιστική και βιώσιμη εναλλακτική λύση διακυβέρνησης που θα επιτρέψει στη χώρα να αποκτήσει εθνική στρατηγική για την προάσπιση των εθνικών συμφερόντων της.
Οι σημερινοί ένοικοι του Μεγάρου Μαξίμου αν έχουν κάτι άλλο να πουν, πέρα από το επιχείρημα του κ. Στουρνάρα, θα πρέπει να το πουν σήμερα κιόλας. Αλλιώς, ας δώσουν τα κλειδιά. Αν έχουμε φτάσει μέχρι το κούρεμα των καταθέσεων, πόσο χειρότερα δηλαδή μπορεί να τα πάει ο Τσίπρας;
ΥΓ: Ωραία η ιστορία με την έρευνα για τις γερμανικές αποζημιώσεις. Ελπίζω να είναι ενταγμένη σε κάποια στρατηγική και να συνιστά «άσσο» στο μανίκι της σημερινής κυβέρνησης. Ελπίζω, δεν ξέρω. Διαφορετικά, ας δώσουν τη σχετική έκθεση μαζί με τα κλειδιά στην επόμενη.
