Γράφει ο Γεράσιμος Ταυρωπός
Ύστερα από τον Αλέξη Τσίπρα, η σειρά του Παναγιώτη Λαφαζάνη. Ο πρώτος ολοκλήρωσε το δικό του crash test με τους δανειστές, με τα γνωστά, οδυνηρά αποτελέσματα. Τώρα, έρχεται η σειρά του δεύτερου, για να περάσει το δικό του crash test, καθώς η εσωκομματική αντιπαράθεση κορυφώνεται και προσεγγίζει το οριακό σημείο.
Στον ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον κυρίαρχη η αίσθηση ότι η διάσπαση έχει ήδη δρομολογηθεί. Το ερώτημα είναι μόνο ποια πλευρά, η ηγεσία ή η αριστερή πτέρυγα, θα καθορίσει τους όρους, το χρόνο και επομένως το αποτέλεσμα της «μάχης». Ο Αλέξης Τσίπρας έχει αποδείξει μέχρι τώρα ότι έχει έφεση στον «πόλεμο κινήσεων», ενώ αντίθετα ο Παναγιώτης Λαφαζάνης έχει επιδείξει μεγάλη σταθερότητα και αντοχή στον «πόλεμο θέσεων». Ωστόσο, στον ΣΥΡΙΖΑ έχει διαμορφωθεί μια κατάσταση όπου για τον μεν Αλέξη Τσίπρα έχει υψηλό ρίσκο ο «πόλεμος κινήσεων», για τον δε Παναγιώτη Λαφαζάνη είναι υποχρεωτικό να μπει και στον «πόλεμο κινήσεων»…
Για να βγάλουμε άκρη όμως, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η κυρίαρχη στον ΣΥΡΙΖΑ αίσθηση ότι η διάσπαση του κόμματος έχει δρομολογηθεί, βασίζεται στο εξής: πώς μπορούν να συνυπάρξουν στο ίδιο κόμμα μέλη και στελέχη που θα διακηρύσσουν και θα παλεύουν με στόχο την κατάργηση (και) του νέου μνημονίου, μαζί με άλλα μέλη και στελέχη που θα υπερασπίζονται την επιλογή της ψήφισης και υλοποίησής του; Αυτή η απόκλιση είναι πλέον αγεφύρωτη, όση καλή θέληση και αν επιδειχθεί. Μέχρι σήμερα υπήρχε κοινότητα στόχων και διχάζονταν οι τακτικές για την επίτευξή του. Τώρα, δεν υπάρχει καν κοινότητα στόχων. Έτσι, ο «υπαρκτός ΣΥΡΙΖΑ» δεν μπορεί να είναι το κατάλληλο πολιτικό εργαλείο ούτε για την ηγεσία ούτε για την εσωκομματική αντιπολίτευση. Ο Αλέξης Τσίπρας χρειάζεται ένα κόμμα πιο κοντά στη φυσιογνωμία της ΔΗΜΑΡ ή, για να μιλήσουμε με ένα διεθνές παράδειγμα, πιο κοντά στο ιταλικό Δημοκρατικό Κόμμα του Ματέο Ρέντσι, ενώ ο Παναγιώτης Λαφαζάνης και η Πλατφόρμα του, χρειάζoνται ένα κόμμα που θα συνεχίσει αντιμνημονιακά.
Για να το πούμε αλλιώς: το «μνημόνιο – αντιμνημόνιο» είναι πλέον διαχωριστική γραμμή μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, και οι επιπτώσεις από αυτή την εξέλιξη θα είναι αναπόδραστα καταλυτικές.
Δεν πρόκειται όμως μόνο γι’ αυτό. Επιπλέον, είναι και τα πολιτικά σχέδια τελείως αποκλίνοντα. Ο Αλέξης Τσίπρας θέλει να μετατοπιστεί προς το κέντρο, όχι μόνο γιατί έτσι επιτάσσει η υπεράσπιση της επιλογής να φέρει και να ψηφίσει ένα μνημόνιο, αλλά και γιατί η αξιοποίηση της κρίσης των παλιών μνημονιακών κομμάτων αφήνει χώρο – το μόνο πολιτικό χώρο που είναι σε αυτή τη συγκυρία διαθέσιμος.
Με αυτά τα δεδομένα, ο παράγων χρόνος καθίσταται πλέον εντελώς κρίσιμος. Ποια από τις δύο πλευρές, και σε ποιο χρόνο, θα πάρει την αποφασιστική πρωτοβουλία; Ο Αλέξης Τσίπρας έχει δημοσιοποιήσει την πρόθεσή του να πάει σε εκλογές αμέσως ύστερα από την ολοκλήρωση της συνολικής συμφωνίας με τους δανειστές. Ταυτόχρονα από το επιτελείο του διαρρέει ότι δεν θα πάει άμεσα σε Κ.Ε. Αν αυτά τα δύο ισχύουν, παραπέμπουν στον εξής πολιτικό σχεδιασμό: αδρανοποίηση των κομματικών διαδικασιών, «μπάνια του λαού» και αμέσως μετά εκλογικός αιφνιδιασμός και ξεκαθάρισμα με την Αριστερή Πλατφόρμα με «κόψιμο» των υποψηφίων της από τις εκλογικές λίστες.
Υπάρχει όμως και ένα πιο hot σενάριο: άμεσες πρωτοβουλίες μετατόπισης προς το κέντρο με «παράκαμψη» του κόμματος, δηλαδή ενεργοποίηση διαδικασιών ντε φάκτο διάσπασης.
Από την άλλη, τα άμεσα βήματα για τον Παναγιώτης Λαφαζάνη είναι προδιαγεγραμμένα: πίεση για σύγκληση της Κ.Ε. (βάσει του καταστατικού, πρέπει να συγκληθεί εντός 15 ημερών από την ημέρα υποβολής του αιτήματος από το 1/4 των μελών του οργάνου και ήδη το κείμενο των 109 μελών της Κ.Ε. έθεσε το αίτημα) και μάχη για να υιοθετηθεί απόφαση που θα καταδικάζει το νέο μνημόνιο. Είτε πλειοψηφήσει είτε όχι, αυτή η απόφαση της Κ.Ε. θα δρομολογήσει τη διαδικασία της διάσπασης. Αν η πτέρυγα περί τον Αλέξη Τσίπρα χάσει, θα κινηθεί με γρήγορα βήματα για τη δημιουργία νέου κόμματος. Αν κερδίσει, οι δυνάμεις που θα ωθούν την Αριστερή Πλατφόρμα προς την έξοδο θα είναι ακατανίκητες.
Υπάρχει όμως και το σενάριο η πτέρυγα περί τον Αλέξη Τσίπρα να μην προσέλθει στην Κ.Ε. Τι θα κάνουν τότε οι «αντιφρονούντες»; Θα κάνουν Κ.Ε. ακόμη και με την απουσία του; Εδώ θα είναι η σειρά του Παναγιώτη Λαφαζάνη να βρεθεί ενώπιον επιλογών που θα «καίνε». Όσοι τον γνωρίζουν, λένε ότι η ιδιοσυγκρασία του ανδρός είναι αταίριαστη με τον «πόλεμο κινήσεων» και με αποφάσεις ρήξης. Προσθέτουν, ωστόσο, ότι είναι πολύ θυμωμένος με τον Αλέξη Τσίπρα, όχι μόνο για τον ανασχηματισμό, αλλά και γιατί θεωρεί ότι εξαπατήθηκε όσον αφορά τους σχεδιασμούς του στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές. Ακόμη χειρότερα, έχουν φτάσει στ’ αυτιά του πληροφορίες ότι η εναντίον του συκοφαντική καμπάνια σχετικά με το περιβόητο… «ριφιφί» στο Νομισματοκοπείο εκπορεύεται και από στενούς συνεργάτες του πρωθυπουργού… Επιπλέον, γνωρίζει πολύ καλά ότι αν δεν κάνει άμεσες κινήσεις και αφήσει τα πράγματα να κυλήσουν μέχρι ο Αλέξης Τσίπρας να προκηρύξει πρόωρες εκλογές, αυτός και η αριστερή του πτέρυγα πάνε σαν «πρόβατα επί σφαγή».
Ήρθε λοιπόν η ώρα (και) του Παναγιώτη Λαφαζάνη, να περάσει κι αυτός το δικό του crash test. Και να «μετρηθεί», όπως «μετρήθηκε» ήδη στο crash test με τους δανειστές ο Αλέξης Τσίπρας…
