Όταν καμιά φορά συμβαίνει κάτι πέραν των συνηθισμένων κι αναμενόμενων πλαισίων, λες «έτυχε». Όταν συμβεί (το ίδιο κάτι) για δεύτερη φορά, λες «σύμπτωση», όταν συμβεί τρίτη φορά, λες «διαολεμένη σύμπτωση», όταν συμβεί τέταρτη και πέμπτη αρχίζουν να σου μπαίνουν ψύλλοι στα αυτιά πως κάτι άλλο πρέπει να τρέχει… Σε πολλές περιπτώσεις, δε, δεν έχεις την τιμή να σου συμβαίνουν μόνον εσένα τα «τυχαία» και οι «συμπτώσεις».
Εδώ και λίγο καιρό λοιπόν με το λατρεμένο αντικείμενο του πόθου (η πιστωτική κάρτα) συχνά δεν εγκρίνονται οι συναλλαγές (κι όχι δεν είναι ποτέ της φορτωμένη – μην πούμε ότι συνήθως το υπόλοιπο που έχει είναι καμιά 15αρια ευρώ). Αρχικά δεν δίνεις σημασία, όταν όμως αγανακτήσεις και πάρεις την τράπεζά σου να την σκυλοβρίσεις, ζητώντας εξηγήσεις γιατί φτύνει έτσι έναν συνεπέστατο πελάτη, θα σου πει : «μα δεν βλέπουμε να επιχειρήθηκε καμία συναλλαγή». Το πρώτο πράγμα που σου περνά από το μυαλό είναι σε δουλεύουν κανονικότατα. Αλλά μια που σου πέρασε, μια που σου έφυγε, διότι λίγα βήματα πιο κάτω οι συναλλαγές σου εγκρίνονται κανονικότατα.
Το θέμα συζητήθηκε σε ευρύτατο φιλικό κύκλο και πολλοί είχαν να καταθέσουν μια τέτοια «ατυχία». Πότε δεν εγκρίνεται, πότε το μηχάνημα έχει πρόβλημα και δεν διαβάζει όλες τις κάρτες (να το αλλάξεις αγαπητέ αν είναι έτσι…) και πάει λέγοντας. Ομοφώνως λοιπόν οδηγηθήκαμε στο συμπέρασμα ότι σε τούτες τις στεγνές από ρευστό περιόδους, κάποιοι επιχειρηματίες εντέχνως επιχειρούν να αποφύγουν να πληρωθούν με πιστωτική (άλλωστε πόσοι πελάτες στο ατάκα κι επιτόπου θα πάρουν την Τράπεζα να ζητήσουν εξηγήσεις). Είναι ένα ενδεχόμενο.
Φυσικά μπορεί να υπάρχουν κι ένα σωρό άλλα ενδεχόμενα (οι ψύλοι είναι και στην εποχή τους άλλωστε αυτήν την περίοδο), ενδεχομένως σοβαρότερα. Μόλις προχθές φίλος επιχείρησε αγορά σε κατάστημα του οποίου είναι πελάτης. Η πωλήτρια με τον έναν ή τον άλλο τρόπο επιχείρησε να αποφύγει την έκδοση απόδειξης (αχ, καλέ μα που πήγα το κλειδί της ταμειακής; Αχ, και βιάζεστε ε; Πόσο λυπάμαι…) Ο δικός μας δεν τσίμπησε (είχε αλλού το νου του) κι ακούμπησε την πιστωτική στον πάγκο. Ξέρετε τι έγινε ; «Αχ, καλέ δεν δίνει έγκριση…Αυτό το μηχάνημα όλο προβλήματα είναι και το λέω στο αφεντικό αλλά τίποτα».
ΥΓ: Όλα αυτά μου ήρθαν στο μυαλό (εντελώς άσχετα) όταν διάβασα την εκτίμηση του γενικού διευθυντή της Visa Europe για Ελλάδα, Βουλγαρία και Κύπρο κ. Νίκου Καμπανόπουλου, για την ανάγκη παροχής κινήτρων προς καταναλωτές και επιχειρήσεις, ώστε να επιλέγουν για τις συναλλαγές τους κάρτες πληρωμών έναντι μετρητών, γεγονός που θα έχει σημαντικά οφέλη στην μάχη κατά της φοροδιαφυγής.
ΥΓ2: Η στοχευμένη χρήση των ηλεκτρονικών συναλλαγών μπορεί να συμβάλει σε μείωση της παραοικονομίας στην Ευρώπη κατά 1/10, δηλ. κατά 200 δισ. ευρώ και πλέον.
ΥΓ3: Το μέγεθος της παραοικονομίας στην Ελλάδα παραμένει υψηλό σε σχέση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο και ανέρχεται σε 24% του ΑΕΠ ή 43,2 δισεκατομμύρια ευρώ.
