Γράφει ο Κωνσταντίνος Μπαλτάς
Είναι άδικο να λέμε πως στην Ελλάδα δεν τηρείται ο νόμος. Τηρείται για πολλούς και σε πολλές περιπτώσεις. Κυρίως μάλιστα για τον ιδιωτικό τομέα. Είτε υπέρ του, είτε κατά του.
Στην περίπτωση ωστόσο που μία εταιρία μηνυθεί από μία άλλη λόγω λάθους των υπαλλήλων της, αυτοί οι υπάλληλοι, δεδομένου ότι φέρουν ευθύνη για το πώς επιτελούν το έργο τους, θα τιμωρηθούν. Είτε με απώλεια μία προαγωγής, με απόλυση ή άλλα μέσα. Στην περίπτωση ωστόσο του δημοσίου αυτό δεν συμβαίνει. Οπότε δεν πειράζει και να κάνει κανείς λάθος. Τα λάθη για τους ανθρώπους είναι. Απλώς θα πρέπει ο έλληνας φορολογούμενος να πληρώσει 255.312 ευρώ για διαφυγόντα κέρδη και άλλα 2.000 ευρώ για ηθική βλάβη σε μία εταιρία που λόγω πατάτας του ΕΣΡ έχασε έργο 1.970.000 ευρώ, ενώ ήταν ο μειοδότης.
Σύμφωνα με το Πρώτο Θέμα, η εν λόγω εταιρεία “υποστήριξε ότι κατά πλημμελή εφαρμογή και ερμηνεία των διατάξεων του ν. 3021/2002 (περιορισμοί στη σύναψη δημοσίων συμβάσεων με πρόσωπα που δραστηριοποιούνται ή συμμετέχουν σε επιχειρήσεις μέσων ενημέρωσης- βασικός μέτοχος) δεν της χορηγήθηκε το προβλεπόμενο πιστοποιητικό περί μη συνδρομής ασυμβιβάστων ιδιοτήτων στα πρόσωπα των μετόχων της από το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης (ΕΣΡ), με συνέπεια να μην κατακυρωθεί υπέρ της, παρόλο που είχε ανακηρυχθεί προσωρινός μειοδότης, η δημόσια σύμβαση για την εκτέλεση έργου προϋπολογιζόμενης δαπάνης 1.970.000 ευρώ.
Το ΕΣΡ τον Φεβρουάριο του 2004 απέρριψε το αίτημα της εταιρείας για χορήγηση πιστοποιητικού περί μη συνδρομής ασυμβιβάστων ιδιοτήτων σύμφωνα με το νόμο 3021/2002, με την αιτιολογία ότι ο βασικός μέτοχος της εταιρείας είναι συγγενής α’ βαθμού με τη μοναδική εταίρο και διαχειρίστρια εταιρείας (Ε.Π.Ε.) στην οποία ανήκει η εκμετάλλευση τοπικού ραδιοφωνικού σταθμού της Κέρκυρας (ο διαγωνισμός αφορούσε έργο στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Κερκύρας).
Έτσι, η κατασκευαστική εταιρεία διεκδίκησε μέσω των Διοικητικών Δικαστηρίων 255.312 ευρώ ως αποζημίωση κατά τα άρθρα 105 και 106 του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα και το ποσό των 65.000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση (κατά τον Αστικό Κώδικα), για την αποκατάσταση της ζημίας και της ηθικής βλάβης που, όπως υποστήριζε, έχει υποστεί από παράνομες πράξεις των οργάνων του Δημοσίου.»
Και αναρωτιέται κανείς. Οι άνθρωποι που ήταν τότε, το 2004 στο ΕΣΡ, θα λογοδοτήσουν για αυτό; Σε αναλογία με την θέση τους στην ιεραρχία και με οποιοδήποτε ελαφρυντικό δικαιούνται, βέβαια. Θα χάσει έστω κανείς τη δουλειά του; Ή θα συνεχίζουν αμέριμνοι να υπηρετούν ελαφρά τη καρδία τα καθήκοντά τους και αν γίνει και κανένα λάθος, το πολύ πολύ… πληρώνουν τα κορόιδα;
