H στρατηγική του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά και του συμπρωθυπουργεύοντα Ευάγγελου Βενιζέλου θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως «συμφωνία με τον διάβολο». Στρατηγική δηλαδή που μεταφράζεται σε «πουλάω την ψυχή μου» και περιμένω ανταλλάγματα. Ωστόσο, η τήρηση των υπεσχημένων δεν αποτελεί το δυνατό σημείο του διαβόλου και ως εκ τούτου όσοι μπαίνουν στον πειρασμό της συμφωνίας μαζί του, αργά ή γρήγορα, αντιλαμβάνονται πως εξαπατήθηκαν. Αλλά τότε είναι συνήθως αργά για δάκρυα….
Σαμαράς και Βενιζέλος έκαναν όλα όσα τους ζήτησαν οι δανειστές και κυρίως οι Γερμανοί. Και τα έκαναν με υποδειγματική συνέπεια και αδιατάρακτη συνέχεια, τουλάχιστον ως προς τη βασικές κατευθύνσεις που τους υπέδειξαν. Το επιχείρημά τους ήταν πως αν κάνουμε τα «μαθήματά» μας και πάρουμε καλό «βαθμό», μετά θα μας δώσουν «απολυτήριο» από το μνημόνιο.
Φωνάζει σήμερα η ελληνική κυβέρνηση δεξιά κι αριστερά πως πέτυχε πρωτογενές πλεόνασμα και δικαιούται να επιβραβευθεί με μια γενναία μείωση και άρα συνολική διευθέτηση του χρέους, έτσι ώστε να μπορέσει να ξαναβγεί με «καθαρό πρόσωπο» στις αγορές. Ωστόσο και παρά το γεγονός ότι στις 27 Νοεμβρίου 2012, οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης και το ΔΝΤ υποσχέθηκαν ότι θα έκαναν ό,τι μπορούσαν να μας βοηθήσουν να γίνει το χρέος βιώσιμο μόλις μπορέσουμε να πετύχουμε πρωτογενές πλεόνασμα, σήμερα κάνουν όλοι τους «Γερμανούς». Θα επιβεβαιώσει λέει η Eurostat τον Απρίλιο και μετά τις ευρωεκλογές… και μετά το καλοκαίρι…. και μετά … και μετά…. βλέπουμε! Ας πρόσεχαν. Αυτά παθαίνει όποιος συμφωνεί με τον διάβολο, όπως κι αν αυτός παρουσιάζεται. Το πρωτογενές πλεόνασμα αποδείχθηκε πρωτογενές … άδειασμα.
O Βόλφγκανγκ Σόιμπλε μάλιστα, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο CNBC είπε χωρίς περιστροφές πως εάν η Ελλάδα χρειάζεται περαιτέρω, περιορισμένη, χρηματοοικονομική βοήθεια στο τέλος του έτους, όταν θα λήξει το υφιστάμενο πακέτο βοήθειας, τότε θα είμαστε έτοιμοι να το κάνουμε αυτό”. Ούτε μείωση, ούτε κούρεμα, ούτε συνολική διευθέτηση. Στο «τραπέζι» υπάρχει μόνον ένα νέο Μνημόνιο. Όπως κι αν το βαφτίσουν.
Έτσι όπως εξελίχθηκαν λοιπόν τα πράγματα, ο Σαμαράς αν δεν θέλει να αυτοκτονήσει πολιτικά, έχει μόνο μια επιλογή. Να δείξει τον Βενιζέλο και τον Στουρνάρα και να πει «οι όφεις με ηπάτησαν και έφαγον.». Και όχι μόνον αυτό αλλά να δείξει και στους δανειστές πως υπάρχει ελληνική κυβέρνηση η οποία πρωτίστως προασπίζεται τα συμφέροντα του ελληνικού λαού. Ας τηρήσει λοιπόν ο Σαμαράς τα δικά του υπεσχημένα. Ας μοιράσει το πλεόνασμα. Τώρα και όχι…. μετά. Και να το μοιράσει με την ακόλουθη σειρά: Χαμηλοσυνταξιούχοι ( και όχι συνταξιούχοι γενικώς), δάσκαλοι ( και όχι καθηγητές), νοσηλευτές ( και όχι γιατροί), Ένοπλες Δυνάμεις και Σώματα Ασφαλείας ( και όχι καλοπληρωμένοι τεμπέληδες του βαθέως κράτους).
Έχει τη βούληση; Δεν το ξέρω γιατί δεν μιλάω μαζί του. Ξέρω όμως πως εκείνο το περίφημο «ουδείς αναμάρτητος», το είπε σε λάθος τόπο και λάθος χρόνο. Τώρα είναι ώρα να το ξαναπεί και να το πει εδώ, στους Έλληνες. Ένα ηχηρό πολιτικό «απεταξάμην» είναι ίσως ο μόνος τρόπος για να διασώσει τη Νέα Δημοκρατία από την προδιαγεγραμμένη εκλογική συντριβή της που θα σημαίνει και τη δική του επιστροφή του στην … εξορία.
