Πριν λίγες ημέρες ανάμεσα στα διαφημιστικά έντυπα που είχαν συσσωρευθεί στην είσοδο της πολυκατοικίας, ξεχώρισα ένα που πραγματικά με εντυπωσίασε. Γνωστή, παραδοσιακή ταβέρνα της περιοχής (όπου για να βρεις τραπέζι έκανες τάμα) με εκλεκτά εδέσματα και τιμές ανάλογες, είχε προχωρήσει στην έκδοση ενός εντύπου-τιμοκαταλόγου όπου ταυτόχρονα διαφήμιζε ότι «τις Παρασκευές το κρασί είναι κέρασμα». Ντόϊνγκ! Η σχετική έρευνα έδειξε ότι όταν λέμε κρασί, εννοούμε όλα τα κρασιά, εμφιαλωμένα και μη. Δύο φορές ντόϊνγκ! Το αφεντικό τρελάθηκε; Όχι δεν τρελάθηκε, απλώς προσπαθεί να σώσει το μαγαζί που επί έτη πολλά, τρέφει την οικογένεια. Για να συνεχίσει να την τρέφει…
Αποτελεί κοινή παραδοχή ότι σε περιόδους σαν κι αυτή που βιώνουμε τρία χρόνια τώρα, οι «έξοδοι» περιορίζονται πρώτα απ’ όλα και είναι λογικό. Μην παρασύρεστε από την αθρόα προσέλευση κόσμου στα καφέ κ.τ.λ. Αν έχετε γνωστό κάποιο σερβιτόρο θα σας πει ότι η πλειονότητα καπαρώνει την καρέκλα επί ώρες με έναν ελληνικό μονό… Όσο για το φαγητό, στις λαϊκές γειτονιές λίγο ακόμη απέχει, από το «μια σκέτο από γιουβέτσι» αλλοτινών εποχών.
Όλους αυτούς του χιλιάδες μικρούς και μεσαίους επαγγελματίες της εστίασης ήρθε κι η αύξηση του ΦΠΑ και τους στραγγάλισε κανονικότατα. Δεν θα συζητήσουμε για τα κίνητρα (είναι μια άλλη ιστορία) αλλά εσχάτως πληθαίνουν οι φωνές για την ανάγκη μείωσης του συντελεστή. Μια αύξηση που δεν θα έπρεπε να είχε καν γίνει. Ωστόσο δεν είναι μόνον η εστίαση που ευθέως άλλωστε συνδέεται και με τον τουρισμό.
Η γενναία κίνηση θα ήταν εκτός από την εστίαση να υπάρξει μείωσή του, στα όποια πλαίσια των δυνατοτήτων υπάρχουν, σε πολύ βασικά είδη διατροφής: γάλα, ψωμί, παιδικές τροφές, ζυμαρικά, ρύζι. Έτσι, η πτώση των τιμών θα βοηθήσει σημαντικά τμήματα του πληθυσμού που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα επιβίωσης. Από το τίποτα, αυτό θα είναι κάτι…
Κι ίσως να μην πρόκειται και για γενναία κίνηση, αλλά για επιτακτική ανάγκη.
