Γράφει ο Γιώργος Αργυρόπουλος,
ασκ. Δικηγόρος, ΜΔΕ Δημοσίου Δικαίου Νομικής Δ.Π.Θ.
Άλλο ένα εκπαιδευτικό σίριαλ είχε και αυτό το καλοκαίρι. Το ζήτημα των αιωνίων (ή λιμναζόντων πιο κομψά), που το άκουγα από όταν ήμουν πρωτοετής φοιτητής, ανέκυψε βίαια φέτος με συμπεριφορά του τύπου «take it or leave it» από το Υπουργείο Παιδείας. Συμφωνούμε ότι η φοίτηση πέρα από ένα όριο μειώνει το σκοπό του ίδιου του πανεπιστημίου και των προγραμμάτων σπουδών. Επιστημονική γνώση και γνώμη που μεταδίδεται εντός ορίων (συνήθως τετραετούς φοίτησης) συνεπάγεται τη λήψη του πτυχίου που πιστοποιεί τη δική σου γνώση πλέον στο αντικείμενο που σπούδασες. Ακόμα πρέπει να πούμε ότι η επιλογή του φοιτητή προς ένα τμήμα προφανώς επιδεικνύει τη δική του προτίμηση στο γνωστικό αντικείμενο αυτό. Το αν ωθήθηκε από το οικογενειακό του περιβάλλον, το σχολείο, τα μόρια που συγκέντρωσε κλπ δεν αναιρεί ότι σπουδάζει σε ένα τμήμα με δομή και οργάνωση και επιθυμεί να πάρει το πτυχίο.
Αυτή η κουβέντα όμως δε γίνεται. Θέλει ο φοιτητής το αντικείμενο που σπουδάζει; Ευθύνεται ο ίδιος γι’ αυτό τη στιγμή που κανείς στο σχολείο δεν διέκρινε τις ικανότητές του και δεν τον συμβούλευσε τι θα ήταν ιδανικό για αυτόν; Υπάρχει εξατομικευμένη εκπαίδευση μέσα στη τάξη του ή μαζική μετάδοση γνώσεων μέσα στο άτομο χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι ανάγκες του; Το υπουργείο παιδείας οφείλει να απαντά σε αυτά τα θέματα κάθε χρόνο. Αυτό όμως θα είχε ως αποτέλεσμα την ανατροπή όλου του εκπαιδευτικού πλαισίου.
Πάμε λοιπόν στο πως διαχειρίστηκε το ζήτημα των αιωνίων το Υπουργείο. Αρχικά με βαρύγδουπες δηλώσεις δικαίωσε και τους πιο ένθερμους οπαδούς της διαγραφής καθώς προανήγγειλε διαγραφή των φοιτητών που ξεπερνούν τα οριζόμενα, στο καθεστώς που υπάγονται, έτη φοίτησης. Στη συνέχεια και με αντίδραση των πρυτάνεων αναδιπλώθηκε θεωρώντας τη μία έστω παρουσία σε δύο χρόνια σε εξεταστική περίοδο ότι διατηρεί τη φοιτητική ιδιότητα και έχουν δύο εξεταστικές (9/14 και 1/15) να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους οι φοιτητές. Τελικά, υπερψηφίστηκε η ρύθμιση του υπουργείου Παιδείας για τους αιώνιους φοιτητές, σύμφωνα με την οποία θα εξαιρούνται από την αυτοδίκαιη απώλεια της φοιτητικής ιδιότητας όχι μόνο όσοι είχαν συμμετάσχει σε εξετάσεις σε τουλάχιστον μια εξεταστική περίοδο κατά τα δυο προηγούμενα ακαδημαϊκά έτη αλλά και όσοι υπέβαλλαν τη σχετική δήλωση μαθημάτων για συμμετοχή στις εξετάσεις.
Πολλοί θα διαφωνήσουν και θα πουν πως είναι δυνατόν φοιτητής που είναι 15 χρόνια σε μια σχολή να θεωρείται, επειδή έχει συμμετάσχει σε 1 εξεταστική μέσα σε 2 χρόνια, ότι έχει ενδιαφέρον για το πτυχίο. Άλλοι θα πουν ότι είναι η τελευταία τους ευκαιρία και πρέπει να τους δοθεί η ευχέρεια αυτή. Εγώ κρατώ τις επιφυλάξεις μου καθώς αν κάποιος έχει 10 μαθήματα πόσο εύκολο είναι να του φύγουν σε 2 εξεταστικές όταν θα έχει το «μπαμπούλα» της διαγραφής; Και στο τέλος, θα κάνουμε ποτέ τη κουβέντα τι πανεπιστήμια θέλουμε σε αυτή τη χώρα, τι είδους φοίτηση, ποια δομή και οργάνωση ή θα επαφίεται στην κάθε ηγεσία του υπουργείου Παιδείας να λύνει με «αλχημείες» και «εξισώσεις» τα θέματα που απασχολούν τα πανεπιστημίων; Αυτά και καλή ακαδημαϊκή χρονιά σε όλους, αιωνίους και μη.
