Το απόγευμα αναμένεται να ανακοινωθεί η νέα γαλλική κυβέρνηση. Ο Τύπος της χώρας σχολιάζει πως πρόκειται για την τελευταία ευκαιρία του Προέδρου Φρανσουά Ολάντ, ο οποίος όντας ο πλέον αντιδημοφιλής Πρόεδρος των τελευταίων 50 χρόνων έδωσε χθες εντολή στον πρωθυπουργό Μανουέλ Βαλς να παραιτήσει την κυβέρνηση ύστερα από τα επικριτά για την Γερμανία σχόλια του υπουργού Οικονομίας.
Ο Αρνό Μοντμπούρ, όμως, έχει ήδη δηλώσει ότι δεν ενδιαφέρεται να επιστρέψει στο κυβερνητικό σχήμα, που ο Ολάντ θέλει να αποτελείται από πρόσωπα «συνεπή» προς την πολιτική που εφαρμόζει η χώρα και «ξεκάθαρα» όσον αφορά την γραμμή και τις συμπεριφορές. Ο «αντάρτης» υπουργός Οικονομίας έχει σχολιάσει πολύ σκληρά τον Γάλλο Πρόεδρο: «Ο Ολάντ λέει ψέματα όλη την ώρα. Γι’ αυτό και είναι στο 20% στις δημοσκοπήσεις. Ψεύδεται. Λέει ψέματα συνέχεια, από την αρχή. Με τον Φρανσουά Ολάντ, δεν μπορείς να συζητήσεις, οπότε δεν συζητάμε πλέον. Δεν υπάρχει λόγος, οι συζητήσεις μαζί του είναι άνευ χρησιμότητας. Συμπαθητικές, αλλά άχρηστες…Έχω τις απολύτως απαραίτητες σχέσεις με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας» είχε δηλώσει στο βιβλίο «Moi president» («Εγώ, πρόεδρος») του δημοσιογράφου Βαλεντέν Σπιτς το οποίο κυκλοφορεί στις 10 Σεπτεμβρίου.
Τα γαλλικά ΜΜΕ περιμένουν την νέα κυβέρνηση. Οι αναλυτές διαπιστώνουν βαθιά κρίση- που δεν συνδέεται όπως επισημαίνει η Le Monde, μόνο με τους «αντάρτες», αλλά με τον «ερασιτεχνισμό και την αδυναμία της αριστεράς»- και σημειώνουν ότι αυτή είναι ίσως η «τελευταία ευκαιρία» του Φρανσουά Ολάντ.
Απρόθυμοι να συμμετάσχουν στην κυβέρνηση είναι καιο υπουργός παιδείας, Μπενουά Αμόν, και η υπουργός Πολιτισμού, Ορελί Φελιπετί, που έχουν τις ίδιες απόψεις με τον Μοντμούρ. Σχολιάζουν ότι η κυβέρνηση έχει την ίδια γερμανική «εμμονή» με την λιτότητα, που «στραγγαλίζει την ανάπτυξη». Μάλιστα, ο Αμόν φέρεται να έχει δηλώσει: «Φταίμε εμείς που είμαστε Αριστεροί;»
Ενδεικτικά η κρίση στον γαλλικό τύπο καταγράφηκε ως εξής:
«Κρίση καθεστωτική» είναι ο τίτλος της αριστερής εφημερίδας «Liberation» όπως και της συντηρητικής «Le Figaro», οι οποίες έχουν συνήθως αντίθετες πολιτικές αναλύσεις.
«Όλοι ή σχεδόν όλοι γνωρίζουν τώρα ότι οι κριτικές του Αρνό Μοντεμπούρ εναντίον της ευρωπαϊκής λιτότητας ηχούν σωστές», γράφει η Liberation. Και σε κάθε περίπτωση «με ή χωρίς τον Μοντμπούρ, θα πρέπει να δοθούν απαντήσεις στις ερωτήσεις που αυτός έθεσε. Το κύρος είναι απαραίτητο σε μια κυβέρνηση. Δεν ριμάρει πάντα με τη λιτότητα».
Η «Figaro» υποστηρίζει πως «με υπόβαθρο μια αβυσσαλέα δυσπιστία και οικονομική καταστροφή, πώς να μην αναγνωρίσει κανείς σ’ αυτή την κυβέρνηση που τρελάθηκε, αυτό το θρυμματισμένο Σοσιαλιστικό Κόμμα, αυτή την πλειοψηφία με τους επιδέσμους, όλα τα συστατικά μιας κρίσης καθεστώτος οι συνέπειες της οποίας είναι ακόμη ανυπολόγιστες».
«Η τελευταία ευκαιρία του προέδρου να σώσει την πενταετή θητεία του» γράφει η Le Monde.
«Τι θέαμα!», γράφει η Parisien, η οποία δημοσιεύει φωτογραφίες των κύριων πρωταγωνιστών -τρεις υπουργοί, ο αρχηγός του κράτους και ο πρωθυπουργός- τους οποίους εμφανίζει ως πρόσωπα ενός τηλεοπτικού σήριαλ.
Αναφερόμενη στη «μακρά, θεαματική λιτανεία των πολιτικών κρίσεων που έχουν σημειωθεί στη διάρκεια της θητείας» του προέδρου Ολάντ, ο οποίος εξελέγη το Μάιο του 2012 και καταγράφει έκτοτε ρεκόρ χαμηλής δημοτικότητας, η οικονομική εφημερίδα «Les Echos» προειδοποιεί: «αν η κυβέρνηση δεν αλλάξει ταχύτητα, η χώρα είναι καταδικασμένη να ζήσει για καιρό ακόμη με καθεστώς σε κρίση. Και, γιατί όχι, σε καθεστωτική κρίση».
«Τίποτε δεν πρέπει να εξέχει, πλήρης ευθυγράμμιση», σημειώνει από την πλευρά της η εφημερίδα «L’ Humanite».
