Γράφει ο Μάνος Κανδεράκης
Την Δευτέρα το βράδυ στα Public Συντάγματος ο εξαιρετικός ραδιοφωνικός παραγωγός Μάκης Προβατάς παρέα με τον λαοφιλή και ανήσυχο πολιτικά συγγραφέα Χρήστο Χωμενίδη είχαν καλεσμένο τον υποψήφιο του νέου φορέα της κεντροαριστεράς ή προοδευτικού κέντρου όπως αρέσκεται να λέει ο ίδιος Σταύρο Θεοδωράκη. Οφείλω να ομολογήσω ότι αποφεύγω να παρακολουθώ προεκλογικές ομιλίες , γιατί πολλές φορές μου ακούγονται σαν εκθέσεις ιδεών. Είναι λες και ξαφνικά γκρεμίζεται σαν χάρτινος πύργος το σαθρό μας πολιτικό σύστημα και ξαναγεννιέται κάτι νέο λησμονώντας τις ατασθαλίες του παρελθόντος. Σα να αγοράζεις ένα καινούριο πουκάμισο και να πετάς στα σκουπίδια το παλιό και πολυφορεμένο. Παρόλο που στην ουσία ανακυκλώνεις τα ίδια πουκάμισα. Όμως θέλησα να κάτσω να ακούσω την κουβέντα, μήπως και βγάλω κάποιο συμπέρασμα με τις επικείμενες εκλογές της Κεντροαριστεράς.
Έχοντας την πετριά να σημειώνω πάντα από μία συνομιλία αυτά που με προβληματίζουν έτσι και τώρα πολλά ήταν εκείνα τα οποία με ώθησαν να πάρω χαρτί και στυλό και με αφορμή τα όσα άκουσα , να κάνω κάποιες επιπλέον σκέψεις σχετικά με την περίπτωση του νέου αυτού φορέα ,τον οποίον ας τον τιτλοφορήσει όπως επιθυμεί ο καθένας «Κεντροαριστερά», «Προοδευτικό Κέντρο» κτλ .Καταρχάς , διακρίνω μια ιδεολογική σύγχυση στο όλο εγχείρημα και δεν μιλάω αποκλειστικά για τον Σταύρο Θεοδωράκη αλλά συνολικά το πόρισμα προκύπτει και από τις δημόσιες τοποθετήσεις των υπόλοιπων υποψηφίων. Δεν έχω αντιληφθεί ποιο είναι αυτό το προοδευτικό κέντρο αλλά και η Κεντροαριστερά που ευαγγελίζονται. Δηλαδή σε τί θα διαφέρει με το κεντροαριστερό οικοδόμημα της μεταπολίτευσης. Στην περίπτωση του Σταύρου Θεοδωράκη ο ίδιος ανέφερε ότι σε κάθε χώρο υπάρχουν φλόγες και στάχτες και πολλά πράγματα τα οποία επαινούμε σήμερα έγιναν επί ΠΑΣΟΚ και δεν τα εκμηδενίζει. Άρα κρατάει τις φλόγες από το παρελθόν και όχι τις στάχτες.Ωστόσο δεν κατανοοώ πώς θα κατορθώσει να ενσωματωθεί σε περίπτωση ήττας στο νέο φορέα και από στρατηγός θα μετατραπεί σε στρατιώτη, η ιστορία θα δείξει. Άλλωστε είπε ότι αν δεν τα καταφέρει με το προοδευτικό κέντρο θα γράψει βιβλίο για την επόμενη μέρα του Δημοψηφίσματος. Μένει να δούμε και τους υπόλοιπους υποψηφίους «στρατηγούς» αν καταφέρουν να περιοριστούν σε ρόλο πιστού και φιλότιμου στρατιώτη.
Πλέον το Ελληνικό Κοινοβούλιο έχει μεγαλύτερη ανάγκη από ποτέ την ύπαρξη μιας ενισχυμένης προοδευτικής φωνής που θα ενωθεί με τις υπόλοιπες , στη μάχη εναντίον του σκοταδισμού που πολλές φορές κερδίζει έδαφος όπως διαπιστώσαμε για άλλη μια φορά με το νομοσχέδιο για την ταυτότητα φύλου. Και το αναφέρω απλά ως ένας ακροατής και μόνο χωρίς να είμαι θιασώτης ούτε του απερχόμενου αλλά ούτε του επερχόμενου ΠΑΣΟΚ ή οτιδήποτε προκύψει . Από την άλλη βέβαια, την δεδομένη χρονική στιγμή δεν ξέρω κατά πόσο αφορά κιόλας τους νέους άνεργους επιστήμονες , φοιτητές και γενικότερα την Ελλάδα του brain drain το ασαφές κεντροαριστερό αφήγημα. Και αν ενδιαφέρεται αυτή η Ελλάδα πλέον για εσωτερικές κομματικές διεργασίες τη στιγμή που οι νέοι με τα βιογραφικά ανά χείρας πηγαίνουν από συνέντευξη σε συνέντευξη και εισπράττουν το σκληρό πρόσωπο της ανεργίας. Ωστόσο ειρήσθω εν παρόδω ,ο χώρος της σοσιαλδημοκρατίας δεν φυλλοροεί μονάχα εντός συνόρων, μην λησμονούμε το γνωστό πλέον τοις πάσι pasokification, μήνυμα με πολλούς αποδέκτες. Ο κόσμος δεν πείθεται εύκολα πλέον και όσα ονόματα και να αλλάξει ένας κομματικός φορέας, όσες φορές και αν συνοδεύεται με τον επιθετικό προσδιορισμό «προοδευτικός» ο ψηφοφόρος αδιαφορεί. Βλέποντας ακόμη τους ψηφοφόρους του προοδευτικού δημοκρατικού τόξου να κλείνουν το μάτι στον ΣΥΡΙΖΑ (μην ξεχνάμε το άρθρο του πρωθυπουργού στην Documento για τον Ανδρέα Παπανδρέου) που ουσιαστικά αγκαλιάζει τους απογοητευμένους ρομαντικούς νοσταλγούς της 3ης του Σεπτέμβρη, δεν ξέρω κατά πόσο οι συγκεκριμένοι ψηφοφόροι είναι εφικτό να επιστρέψουν στα παλιά τους λημέρια. Επίσης όλα αυτά τα οποία έχουν διαδραματιστεί στο ΠΑΣΟΚ είναι τόσο νωπά που ο μέσος ψηφοφόρος πρέπει να έχει μνήμη χρυσόψαρου για να γυρίσει πίσω.
Διαπιστώνεται ότι ακόμα και η ύπαρξη και στήριξη ανθρώπων από τον πνευματικό κόσμο , όπως ακαδημαϊκοί , συγγραφείς , ποιητές δεν αποτελεί πανάκεια και ο κόσμος ούτε έτσι αλλάζει γνώμη. Και γυρνώντας στην περίπτωση του Σταύρου Θεοδωράκη δεν ήταν και και δεν είναι λίγοι οι πνευματικοί άνθρωποι που συντάχθηκαν μαζί του. Ακόμα και στην κουβέντα στο Public, ήταν εκεί ο πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών κύριος Θανάσης Βαλτινός ο οποίος μάλιστα παρότρυνε το λαό να μην ξαναπατήσει πεπονόφλουδες και πέρα από ευχές στον πρόεδρο του Ποταμιού τόνισε ότι χρειάζεται δραστηριότητα.
ΥΓ. Μέχρι τις εσωτερικές εκλογές στις 12 του Νοέμβρη, έχουμε να δούμε και να ακούσουμε πολλά. Και θα έχει ενδιαφέρον αν οι επικείμενες εκλογές είναι μια προσωπική υπόθεση των υποστηρικτών του ιδεολογικού αυτού χώρου ή θα «σπρώξουν» στις κάλπες και «ανένταχτους» πολίτες. Το στοίχημα δεν είναι εύκολο, αν αναλογιστούμε κεντροαριστερούς ψηφοφόρους που έχουν φωλιάσει για τα καλά στον ΣΥΡΙΖΑ και έχουν γυρίσει οριστικά στην πλάτη στο ΠΑΣΟΚ, το οποίο πλέον και με την βούλα πνέει τα λοίσθια και προσπαθεί να ανασυνταχθεί. Θα υπάρξει εκλογική «έκπληξη» ή θα είναι άλλο ένα απόγευμα Κυριακής;
ΥΓ2. Συμφωνώ με την τοποθέτηση του Σταύρου Θεοδωράκη σχετικά με την υποψηφιότητα Καμίνη. Απλά σαν δημότης της Αθήνας θα ήθελα να αντιστρέψω το ερώτημα που έθεσε. Ο αρχηγός του Ποταμιού ρώτησε : Τον άκουσα να λέει ότι θα παραμείνει δήμαρχος και θα είναι και πρόεδρος της παράταξης. Πιστεύει κανείς ότι είναι απογευματινή εργασία η παράταξη; Και ρωτάω εγώ : Πιστεύει κανείς ότι είναι απογευματινή εργασία ο Δήμος Αθηναίων ;
