Γράφει ο Γιάννης Νικήτας
To τελευταίο ατύχημα που έλαβε χώρα στην Ισπανία ήταν ένα ακόμα γεγονός που απέδειξε πως το τίμημα για την διασφάλιση των Εθνικών Κυριαρχικών Δικαιωμάτων είναι ιδιαίτερα υψηλό και όχι μόνον σε χρήμα αλλά και σε ανθρώπινες ζωές. Ο φόρος αίματος είναι βαρύς. Η ιστορία κάθε λαού αποτελεί το κυρίαρχο στοιχείο της εθνικής του ταυτότητας, προσδιοριστικό παράγοντα της κοινωνικής του συνοχής, το εφαλτήριο για τη συνέχιση της πορείας και την πραγματοποίηση των στόχων του. Τα γεγονότα που προηγήθηκαν, οι αγώνες που πραγματοποιήθηκαν, οι ανθρώπινες δυνάμεις που απαιτήθηκαν, συγκροτούν το ιστορικό πλαίσιο αναφοράς μέσα στο οποίο ο ηρωισμός και η θυσία διατηρούν την δεσπόζουσα θέση. Για ένα λαό που τυγχάνει της τιμής να αναφέρεται σε ήρωες, η θυσία, η προσήλωση στον ανώτερο συλλογικό σκοπό, η πίστη και το καθήκον προσλαμβάνουν εθνικό περιεχόμενο, αποτελώντας μια πραγματική δύναμη ελέγχου και αξιολόγηση του σήμερα. Με την έννοια αυτή, η θυσία δεν γεννά την απώλεια, αλλά εμβαπτίζεται μέσα στην αθανασία, την αγέραστη δόξα, την συλλογική μνήμη.
Στους συνεχείς σκληρούς αγώνες που διεξήγαγε το έθνος μας για την ελευθερία και την ανεξαρτησία της χώρας μας, τα αναρίθμητα ηρωικά κατορθώματα των Ελλήνων μας διδάσκουν ότι ο μοναδικός δρόμος του Έλληνα μαχητή ήταν και θα είναι πάντοτε ο δρόμος του καθήκοντος και της θυσίας. Ιδιαίτερα ο Έλληνας Αεροπόρος, από την στιγμή που εισέρχεται στην αεροπορική οικογένεια, συνειδητοποιεί ότι η κατάκτηση της ελευθερίας προϋποθέτει σκληρή προσπάθεια που συμβαδίζει με τον καθημερινό κίνδυνο, τη θυσία, τον αιματηρό αγώνα. Από την ημέρα που το Πάνθεον των Ηρώων της ΠΑ κόσμησε η θυσία του Έφεδρου Ανθυπολοχαγού Εμμ. Αργυρόπουλου, του πρώτου πεσόντα Έλληνα Αεροπόρου, μέχρι σήμερα μια ολόκληρη στρατιά αεροπόρων ακολούθησαν τον δρόμο του καθήκοντος σε πολεμικές ή ειρηνικές περιόδους, πότισαν με το αίμα τους κάθε γωνιά της ελληνικής γης, ενώ πολλοί από αυτούς έμειναν για πάντα στην Ξένη για να θυμίζουν στους λαούς, από τις εσχατιές εκείνες του κόσμου, τις θυσίες που απαιτεί η ελευθερία του Ανθρώπου.
Ο Ελληνικός λαός, κληρονόμος του ανεκτίμητου πνευματικού θησαυρού και της ιστορίας των αρχαίων προγόνων του, βλέπει τους σύγχρονους μαχητές αντάξιους του ένδοξου παρελθόντος, που η θυσία τους την στιγμή εκτέλεσης του καθήκοντος μεταμορφώνεται σε συνδετικό κρίκο του χθες και του σήμερα, που με το συγκινησιακό του περιεχόμενο και την ηθική του διάσταση καθιστά την πράξη της αυταπάρνησης στοιχείο υποδειγματικής προσήλωσης στα ιδανικά της φυλής και προϋπόθεση εθνικής ανασύνταξης και ιστορικής ανάτασης του λαού μας.
Για άλλη μια φορά γίνεται δραματικά αντιληπτό το κόστος διατήρησης της αναγκαίας αμυντικής αποτροπής μέσω της απόκτησης αξιόμαχων ενόπλων δυνάμεων. Είναι αναμφισβήτητο όμως το γεγονός ότι το αξιόμαχο των ενόπλων δυνάμεων εξασφαλίζεται μέσα από μια σειρά εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων σταδιακά αυξανόμενης δυσκολίας, πολυπλοκότητας επικινδυνότητας αλλά δυστυχώς και συνεπακόλουθων απωλειών. Το κόστος, ανθρώπινο και οικονομικό, της αντιμετώπισης της τουρκικής απειλής το έχει αποδεχθεί αγόγγυστα η ελληνική κοινωνία και είναι καθήκον της πολιτείας να επιτύχει τη μεγιστοποίηση του με τη βέλτιστη χρησιμοποίηση των ανθρώπων και των πόρων. Με αυτές τις σκέψεις αποχαιρετούμε τους δικούς μας ανθρώπους που χάθηκαν στην εκτέλεση του υπέρτατου καθήκοντος βέβαιοι ότι η ελληνική πολιτεία θα συνεχίσει να παρέχει την αναγκαία πολύπλευρη συμπαράσταση και υποστήριξη προς το προσωπικό των ενόπλων δυνάμεων για να εξασφαλιστεί η διατήρηση της αποτρεπτικής ισχύος μας έστω και εν μέσω οικονομικής κρίσεως. Αθάνατοι αδικοχαμένοι Έλληνες αεροπόροι είστε από χθες άγγελοι φύλακες των συναδέλφων σας και των ουρανών μας.
