Γράφει ο Γεράσιμος Ταυρωπός
Καθώς η ώρα μιας της συμφωνίας με τους δανειστές πλησιάζει, έρχεται και η «μεγάλη ώρα» του ΣΥΡΙΖΑ. Το κόμμα που με τη δυναμική του δημιούργησε ένα μεγάλο ρήγμα στο πολιτικό σύστημα με σημαία του την κατάργηση των μνημονίων και την ανατροπή της λιτότητας, τώρα καλείται να αποσύρει τη «σημαία» του και να υπογράψει μια μνημονιακή συμφωνία. Δεν πρόκειται για αλλαγή τακτικής αλλά για αλλαγή του DNA του κόμματος. Επομένως, είναι αδύνατο να περάσει χωρίς ισχυρούς κραδασμούς.
Ποια μορφή και ποια έκταση θα πάρουν αυτοί οι κραδασμοί; Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι το κλειδί της πολιτικής συγκυρίας και των πολιτικών εξελίξεων για τους επόμενους μήνες, ίσως και για τα επόμενα χρόνια! Τη σημασία αυτή των εξελίξεων στον ΣΥΡΙΖΑ αντιλαμβάνονται εξάλλου στο ακέραιο και όλα τα διεθνή κέντρα, περισσότερο και από τα εγχώρια, που συναρτούν τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ με τους πολιτικούς όρους για την «αξιόπιστη» υλοποίηση της όποιας συμφωνίας.
Έχουμε ξαναγράψει γι’ αυτή την ιδιαίτερη «ευαισθησία» των δανειστών: θεωρούν ότι η συμφωνία από μόνη της δεν εξασφαλίζει πολλά πράγματα, αφού χρειάζονται πολιτικές εγγυήσεις για την υλοποίησή της. Η πρωταρχικότερη εξ αυτών είναι το «ξεκαθάρισμα» της αριστερής πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ! Καθόλου τυχαία, τα δημοσιεύματα για την ανάγκη ενός τέτοιου «ξεκαθαρίσματος» έχουν πυκνώσει το τελευταίο διάστημα, τόσο στον εγχώριο όσο και στο διεθνή Τύπο.
Τι θα ήταν μια αποδεκτή «πολιτική εγγύηση» για τους δανειστές; Το «ξεκαθάρισμα» της αριστερής πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ και η ταυτόχρονη είσοδος στην κυβέρνηση του Ποταμιού του Σταύρου Θεοδωράκη, σαν μνημονιακού «εγγυητή» της συμφωνίας! Εξάλλου, το ένα με το άλλο συνδέονται με σχέση… αιτιότητας: αν απομακρυνθεί η αριστερή πτέρυγα, πιθανότατα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛΛ θα απολέσει τη δεδηλωμένη και θα απαιτηθεί η κοινοβουλευτική στήριξη από το Ποτάμι για να περάσει η συμφωνία – πολύ περισσότερο για την υλοποίηση των εφαρμοστικών της νόμων.
Μια τέτοια «καθαρή» εξέλιξη, όμως, είναι που θέλει να αποφύγει πάση θυσία ο Αλέξης Τσίπρας! Διότι απλούστατα αν αυτή η κυβέρνηση χάσει τη δεδηλωμένη και αναγκαστεί να στηριχτεί καταρχήν στο Ποτάμι (και στη συνέχεια, αναπόφευκτα, στο υπόλοιπο μνημονιακό τόξο), κανείς δεν εγγυάται στον Αλέξη Τσίπρα ότι θα παραμείνει πρωθυπουργός. Το μόνο σχέδιο σωτηρίας γι’ αυτόν, από τη στιγμή που πήρε την απόφαση ότι ο δρόμος με τις πιο «υποφερτές» συνέπειες είναι να «υπογράψει», είναι να περιοριστεί πάση θυσία η έκταση των εσωκομματικών αντιδράσεων μέχρι του ορίου που δεν θα υπάρξει απώλεια της δεδηλωμένης ή, ακόμη καλύτερα, κάτω από τους 10 βουλευτές.
Ο στόχος θεωρείται δύσκολος αλλά ταυτόχρονα δεν θεωρείται και ανέφικτος. Η Ιστορία τα ’φερε έτσι, ώστε ο Αλέξης Τσίπρας να παίζει το «κεφάλι» του στις εξελίξεις μέσα στο ίδιο του το κόμμα. Καθόλου άδικο, αν σκεφτεί κανείς ότι αυτό το κόμμα ήταν που από άγνωστο στέλεχος της νεολαίας τον «έκανε» αυτό που είναι σήμερα.
Το τελευταίο διάστημα, η προετοιμασία για την επίτευξη αυτού του στόχου είναι σε πλήρη εξέλιξη. Το γεγονός ότι ο Νίκος Παππάς, υπεύθυνος του γραφείου του και «αντ’ αυτού», μαζί με τον έτερο πιστό του συνεργάτη, τον πρώην γραμματέα του κόμματος Δημήτρη Βίτσα, ηγήθηκε της πρόσφατης συγκρότησης της Ενωτικής Κίνησης του ΣΥΡΙΖΑ, είναι απολύτως ενδεικτικό.
Η Ενωτική Κίνηση είναι η τάση των «ηρακλειδέων του προέδρου», η δε πολιτική της αφήγηση «προλογίζει» την τακτική και τα επιχειρήματα με τα οποία ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας θα δώσει την κρίσιμη αυτή μάχη μέσα στο κόμμα.
Συγκεκριμένα, δύο θα είναι τα βασικά επιχειρήματα: Πρώτο, καταψήφιση της συμφωνίας σημαίνει ανατροπή της κυβέρνησης – η ψηφοφορία στη Βουλή θα έχει το χαρακτήρα ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση. Δεύτερο, αρνητική ψήφος στη συμφωνία ισοδυναμεί με παράδοση της κυβέρνησης στο μνημονιακό μπλοκ. Φέρνοντας μια μνημονιακή συμφωνία προς ψήφιση στη Βουλή, ο Αλέξης Τσίπρας ετοιμάζεται να «εκβιάσει» τους αντιμνημονιακούς του κόμματος κατηγορώντας τους ότι με την αντιμνημονιακή ψήφος τη συμφωνία φέρνουν μια… μνημονιακή κυβέρνηση!
Ασκώντας μια τέτοια πίεση, ελπίζει να «μαζέψει» τυχόν διαρροές από την αριστερή πτέρυγα της πλειοψηφίας, κυρίως όμως να «μιλήσει» στον κομματικό πατριωτισμό του «καλού στρατιώτη του κόμματος» Παναγιώτη Λαφαζάνη. Πιστεύοντας ότι θα λυγίσει κάτω από το πιεστικό δίλημμα, δεν θα δεχτεί να χρεωθεί ανατροπή της κυβέρνησης και θα αποφύγει να καταψηφίσει τη συμφωνία στη Βουλή. Εξάλλου, σαν «αντιπαροχή» και διέξοδος για κάποιες ευαίσθητες συνειδήσεις, θα υπάρχει η δυνατότητα να διαφωνήσουν στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος, της οποίας η συνεδρίαση θα προηγηθεί της ψηφοφορίας στη Βουλή. Μπορούν να καταψηφίσουν τη συμφωνία στην Κ.Ε., αλλά στη Βουλή να πειθαρχήσουν στην απόφαση της Κ.Ε…
Το colpo grosso του Αλέξη Τσίπρα θα περάσει δύο δοκιμασίες μέσα σε λίγες μέρες, πιθανότατα μέσα στο επόμενο δεκαήμερο: πρώτα θα πρέπει να κερδίσει την πλειοψηφία (έστω και οριακή) της Κ.Ε. και ύστερα να περιορίσει τις απώλειες στη Βουλή ώστε να μην τεθεί ζήτημα δεδηλωμένης.
Οι εκ των συνεργατών του που είναι φύσει άνθρωποι υψηλής αυτοπεποίθησης θεωρούν ότι η επιτυχία του εγχειρήματος είναι δεδομένη, ότι για μία ακόμη φορά ο Αλέξης Τσίπρας θα «μανουβράρει» το κόμμα σύμφωνα με τις επιθυμίες του, ότι δηλαδή θα «λυγίσουν» τόσο οι αριστεροί της πλειοψηφίας όσο και ο Παναγιώτης Λαφαζάνης.
Όμως ο κομματικός «διάβολος» έχει πολλά ποδάρια. Ίδωμεν…
