Eπίσημα προς ανεξαρτησία οδεύουν οι Κούρδοί του Ιράκ μέσω δημοψηφίσματος και κατόπιν αυτού εκλογές για την κυβέρνηση του νέου κράτους. Όλα τα μάτια μετά την απόφαση αυτή είναι πάνω στον Ερντογάν και στις αποφάσεις του πάνω στο Κουρδικό ζήτημα ιδίως μετά τις τελευταίες εξελίξεις.
Γράφει ο Γιάννης Κουτρουμπής
Κατόπιν συνεδρίασης της αυτόνομης περιφέρειας των Κούρδων του Ιράκ ο Πρόεδρος Μπαρζανί αποφάσισε να γίνει δημοψήφισμα στις 25 Σεπτεμβρίου με την ψηφοφορία να αναμένεται να διεξαχθεί στις τρεις περιοχές που απαρτίζουν την περιοχή εντός των συνόρων του Ιράκ.
Τα πολιτικά κόμματα που συμμετείχαν συμφώνησαν σε τέσσερα κύρια σημεία, στα οποία περιλαμβανόταν, εκτός του δημοψηφίσματος, και τα «αμφισβητούμενα εδάφη» μεταξύ της κυβέρνησης της Ιρακινής κυβέρνησης και του Κουρδιστάν Κατά τη συνάντηση, συμφωνήθηκε αμέσως μετά το δημοψήφισμα, η διεξαγωγή κοινοβουλευτικών και προεδρικών εκλογών στις 6 Νοεμβρίου 2017.
Παράλληλα, αποφάσισαν τη δημιουργία μίας επιτροπής «υψηλού επιπέδου» για το δημοψήφισμα, που θα εποπτεύεται από τον πρόεδρο Μπαρζανί, που κάλεσε τα κόμματα να επιλέξουν αντιπροσώπους για την επιτροπή έως τις 12 Ιουνίου.
Από τη συνάντηση απουσίαζαν το κίνημα «Αλλαγή» (Goran Movement) καθώς και η «Ισλαμική ομάδα» του Ιρακινού Κουρδιστάν που αρνήθηκαν να συμμετάσχουν, καθώς, όπως αναφέρεται, τόνισαν πως θα πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στην επίλυση του πολιτικού αδιεξόδου και την επανέναρξη του κοινοβουλίου του Κουρδιστάν προτού συζητηθεί το δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία.
Ντόμινο εξελίξεων… το δημοψήφισμα
Σε γενικές γραμμές το «κουρδικό» ζήτημα επανέρχεται στο διεθνές προσκήνιο, όπως συνέβη αμέσως μετά το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου πολέμου. Στην συνθήκη των Σεβρών (1920) υπήρχε πρόβλεψη για τη δημιουργία ανεξάρτητου κουρδικού κράτους, σε μια προσπάθεια των συμμάχων να αποτρέψουν την παρουσία των Οθωμανών στην περιοχή μεταξύ Αρμενίας και Μοσούλης. Με την υπογραφή όμως της συνθήκης της Λοζάνης το 1923, το όνειρο ίδρυσης ανεξάρτητου Κουρδιστάν απομακρύνθηκε.
Άρα υπάρχει ένα αυτόνομο κουρδικό τμήμα στο Ιράκ, του οποίου ο ηγέτης του, Μασούντ Μπαρζανί, εξήγγειλε ήδη δημοψήφισμα εντός των επομένων μηνών για την ίδρυση ανεξάρτητου κράτους από το Ιράκ. Αντιτίθεται η Τουρκία, παρόλο που ο Μπαρζανί ενεργεί ως λομπίστας της Άγκυρας, όμως «κάνει τα στραβά μάτια» στη χρήση καταφυγίων και αποθηκών μαχητών του ΡΚΚ.
Η ίδρυση αυτού του τμήματος ως ανεξάρτητου κράτους έχει και την υποστήριξη του Ισραήλ, όπου Ισραηλινοί αξιωματικοί έχουν εκπαιδεύσει τους Πεσμεργκά. Αλλά, κυρίως, είναι και επιθυμία των ΗΠΑ να υπάρξει κράτος ελεγχόμενο σ’ εκείνη την περιοχή, ώστε να υποκαταστήσει την Τουρκία, διαρκή μπελά του ΝΑΤΟ.
Οι Κούρδοι του Ιράν έχουν κάποια άτυπη αυτονομία από την κεντρική κυβέρνηση, μέχρι σήμερα, και εκτός από μικροεπεισόδια, δεν έχουν δημιουργήσει πολλά προβλήματα στη χώρα. Μόλις οριστικοποιηθεί η διαίρεση Συρίας και Ιράκ, θα έρθει και η στιγμή του Ιράν όπου θα υπάρξει επανάληψη των καταστάσεων που έχουν υπάρξει μέχρι στιγμής σε βόρεια Αφρική και Μέση Ανατολή.
Επίκαιρο όμως είναι το ζήτημα της κουρδικής απειλής από την πλευρά της Συρίας. Η προσπάθεια των Τούρκων κατατείνει να τους εμποδίσουν να ενώσουν τα δύο τμήματα, επειδή αν το κατορθώσουν, τότε η Τουρκία θα συνορεύει στα νότιά της μόνον με κουρδικούς πληθυσμούς (Συρία, Ιράκ, Ιράν αλλά και νοτιοανατολική Τουρκία), με συνολικό πληθυσμό Κούρδων που υπολογίζεται σε περισσότερα από 35 εκατομμύρια.
Έτσι, το δημοψήφισμα των Κούρδων του Ιρακ αποτελεί ένα μεγάλο «αγκάθι» για τον Ερντογάν, καθώς όταν ολοκληρωθεί θα ανοίξει νέα μέτωπα, διότι τον δρόμο της ανεξαρτητοποίησης θα ακολουθήσουν οι Κούρδοι του Ιράν, της Τουρκίας και της Συρίας.
