Το έχουμε εύκολο να χάνεται το μέτρο και η λογική σε αυτή τη χώρα, τα πάντα να «ιδεολογικοποιούνται» και αντί να εστιάζουμε στο κοινωνικό όφελος και στο πρακτικό αποτέλεσμα να βγαίνουν κάθε φορά οι… ντουντούκες.
Είναι πολύ χαρακτηριστικό το παράδειγμα με την επιχείρηση «Θέτις» της Ελληνικής Αστυνομίας και του Εθνικού Κέντρου Επιχειρήσεων Υγείας σε συνεργασία με το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (ΚΕΕΛΠΝΟ). Ανεξάρτητα από το πόσο πετυχημένη ήταν η ονομασία της επιχείρησης , η ουσία είναι πως έγινε μια προσπάθεια καταγραφής και παροχής ιατρικής περίθαλψης στους τοξικομανείς που κατακλύζουν το κέντρο της Αθήνας. Έτσι, από διάφορες περιοχές της Αθήνας μεταφέρθηκαν στις εγκαταστάσεις της Ελληνικής Αστυνομίας στην Αμυγδαλέζα, 132 άτομα, τα οποία έχρηζαν βοήθειας. Τα σχετικά στοιχεία κάνουν λόγο για 76 Έλληνες (54 άντρες και 22 γυναίκες) και 56 αλλοδαπούς (44 άντρες και 12 γυναίκες).
Στις εγκαταστάσεις της Αμυγδαλέζας τους έγιναν ιατρικές εξετάσεις, παρασχέθηκε ιατρική βοήθεια σε όσους είχαν ανάγκη και στο διάστημα της παραμονής τους εκεί, τους χορηγήθηκαν σάντουιτς, ζεστή σούπα και φιάλες με νερό. Ε, αυτή η επιχείρηση – που κανονικά θα έπρεπε να γίνεται εδώ και χρόνια – συνάντησε τις έξαλλες αντιδράσεις του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, καθώς και όλων των δημοσιογραφικών τους οργάνων, έντυπων και ηλεκτρονικών. Τι για «ναζιστικού τύπου πογκρόμ» μίλησαν, τι για «εφόδους ναζιστικής έμπνευσης» έγραψαν, φτάνοντας ως του σημείου να μιλούν για σύγχρονο … ’Αουσβιτς.
Προφανώς για τη «λογική» όλων των «φωνασκούντων» το σωστό είναι οι τοξικομανείς να κατακλύζουν ανεξέλεγκτα το κέντρο, να γίνεται η διακίνηση ναρκωτικών «μέρα μεσημέρι», να μην τολμάει άνθρωπος να περνάει από τους χώρους που έχουν καταλάβει αυθαίρετα, να είναι το κέντρο παραδομένο στην παραβατικότητα και να κινδυνεύει άμεσα η δημόσια υγεία από πάρα πολλούς λόγους και αιτίες. Άλλωστε κινδυνεύει άμεσα και η ζωή πολλών από τους τοξικομανείς, καθώς πάσχουν και από μεταδοτικές ασθένειες όπως το AIDS και η ηπατίτιδα (λόγω της χρήσης σύριγγας). Το κράτος λοιπόν, κατά την άποψη του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, θα πρέπει να μην ασχολείται καθόλου, να περνούν από δίπλα τους οι αστυνομικοί και να κάνουν πως δεν τους βλέπουν κι αν μετά βρεθεί κανένα πτώμα σε παρκάκι, να μπορούν να βγουν πάλι με τις έντυπες και ηλεκτρονικές ντουντούκες να μιλήσουν για «την κρατική αδιαφορία και την ανάλγητη πολιτεία».
Θα μπορούσαν οι αρμόδιοι φορείς να τους καλέσουν να αποφασίσουν επιτέλους τι θέλουν και να σταματήσουν το παιχνίδι της υποκρισίας. Δυστυχώς δεν το έκαναν. Για άλλη μια φορά το κράτος δείχνει ενοχικό, όταν κάνει τη δουλειά που πρέπει να κάνει. Βγήκε όμως χθες ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών και είπε τα πράγματα με το όνομά τους. Κατήγγειλε επίθεση χρήστη εναντίον μιας εργαζόμενης του Πανεπιστημίου με αποτέλεσμα να τραυματιστεί με τη σύριγγά του στο πόδι και να χρειαστεί να καταφύγει στο νοσοκομείο. Για την περιπέτεια αλλά και για την αγωνία αυτής της γυναίκας τι έχουν να πουν σήμερα τα δημοσιογραφικά όργανα της… αριστεροσύνης; Αν σε αυτή τη γυναίκα μεταδιδόταν από την επίθεση κάποιο νόσημα, ακόμη και θανατηφόρο, τι θα έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ;
Ο κ. Πελεγρίνης στην επιστολή του αναφέρει χαρακτηριστικά ότι η κατάσταση που επικρατεί στον χώρο γύρω από το ιστορικό κτίριο του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (Πανεπιστημίου, Ρήγα Φεραίου, Ακαδημίας, Πατριάρχου Γρηγορίου Ε΄), πέριξ των κτιρίων της Ακαδημίας Αθηνών και της Βιβλιοθήκης και στον πεζόδρομο της Μασσαλίας στο κτίριο της Σχολής Νομικών, Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών, έχει καταστεί αφόρητη και λίαν επικίνδυνη για τους φοιτητές, τους εργαζόμενους, τους καθηγητές αλλά και τους διερχόμενους, αφού καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες εμπορίας, διακίνησης και χρήσης ναρκωτικών, από συγκεκριμένες μόνιμες ομάδες».
Πιθανότατα η απάντηση στον Πρύτανη να είναι να τον «χτίσουν» μέσα στο γραφείο του για να μάθει να μην ξαναμιλήσει για τέτοια ενοχλητικά θέματα. Αυτή είναι άλλωστε μια προσφιλής μέθοδος για τους κατά τα άλλα «υπερασπιστές των κοινωνικών δικαιωμάτων», όταν κάποιος διαφωνεί μαζί τους.
ΥΓ1: Ξαναέγραψα και με άλλη αφορμή πως το έγκλημα και η βλακεία δεν μπορεί να είναι ιδεολογία. Είμαι υποχρεωμένος να το ξαναγράψω και σήμερα. Και θα συνεχίσω να το γράφω και να απαριθμώ ανάλογα περιστατικά, μήπως και κάποια στιγμή ανοίξουμε τα μάτια και αντιληφθούμε πως η επιβολή του εγκλήματος και της βλακείας ως κυρίαρχης ιδεολογίας στην κοινωνία έκανε τα αυτονόητα ζητούμενα.
ΥΓ2: Με την ευκαιρία κι επειδή βλέπω τι προκρίνεται ως διάδοχη κατάσταση στο ΠΑΣΟΚ, θέλω να ρωτήσω τι πιστεύουν οι νέοι αστέρες του σοσιαλισμού επί του θέματος; Μήπως πιστεύουν πως πρέπει να επανέλθουμε στις εποχές του… ασύλου, για κάθε εγκληματική δραστηριότητα πέριξ των πανεπιστημίων;
