Γράφει ο Γιώργος Ευγενίδης
Ένα ιδιαίτερα κρίσιμο Eurogroup με αποκλειστικό θέμα στην ατζέντα λαμβάνει χώρα σήμερα, με την κυβέρνηση να προσέρχεται σε αυτό με το βασικό πακέτο των μέτρων για την αξιολόγηση συμφωνημένο, πλην όμως τόσο το ζήτημα των εφεδρικών μέτρων, όσο και αυτό του χρέους παραμένουν επί τάπητος και θα πρέπει να βρεθεί φόρμουλα και για τα δύο, προκειμένου να κλείσει η αξιολόγηση.
Σύμφωνα με τις διαρροές του υπουργείου Οικονομικών, υπάρχει πλήρης συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και θεσμών για τα βασικά μέτρα της τριετίας έως το 2018, καθώς γεφυρώθηκαν και οι τελευταίες, μικρές διαφορές. Αυτό είναι σε κάθε περίπτωση κάτι θετικό, ως προς την έκβαση της αξιολόγησης, μιας και η διελκυστίνδα Αθήνας και θεσμών είχε τραβήξει σε μάκρος και σε κάθε περίπτωση επιβεβαιώνεται η εκτίμηση κεντρικών Ευρωπαίων παρατηρητών πως υπάρχει αρκετά μεγάλη πρόοδος επί των βασικών ζητημάτων της αξιολόγησης.
Από εκεί και πέρα, το βαρόμετρο, όπως έχει καταστεί σαφές, θα είναι ο μηχανισμός για τον «αυτόματο κόφτη». Εν προκειμένω, μια συμβιβαστική φόρμουλα είναι απαραίτητη, μιας και υπάρχουν εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις για το ζήτημα. Αφενός, η Αθήνα υποστηρίζει πως υπάρχει πρόταση στο τραπέζι, η οποία μάλιστα θα συζητηθεί και στο EWG που θα συμμετάσχει ο Γιώργος Χουλιαράκης και η οποία θα προσδιορίζει επακριβώς πώς θα λειτουργεί αυτός ο μηχανισμός, δεδομένων και των νομικών περιορισμών που απορρέουν από το ελληνικό νομικό σύστημα.
Παράλληλα, σε παρόμοιο μήκος κύματος βρίσκεται και η Κομισιόν, η οποία επίσης επεξεργάζεται μια συμβιβαστική πρόταση, για να λυθεί ο γόρδιος δεσμός. Από την άλλη, το ΔΝΤ επιμένει πως θα ήθελε μια γενναία παρέμβαση στο ελληνικό χρέος, κάτι που όμως δεν διαφαίνεται άμεσα, με αποτέλεσμα να επιμένει σε λεπτομερή περιγραφή και νομοθέτηση των μέτρων-κάβα, τα οποία στην πραγματικότητα αγγίζουν…μεδούλι και θεωρούνται πολιτικά μη βιώσιμα, ενώ και το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών συντάσσεται με το αίτημα για λεπτομερή περιγραφή των μέτρων. Μάλιστα, μετά την πρόσφατη επιστολή της κ. Λαγκάρντ δε δεν είναι και λίγοι εκείνοι που βλέπουν πίσω από τη συγκεκριμένη πρόταση που έχει πέσει στο τραπέζι τον ίδιο τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Όσο για το ζήτημα του χρέους; Είναι αλήθεια πως κατόπιν της επιμονής του ΔΝΤ, κυρίως τίθεται για πρώτη φορά προς συζήτηση, αν και είναι σαφής η πρόθεση της γερμανικής κυβέρνησης η οριστική λύση να παραπεμφθεί για μετά το κλείσιμο της αξιολόγησης. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Είναι σαφές σε ευρωπαϊκούς κύκλους πως μια λύση για το χρέος της Ελλάδας, ακόμα και αν πολιτικά υπάρχει η σχετική βούληση, τεχνικά απαιτεί μεγάλη προετοιμασία και γι’ αυτό τον λόγο θα απαιτηθεί χρόνος, προκειμένου να είναι έτοιμη. Υπό αυτό το πρίσμα, δεν αποκλείεται, αν εξελιχθεί ομαλά η διαδικασία, να δοθούν οι πολιτικές κατευθύνσεις για το ζήτημα του χρέους, ενόσω η αξιολόγηση θα κλείνει με το υπόλοιπο πακέτο μέτρων. Όπως και να έχει, το ζήτημα του χρέους έχει μπει πλέον και αυτό στο επίκεντρο της συζήτησης, αν και δεν είναι όλοι το ίδιο αισιόδοξοι πως λύση μπορεί να δοθεί εντός ημερών, αλλά και πάλι μοιάζει να αποφεύγεται η αρχική επιθυμία Σόιμπλε για μετάθεση της λύσης …το 2018, υπό την αίρεση της μη επείγουσας κατάστασης.
Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να θεωρείται υπεραισιόδοξο το σενάριο για πλήρη συμφωνία στο εν λόγω Eurogroup. Πλην όμως, θα γίνει συζήτηση επί του «κόφτη», αλλά και για το χρέος και θα δοθούν οι βασικές πολιτικές κατευθύνσεις για το πώς πρέπει να συνεχιστούν οι συζητήσεις, προκειμένου να καταλήξουμε σε πλήρες staff level agreement έως το τακτικό Eurogroup σε 2 εβδομάδες. Επομένως, αν όλα κυλήσουν ομαλά, μπορούμε να μιλάμε για μια δρομολόγηση εξελίξεων, με στόχο τη θετική κατάληξη που επιθυμούν και αρκετοί ευρωπαϊκοί κύκλοι, προκειμένου το ελληνικό πρόβλημα να φύγει από το προσκήνιο.
Όπως έχουμε ξαναπεί, αυτό είναι το βασικό σενάριο. Πλην όμως, ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες (λέγε με και Σόιμπλε).
