Γράφει ο Γιώργος Ευγενίδης
Είναι κρίσιμο, μετά από ένα Eurogroup που έχει κρατήσει περίπου 11 ώρες και έχει ολοκληρωθεί μέσα στα άγρια χαράματα να περιμένεις λίγο, προκειμένου να τοποθετηθούν επισήμως όλες οι εμπλεκόμενες πλευρές και να αποκτήσεις την πλήρη εικόνα των πραγμάτων.
Είχαμε λοιπόν μια συμφωνία. Αν εξαιρέσει κανείς το ζήτημα του χρέους, για το οποίο είναι σαφές πως δεν θα μπορούσε να υπάρχει άμεση λύση, μόνο και μόνο επειδή το ήθελε η κυβέρνηση, η αξιολόγηση κλείνει και παράλληλα θα εισπραχθεί ένα μεγάλο ποσό, έστω και σπαστά, μέρος του οποίου θα κατευθυνθεί στην αγορά για να εξοφληθούν οι υποχρεώσεις του δημοσίου προς τρίτους. Παράλληλα, για να ολοκληρωθεί η τεχνική διαδικασία, το EWG θα επεξεργαστεί στην τακτική του σύνοδο, στις αρχές Ιουνίου, ορισμένες εκκρεμότητες που έχουν μείνει στα κόκκινα δάνεια, το ΕΚΑΣ και τις αποκρατικοποιήσεις και θα εισηγηθεί λογικά την εκταμίευση της δόσης, απόφαση που θα κυρωθεί από το ΔΣ του ESM.
Όσο για το χρέος, έχουμε έναν συγκερασμό θέσεων, παρά τις «διορθωτικές» διαρροές του Ταμείου. Θα έχουμε κάποια πιο άμεσα μέτρα εντός του 2016, πιθανότατα, προκειμένου το ΔΝΤ να μπει τελικά στο πρόγραμμα με κάποιον τρόπο, πλην όμως αυτά δεν θα είναι το πλήρες πλαίσιο. Τα «χοντρά» για το χρέος θα έρθουν πιθανότατα μετά τις Ομοσπονδιακές εκλογές στη Γερμανία, άρα σε κάθε περίπτωση μετά το δεύτερο εξάμηνο του 2017, μιας και δεν υπάρχει καμία πρόθεση στο Βερολίνο να έρθουν στη Βουλή πράγματα που υπερβαίνουν τα συμπεφωνημένα του προγράμματος, πολλώ δε μάλλον μια ελάφρυνση χρέους, την ώρα που τα κυβερνητικά κόμματα βλέπουν τα ποσοστά τους σαφώς μειωμένα ενόψει των εκλογών, με την ακροδεξιά Εναλλακτική για τη Γερμανία να παραμένει με άνεση στην Τρίτη θέση των δημοσκοπήσεων.
Σε κάθε περίπτωση, η απόφαση του Eurogroup έχει μοιρασμένες νίκες, άλλες μικρότερες και άλλες μεγαλύτερες. Στα κέρδη της Ελλάδας είναι πως παίρνει χρήματα (εστω και πολύ λιγοτερα από τα αναμενόμενα), πλην όμως ούτε όλα μαζί τα παίρνει ούτε έχει τελειώσει απολύτως με τη διαδικασία για να τα πάρει. Οι εκταμιεύσεις πέραν αυτής του Ιουνίου δε συνδέεται εκ νέου με συγκεκριμένα milestones, τα οποία απαιτούν νομοθέτηση. Όσο για το χρέος; Η κυβέρνηση μπορεί να πανηγυρίζει, αλλά δεν έχει πάρει τίποτα συγκεκριμένο, δεν συμμετέχει ιδιαίτερα στο power game, το οποίο την υπερβαίνει και έχει αφήσει το παιχνίδι να εξελίσσεται μεταξύ Σοίμπλε και ΔΝΤ.
Όπως και σε άλλες περιπτώσεις, έτσι και σε αυτό το κρίσιμο Eurogroup, επικράτησε η πολιτική αναγκαιότητα. Αποφεύχθηκαν αναταράξεις ενόψει του δημοψηφίσματος στην Αγγλία σε έναν μήνα, το καλοκαίρι που θα περάσει θα βρει τους Ευρωπαίους σε διάλειμμα για λίγη χαλάρωση, ενώ τα σπουδαία θα περιμένουν από Σεπτέμβρη. Η Ελλάδα πήρε χρήματα για να μην πάθει κάποιο ατύχημα, το ΔΝΤ, μετά από έντονη διελκυστίνδα, πήρε μια υποσχετική για το χρέος και μοιάζει έτοιμο να μπει στη συμφωνία, ενώ ο Σόιμπλε πρέπει να τρίβει τα χέρια του, μιας και κάθε εκταμίευση συνοδεύεται από αυστηρό έλεγχο, ο κόφτης υπάρχει, οι αποκρατικοποιήσεις θα γίνουν (αυτή τη φορά δεν υπάρχουν δικαιολογίες) και δεν είναι προβλέπεται να φέρει στη Βουλή του λύση για το ελληνικό χρέος, πριν από τις Ομοσπονδιακές εκλογές.
Με άλλα λόγια, στο Eurogroup όλοι κέρδισαν από λίγο. Στην πράξη όμως, κέρδισε με σαφήνεια αυτός ο άνθρωπος, τον οποίο η στήλη σας έχει συμβουλεύσει να ακούτε με πολλή προσοχή. Γιατί, είναι η χοντρή κυρία και τίποτα δεν γίνεται, αν δεν βγει να τραγουδήσει.
