Επισημαίνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος
Όταν η αβεβαιότητα (της) ταράσσει την διαπλοκή, βασιλεύει η κινδυνολογία και η εσχατολογία στα ΜΜΕ. Το ζήτημα δεν είναι αν θα υπάρξει «ατύχημα», δηλαδή νέο «πιστωτικό γεγονός», αλλά το πότε θα συμβεί, για να χειραγωγήσουμε τον Αλέξη Τσίπρα και να οδηγήσουμε τις πολιτικές εξελίξεις σε μια κυβέρνηση «Εθνικής Σωτηρίας» μας – είναι σαν να λένε! Σε μια κυβέρνηση που θα ατενίζει στο μέλλον, ρίχνοντας ένα πυκνό πέπλο άγνοιας για να σκεπάσει το παρελθόν! Αυτό είναι το πρόβλημα της διαπλοκής και των πολιτικών δυνάμεων που αποτελούν το ταίρι της: πώς δεν θα σκαλιστεί το παρελθόν!
Η κυβέρνηση Τσίπρα έκανε το πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση του «κουκουλώματος», αρνούμενη το οικονομικώς εύλογο και πολιτικώς ορθό: να εξετάσει από το 2000 και όχι από τον Οκτώβριο του 2009 την σκανδαλώδη πορεία της ελληνικής οικονομίας, αγοράς και πολιτείας που κατέληξε στην σημερινή άβυσσο. Αν κάνει καί το δεύτερο, να εξετάσει δηλαδή επιπόλαια την περίοδο 2009-2015, θα έχει διασκεδαστεί το ζήτημα της διαπλοκής! Αυτό το κορυφαίο ζήτημα της ελληνικής πολιτικοοικονομικής και σε κρίσιμο βαθμό κοινωνικής παθογένειας.
Επέμεινα στην σοβαρή μελέτη της περιόδου από το 2000 μέχρι σήμερα από αδέσμευτους/ανεξάρτητους ειδικούς επιστήμονες και όχι από βουλευτές, διότι μόνον έτσι η Βουλή και ο ελληνικός λαός, αλλά και η διεθνής κοινή γνώμη θα μάθαιναν την αλήθεια της ελληνικής πολύχρονης και πολυσύνθετης κρίσης – που δεν είναι αποκλειστικά ελληνική! Και επιτέλους όλοι θα καταλάβαιναν τι σημαίνει διαπλοκή. Όπως και ποιές είναι οι επιπτώσεις της διαπλοκής στην καπιταλιστική λειτουργία.
Μόνον έτσι θα μπορούσε να διακριβωθεί η δική μου υπόθεση: είναι η διαπλοκή που πτώχευσε την Ελλάδα! Όπως και μια άλλη υπόθεση: οι αστικές δημοκρατίες μπορούν να αντιμετωπίσουν οποιαδήποτε οικονομική (καπιταλιστική) κρίση, χωρίς να πτωχεύσουν, μόνον στο βαθμό που περιθωριοποιήσουν εγκαίρως την διαπλοκή.
Ωστόσο, έτσι που τα μεθοδεύει η κυβέρνηση Τσίπρα μάλλον θα την «σκαπουλάρει» η διαπλοκή! «Έλα καημένε τώρα», ίσως σκεφτείς. «Θέλεις να εκδικηθείς τους διαπλεκόμενους; Και σε τι θα ωφεληθείς εσύ και ο ελληνικός λαός; Έτσι θα πάμε μπροστά;» Μόνον έτσι, αγαπητέ αναγνώστη, και ειλικρινά μιλώ, δεν θέλω και δεν έχω να εκδικηθώ απολύτως κανέναν. Δεν είναι ζήτημα αντεκδικήσεως, αντιποίνων, ξεκαθαρίσματος λογαριασμών και άλλων παρόμοιων φτηνιάρικων και ταπεινών, αλλά αναπόδραστη ανάγκη και υπόθεση της ιστορίας. Αν δεν κλείσεις τους λογαριασμούς σου με την πρόσφατη ιστορία σου, δεν προοδεύεις ως λαός. Αν όλοι οι έλληνες δεν χωνέψουν την ιδέα, την δομή και λειτουργία της διαπλοκής στην Ελλάδα, ο ελληνικός λαός δεν θα μπορεί να αποφασίζει (ως σώμα) και να λογαριάζει σωστά στο παρόν και για το μέλλον!
Η διαπλοκή δεν είναι κάτι αόριστο και φανταστικό, είναι ανάρμοστες σχέσεις μεταξύ πολιτικών και επιχειρηματικών παραγόντων και ένα win-win game μεταξύ αυτών που νοθεύει το δημοκρατικό πολίτευμα και συμβάλει καθοριστικά στην παραγωγική και ανταγωνιστική αποδιάρθρωση μιας εθνικής οικονομίας και σε μια ενδεχομένως πολιτισμική εξαχρείωση της κοινωνίας. Αυτές οι σχέσεις που αποτελούν ένα διαρκές σκάνδαλο μεταξύ τραπεζιτών-πολιτικών και επιχειρηματιών (ελλήνων και ξένων) πρέπει να εντοπιστούν επακριβώς, να φωτιστούν, να αναλυθούν και να αποτελέσουν ένα ιστορικό κεφάλαιο που θα μας βοηθήσει να δομήσουμε μια περισσότερο αντικειμενική γνώμη, γνώση και συνείδηση.
Η απομυθοποίηση και η σοβαρή και ψύχραιμη μελέτη της διαπλοκής, είναι βέβαιο πως θα μας ωρίμαζε ως έλληνες πολίτες και θα μας βοηθούσε από την μια να κατανοήσουμε σημερινά πολιτικά φαινόμενα και οικονομικά αδιέξοδα, ενώ από την άλλη θα μας όπλιζε με γνώση, ευθύνη και αυτοπεποίθηση για τις δύσκολες πολιτικές επιλογές που θα απαιτηθούν από εδώ και πέρα, για την μετάβαση από την κρίση σε μια νέα μεταπολίτευση.
Επιτρέψτε μου εδώ να υπαινιχτώ αποφθεγματικά τις δυνατότητες:
– Το ευρώ σπανίζει, αλλά οι νόμοι για το χρήμα περισσεύουν, άρα αν αποτύχει ο Βαρουφάκης στη θέση του θα έρθει ο νομικός για να ταχτοποιήσει τους εσωτερικούς και εξωτερικούς λογαριασμούς. Καλό είναι να μην αφήσουν/οδηγήσουν οι περίφημοι «θεσμοί» να αποτύχει ο Βαρουφάκης, μια και αν αναλάβουν οι νομικοί, σε αυτή τη φάση, θα σκάσει σαν φούσκα ολόκληρο το υπερεθνικό, ευρωπαϊκό οικοδόμημα!
– Η ΕΕ δεν κινδυνεύει από τους «τζιχαντιστές» του «ιλαροτραγωδού» Καμμένου, ούτε πλέον η ευρωζώνη από τους «τζιχαντιστές» της χρηματαγοράς, κινδυνεύουν και οι δύο από τους δικηγόρους «χωρίς σύνορα και ελπίδα», που παρήγαγε ο γερμανικός νομικός πολιτισμός! Αν υπάρξει εμπλοκή στο ζήτημα της λεγόμενης διαπραγμάτευσης, η οικονομική ουσία της θα μεταλλαχθεί ταχύτατα σε νομική ουσία και τότε η Ευρώπη και ο υπόλοιπος κόσμος θα μπλέξουν σε μια δικονομική διελκυστίνδα που θα ταράξει για πολλά χρόνια την παγκοσμιοποιημένη αγορά, πέραν της ευρωζώνης.
– Αν αποτύχει ο Βαρουφάκης, δεν θα αναλάβουν να δώσουν λύση οι νομικοί των PSI, αλλά οι άλλοι, οι «κανονικοί» νομικοί, οι μανιακοί στρουκτουραλιστές των κανόνων δικαίου. Αυτοί οι «στριμμένοι και εξωτερικά στυφνοί άνθρωποι» του γερμανικού συνταγματισμού – οι αντικειμενικοί/πραγματικοί μου φίλοι – που δεν θα είναι ασφαλώς όλοι γερμανοί. Είναι να μην μπλέξεις με δαύτους! Θα (σου) τινάξουν το οικοδόμημα του Σόιμπλε στον αέρα! Και καιρός είναι να το εξηγήσουν στον κ. Σόιμπλε οι σύμβουλοί του! Σίγουρα του έχουν περιγράψει όλα τα πιθανά σενάρια, μια και σχεδόν όλοι είναι καλοί νομικοί!
– Μόνον με «σημαδεμένη τράπουλα» θα μπορούσε ο κ. Σόϊμπλε να κερδίσει νομικά το παιχνίδι! Γιάνη, πρόσεχε μη-σημαδεύεις την τράπουλα! Είναι ζήτημα πατριωτισμού και εσύ δεν θα μπορούσες παρά να είσαι πατριώτης, όπως μόνον ένας μη-εθνικιστής/ρατσιστής, παρτιζάνος της κοινωνικής δικαιοσύνης θα μπορούσε σήμερα να είναι στην Ελλάδα! Έτσι θέλω να πιστεύω!
– Το διπλό νομισματικό με ένα παράλληλο σύστημα πληρωμών «παίζεται» μόνον με «σημαδεμένη τράπουλα» στις διαπραγματεύσεις. Αλλιώς όλοι θα έτρεμαν και θα απέκλειαν αυτή την πιθανότητα, αντί να την προπαγανδίζουν. Αυτό θα κρατήσει την σχέση της Ελλάδας με τους «θεσμούς» στο επίπεδο των οικονομολόγων, ενώ αν κατέρρεαν οι διαπραγματεύσεις χωρίς αυτό, η κρίση από ελληνική θα γίνονταν ευρωπαϊκή και η διένεξη θα ελάμβανε σοβαρό πολιτικό χαρακτήρα, με τους νομικούς να σμπαραλιάζουν την πνευματική και υλική «περι-ουσία» του Σόϊμπλε, πάνω στην οποία θεμελιώνεται ο ευρωπαϊκός Νεο-ηγεμονισμός υπό την ηγεσία της γερμανικής ελίτ.
