Γράφει ο Μάριος Μπρούσκος-Στυλιανόπουλος
Ο Ηλίας Κασιδιάρης αθωώθηκε. Δεν έχω λόγο να αμφισβητήσω την απόφαση της ελληνικής δικαιοσύνης. Από τη στιγμή που κρίθηκε αθώος, είναι αθώος. Αυτή,όμως,η αθωότητα μπορεί να μας εγγυηθεί μακροπρόθεσμα καί την ηθική αθωότητα;
Ο Κασιδιάρης μας έχει αποδείξει πως δεν είναι ψύχραιμος. Αν βρεθεί με συνομιλητές που διαφωνούν μαζί του, συνήθως δεν επιχειρηματολογεί. Προβαίνει σε ψυχοσυναισθηματικές εκρήξεις, αφορισμούς καί το αποκορύφωμα ήταν η χειροδικία κατά της Λιάνας Κανέλη. Αναγνωρίζω πως το κλίμα ήταν εις βάρος του, ωστόσο αν ένας πολιτικός που εκπροσωπεί μία σημαντική μερίδα του εκλογικού σώματος δεν είναι είς θέση να υπερασπιστεί δημοκρατικά τις θέσεις του, τότε ελλοχεύουν κίνδυνοι καί πολλά μπορούν να υποτεθούν για τη μελλοντική του συμπεριφορά. Θα πρέπει να γνωρίζουμε πως κάθε μορφή βίας είναι καταδικαστέα. Είτε είναι σωματική, είτε ψυχολογική. Αμαυρώνει τη λαϊκή κυριαρχία, απαξιώνει το πολίτευμά μας και κυρίως στρέφει την κοινή γνώμη προς δυσδιάκριτες κατευθύνσεις. Αυτό έχεις ως συνέπεια τα κακώς κείμενα να γίνονται περισσότερο μελανά αντί να διορθώνονται και κάθε πολιτικός που εφαρμόζει τέτοιες τακτικές αποβλέπει στο να βάλει το κουτάλι της αλαζονείας του και της φιλοδοξίας του στο ελκυστικό γλυκό της εξουσίας.
Δε μας πείθει. Δε μπορεί να πείσει μία ολόκληρη κοινωνία, που δεν αποτελείται μόνο από ανέγνωμους ή απογοητευμένους ψηφοφόρους που αναζητούν εκτόνωση του θυμού τους, πως μόνο οι μετανάστες είναι υπαίτιοι. Δε μπορεί να καταδικάζει το υπάρχον πολιτικό σύστημα με τόση ελαφρότητα από τη στιγμή που ο ίδιος είναι ενεργό μέρος του συστήματος αυτού. Επίσης, είναι απαράδεκτο και πολιτικά ανορθόδοξο να καπηλεύεται την ετυμηγορία της δικαιοσύνης με σκοπό να εξιλεωθεί στους οφθαλμούς των ”αντιφρονούντων” ή να αλιεύσει περισσότερους ”ιχθύες”. Αν η δικαιοσύνη τον έκρινε ένοχο, τι θα έκανε; Θα χρησιμοποιούσε τους διοπτροφόρους υποστηρικτές του, που τον συνόδευσαν στο δικαστήριο, για να την καταπατήσει; Θα μιλούσε περί κυβερνητικής συνωμοσίας είς βάρος του; Θα ακροβόλιζε τα υπόλοιπα κόμματα; Θεωρώ λαϊκισμό την ερμηνεία των θεσμών του κράτους ανάλογα με το ατομικό συμφέρον.
Στο παρασκήνιο των δηλώσεων του Κασιδιάρη, σχετικά με το ότι η Χρυσή Αυγή θα διδάξει Ιστορία και θα ιδρύσει σχολεία, αποκαλύπτεται το ψυχογράφημα όχι μόνο του ιδίου, αλλά και ολόκληρου του κόμματος που εκπροσωπεί. Το ψυχογράφημα ενός πολιτικού που ερμηνεύει κατά βούληση και ίδιο όφελος το σύστημα. Επομένως, ο πολιτικός αυτός στερείται αντικειμενικότητας και λογικής κρίσεως. Και αυτό είναι επικίνδυνο. Είναι κατά των δημοκρατικών θεσμών, οι οποίοι υποτίθεται πως έχουν ως ακρογωνιαίο λίθο τη λογική και το συμφέρον ολόκληρης της κοινωνίας και όχι μόνο του ατόμου. Αξίζει να αναρωτηθεί κανείς πως ακριβώς θα διδάξει Ιστορία η Χρυσή Αυγή. Υπό ποιές προϋποθέσεις; Με ποιούς καθηγητές; Η Ιστορία αυτή θα εμπεριέχει φυλετικά μίση, εθνικιστικές εμμονές και θα αποσκοπεί στη στρατολόγηση παιδιών που ως πυξίδα θα έχουν την κακία; Κάτι τέτοιο δε θα ήταν μόνο αντιδημοκρατικό. Θα ήταν τουλάχιστον στροφή στον κανιβαλισμό και συγχρόνως εκτός των πλαισίων της έννομης κομματικής δράσεως.
Όσον αφορά στην εμφάνισή του με τους ακολούθους του, τα λόγια είναι περιττά. Ο ίδιος πέφτει σε μία τρομακτική αντίφαση, την οποία φυσικά προσπερνά μιας και η οργή του δεν του επιτρέπει να δει. Η αντίφαση προκύπτει από το φόβο που τον διακατέχει. Ένας πολιτικός με τον αέρα του εθνοσωτήρα, του ”Μεσσία” που θα διδάξει την αλήθεια, δηλαδή θα προσφέρει απλόχερα το φως στην κοινωνία, δε νοείται να ακολουθείται από προστάτες. Διότι ένας αληθινός ”Μεσσίας” δεν έχει ανάγκη να φοβηθεί κανέναν. Ακόμη και με το μεγαλύτερο εχθρό είναι πρόθυμος να συγκρουστεί. Είναι ακόμη διατεθειμένος και να τον ημερέψει χρησιμοποιώντας την αβρότητα της υψηλής του διανοήσεως.
Εν τέλει, εκτιμώ πως η κοινωνία μας δοκιμάζεται από πολιτικούς εφάμιλλους του Ηλία Κασιδιάρη. Πολιτικούς που έχουν παρασυρθεί από την πιθανή αγανάκτηση, αλλά συγχρόνως και από ιδεολογίες που πιθανότατα θα κυοφορήσουν ακόμη περισσότερα αδιέξοδα. Όχι ότι δεν δοκιμάστηκε από το ήδη σαθρό και σηψαιμικό κομματικό σύστημα. Κάθε άλλο. Δοκιμάστηκε και σήμερα καλείται να πληρώσει τα σφάλματα του παρελθόντος και μάλιστα επαχθώς. Η βελτίωση της κοινωνίας, όμως, δε θα έλθει με την αναβίωση αποστεωμένων και ακραίων αντιλήψεων. Θα έρθει μόνο με τη λογική, την αυτοκριτική και την αλληλεγγύη στο συνάνθρωπο.
