Γράφει ο Γιώργος Ευγενίδης
Μιας και τα Χριστούγεννα είναι η γιορτή της αγάπης, έτσι και στο Μέγαρο Μαξίμου ξεκίνησαν νέο γύρο αγάπης με αποδέκτη την Ένωση Κεντρώων και τον Βασίλη Λεβέντη. Και μπορεί ο νεοφώτιστος στα κοινοβουλευτικά δρώμενα σχηματισμός να ανθίσταται, πλην όμως το Μαξίμου εντείνει το πρέσινγκ για να δημιουργήσει αναχώματα ασφαλείας.
Η αλήθεια είναι πως ο κυβερνητικός σχηματισμός δεν αντιμετωπίζει ακόμα προβλήματα ευστάθειας. Η σχέση ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ είναι αρμονική, ακόμα και αν υπάρχουν ορισμένα λεκτικά φάλτσα κυρίως από τη μεριά του Πάνου Καμμένου και των ΑΝΕΛ που φέρνουν το Μαξίμου σε περίεργη θέση, όπως αυτό για τα στρατιωτικά σχολεία ή την στράτευση των γυναικών υποχρεωτικά. Πέραν αυτών όμως, στα μεγάλα ζητήματα ουσίας, οι ΑΝΕΛ ήταν πάντα «μπετόν». Έχουν πάρει τα υπουργεία τους και έχουν ηρεμήσει. Ό,τι χρειαστεί να ψηφιστεί, το ψηφίζουν ασμένως. Το πρόβλημα το έχει όμως ο ΣΥΡΙΖΑ. Αν το πρόβλημα είναι μικρό ή μεγάλο δεν είναι σαφές. Οι Μαξιμινοί λένε πως το θέμα είναι ελεγχόμενο και πως όσοι ήταν στις λίστες του κόμματος γνώριζαν τα κατοπινά αγγούρια. Τι θα γίνει όμως αν οι εταίροι επιμείνουν σε περικοπές και στις κύριες συντάξεις, επειδή αλλιώς δεν θα βγαίνει ο λογαριασμός; Στο Μαξίμου δεν απαντούν συγκεκριμένα στην ερώτηση, αντιλαμβάνεται όμως εύκολα κανείς πως αυτός είναι και ο μεγαλύτερος φόβος τους.
Εκεί έρχεται να κολλήσει ο Λεβέντης. Διαθέτει μια ΚΟ που προσέρχεται απολύτως συντεταγμένα στις κρίσιμες ψηφοφορίες και αποτελείται κατά τεκμήριο από ανθρώπους που βρίσκονται χρόνια στο πλευρό του κ. Λεβέντη. Πιθανή στήριξη της Ένωσης Κεντρώων στην κυβέρνηση, ακόμα και αν δεν έμπαινε στο κυβερνητικό σχήμα, θα ήταν ένα πολύτιμο στήριγμα για τον ΣΥΡΙΖΑ και θα του έδινε μια κάποια άνεση. Από την άλλη, βέβαια, θα μπορούσε να απελευθερώσει ασφυκτιούντες βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι, αν διαπίστωναν πως υπάρχει μαξιλαράκι, θα μπορούσαν να την «κάνουν» σε κάποια κρίσιμη ψηφοφορία.
Στο Μαξίμου όμως θέλουν κάτι πολύ απλό από τη γάτα, να πιάνει τα ποντίκια δηλαδή. Με άλλα λόγια, θέλουν να περνάνε τα νομοσχέδια που φέρνουν με αρραγές το κυβερνητικό μέτωπο και σχετικά ήπιες κοινωνικές αντιδράσεις. Για όσο εξακολουθεί αυτή η άτυπη περίοδος μέλιτος, η κυβέρνηση είναι ήρεμη. Πρέπει όμως να περάσει τον κάβο του ασφαλιστικού και του κλεισίματος της πρώτης αξιολόγησης, όσο το δυνατόν πιο αναίμακτα γίνεται. Για να το πετύχει αυτό, ένα μαξιλαράκι δεν θα ήταν κακό. Αυτός θα ήταν και ο ρόλος του Λεβέντη.
Ο Λεβέντης όμως δεν θέλει να γίνει ΛΑΟΣ και ΔΗΜΑΡ. Σε μια οικουμενική, όπως την προτείνει, υπάρχει συνευθύνη μεταξύ των παιχτών του πολιτικού συστήματος, με ωφελούμενα εξ αντανακλάσεως τα πολιτικά άκρα που μένουν εκτός και θα καρπώνονταν τη δυσαρέσκεια. Η Ένωση Κεντρώων γιατί να μπει σε μια κυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ όμως; Για να πάρει τον μουντζούρη των μέτρων; Μέτρα, με τα οποία πολλά στελέχη του κόμματος είναι αντίθετα, όπως αντίθετα είναι και με τον τρόπο που πολιτεύεται σε ορισμένες περιπτώσεις η κυβέρνηση. Επομένως, όπως μου εξηγούσε στενός συνεργάτης του κ. Λεβέντη, χρήσιμος ηλίθιος ο πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων δεν πρόκειται να γίνει.
Το φλερτ Μαξίμου-Ένωσης Κεντρώων θα το ξαναδούμε, ιδίως όσο πλησιάζουμε στην ψήφιση κρίσιμων νομοσχεδίων. Προς ώρας όμως μοιάζει περισσότερο με το γράμμα του Αλέξη Τσίπρα στον Άγιο Βασίλη, παρά με υλοποιήσιμο πολιτικό σενάριο.
