Γράφει η Ευτυχία Αλικάκου
Οι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους κατέλαβαν την αρχαία πόλη Παλμύρα, έπειτα από μάχες με τις Δυνάμεις Εθνικής Άμυνας της Συρίας. Από τις συγκρούσεις με τους τζιχαντιστές, 100 στρατιώτες της κυβέρνησης έπεσαν νεκροί, ενώ η κατάληψη της πόλης χαρακτηρίζεται ύψιστης στρατηγικής σημασίας καθώς αφενός φέρνει τους μαχητές του χαλιφάτου ένα βήμα πιο κοντά στη πρωτεύουσα αφετέρου στη περιοχή περιμετρικά της αρχαίας πόλης υπάρχουν σημαντικά κοιτάσματα φυσικού αερίου και πετρελαίου.
Μετά τις καταστροφές μνημείων και πολύτιμων αρχαίων χειρογράφων στη Μοσούλη, μετά στη αρχαία Ασσυριακή πόλη Νιμρούντ και μόλις πριν από δύο μήνες στην αρχαία πόλη Χάτρα, η παγκόσμια κοινή γνώμη ετοιμάζεται να αντικρύσει νέες εικόνες μίσους και ισοπέδωσης του αρχαιολογικού θησαυρού της Παλμύρα η οποία αποτελεί προστατευόμενο μνημείο κληρονομιάς της UNESCO. Η τελευταία έκανε έκκληση για προστασία του άμαχου πληθυσμού και διαφύλαξη της περιοχής από τη μανία του ISIS. Κάλεσμα που δυστυχώς ετοιμάζεται να πέσει στο κενό μαζί με τις ελπίδες μας…
Σαν να μην πέρασαν αιώνες από τότε που οι πρώτοι χριστιανοί τεμάχιζαν και κατέστρεφαν με μανία τα αρχαία αγάλματα, τα μνημεία και τους ναούς των πολυθειστικών θρησκειών-πολιτισμών για χάρη του μονογενή Υιού του Θεού. Σαν να μη πέρασαν 100 και πλέον χρόνια από τότε που ο αγνός Καβάφης έγραψε αυτό το συγκλονιστικό τετράστιχο:
«Γιατί τα σπάσαμε τ’ αγάλματά των,
γιατί τους διώξαμεν απ’ τους ναούς των,
διόλου δεν πέθαναν γι’ αυτό οι θεοί.
Ω γη της Ιωνίας, σένα αγαπούν ακόμη».
Και σαν να μην πέρασαν μόλις 17 χρόνια από τότε που ο Δημήτρης Λιαντίνης μιλώντας για τελευταία φορά στους μετεκπαιδευόμενους δασκάλους Μαράσλειου Διδασκαλείου, εξέφρασε ένα από τα πιο δριμύ κατηγορώ στις θρησκείες, που μια μέρα «θα αφανίσουν το ανθρώπινο γένος» :
Τα λόγια των μεγάλων διανοητών Ελλήνων και ξένων για το πιο ισχυρό «όπιο του λαού» ηχούν πιο δυνατά και επίκαιρα από ποτέ στη θέα του ισλαμιστικού εξτρεμισμού-φανατισμού που μέρα με τη μέρα γιγαντώνεται απειλώντας ανοιχτά τις αξίες και τα ιδανικά του δυτικού πολιτισμού και των κοσμικών κρατών του πλανήτη. Ένα σφυροκόπημα στους κίονες του αρχαίου θεάτρου της Παλμύρα δεν συγκρίνεται με το θάνατο, το βασανισμό ή την αιμορραγία αμάχων και παιδιών. Μπροστά στις θηριωδίες κατά αθώων ανθρώπινων ζωών, ο καθένας από εμάς θα θυσίαζε δέκα αρχαία ερείπια και χιλιάδες χειρόγραφα και περγαμηνές χωρίς δεύτερη σκέψη. Η ανθρώπινη ζωή δεν παζαρεύεται, ο Οιδίποδας στο δρόμο για τη Θήβα οδήγησε στο θάνατο το τέρας χάρη σε μία μόνο λέξη: «άνθρωπος».
Όμως το προαναφερθέν σφυροκόπημα, κάθε χτύπημα με τσεκούρια, κάθε επίθεση με πριόνια, κάθε ξέσπασμα μίσους πάνω σε ένα αρχαίο μνημείο, ισοδυναμεί με εσωτερική αιμορραγία στη καρδιά του παγκόσμιου πολιτισμού. Ενός πολιτισμού που ενώνει όλα τα έθνη και τις κουλτούρες κάτω από τη στέγη ενός κοινού παρελθόντος. Και ο άνθρωπος χωρίς το παρελθόν του, χωρίς τις ρίζες του είναι ξέφραγο αμπέλι και έργο χωρίς σενάριο. Παρόλο που 100 αγάλματα της Παλμύρα έχουν μεταφερθεί ήδη σε ασφαλή τοποθεσία εκτός του αρχαιολογικού χώρου τα υπόλοιπα μνημεία παραμένουν στο έλεος του μίσους. Όσο περνούν, οι μήνες και οι μέρες το σενάριο της ζωής μας ετοιμάζεται να υποστεί νέες γενναίες περικοπές.
Είμαστε σε πόλεμο με τη βαρβαρότητα, με τη θρησκοληψία και για να το θέσω απλά (όπως θα ήθελε ο καθηγητής Karl Popper), βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τη παλαβομάρα αυτών που για πάντα θα περπατάνε στα τέσσερα (βλέπε το αίνιγμα της Σφίγγας). Το θέμα είναι πως θα πορευτούμε εμείς που κρατάμε από τη γενιά του homo Erectus*..
*Homo erectus: Άνθρωπος όρθιος στα Λατινικά
