Γράφει ο Σπύρος Μπόικος
Δυο μήνες μετά το τέλος της επιχείρησης “Προστατευτική Αιχμή” το Ισραήλ δυναμιτίζει ξανά τις ειρηνευτικές συνομιλίες για το Παλαιστινιακό σχεδιάζοντας νέους εποικισμούς στην ανατολική Ιερουσαλήμ.
Τον Ιούλιο και τον Αύγουστο ο πλανήτης έγινε μάρτυρας μιας από τις πιο δυσανάλογες στρατιωτικές επιχειρήσεις των τελευταίων χρόνων, της Επιχείρησης “Προστατευτική Αιχμή” του ισραηλινού στρατού εναντίον των παλαιστινίων της Λωρίδας της Γάζας. Ποιός έχει προλάβει να ξεχάσει τα sms που έστελνε ο ισραηλινός στρατός προειδοποιώντας οικογένειες παλαιστινίων ότι έχουν δέκα λεπτά να εγκαταλείψουν το σπίτι τους πριν βομβαρδιστεί; Υπενθυμίζουμε ότι ως αποτέλεσμα της εν λόγω επιχείρησης σκοτώθηκαν περίπου 2200 παλαιστίνιοι, κυρίως πολίτες (μεταξύ των οποίων και πολλά παιδιά) ενώ η αντίπαλη πλευρά μέτρησε 66 στρατιώτες και 5 πολίτες νεκρούς.
Σήμερα, λίγες μέρες αφού συμπληρώθηκαν δυο μήνες από την εκεχειρία της 26ης Αυγούστου, διαρροές από ισραηλινές πλευρές στο ειδησεογραφικό πρακτορείο reuters αναφέρουν ότι το Ισραήλ αποφάσισε την κατασκευή 500 κατοικιών στην ανατολική Ιερουσαλήμ, μια κίνηση που προβληματίζει ακόμη και το βασικό σύμμαχο του Ισραήλ σε διεθνές επίπεδο, τις ΗΠΑ.
Η ανατολική Ιερουσαλήμ αποτελεί ένα από τα βασικά πεδία της ειρηνευτικής διαδικασίας για το Παλαιστινιακό, αφού η παλαιστινιακή πλευρά επιθυμεί να ιδρύσει εκεί την πρωτεύουσα του κράτους της όταν και αν αυτό δημιουργηθεί. Το Ισραήλ από την άλλη πλευρά θεωρεί το ανατολικό κομμάτι της πόλης αδιάσπαστο τμήμα της ενιαίας και αναμφισβήτης πρωτεύουσας του και κινείται ώστε να προλάβει καταστάσεις: αν ποτέ δημιουργηθεί ένα παλαιστινιακό κράτος (που στη σημερινή συγκυρία δεν φαίνεται τόσο παράλογο σαν πιθανότητα διεθνώς, τουλάχιστον σε λεκτικό επίπεδο) να έχει ήδη εποικίσει όσο το δυνατόν περισσότερα εδάφη στο ανατολικό τμήμα της πόλης, προκειμένου να διαπραγματευτεί καλύτερα σε διεθνές επίπεδο.
Το Ισραήλ φυσικά διαπράττει μια ιστορική λαθροχειρία. Η Ιερουσαλήμ ήταν όντως η εβραϊκή πρωτεύουσα πριν τη Διασπορά των Εβραίων, δεν μπορεί όμως κανείς να ισχυριστεί ότι το Ισραηλινό κράτος που ιδρύθηκε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο αποτελεί ιστορική συνέχεια εκείνης της αρχαίας κρατικής οντότητας. Όπως το Ισραήλ λοιπόν αποτελεί ένα νεοπαγές (στον ιστορικό τουλάχιστον χρόνο) κράτος, η έκταση του οποίου αποφασίστηκε με διεθνείς διασκέψεις, τουλάχιστον πριν ξεκινήσει τους επεκτατικούς του πολέμους στην περιοχή, έτσι και η παλαιστινιακή πλευρά μπορεί να περιμένει ότι το πρόβλημα της έλλειψης παλαιστινιακού κράτους θα λυθεί μέσω της ίδιας οδού.
Ευτυχώς, όλο και περισσότεροι διεθνείς παίκτες τελευταία φαίνεται να το αναγνωρίζουν αυτό. Οι λεονταρισμοί της κυβέρνησης Νετανιάχου φαίνονται όλο και πιο αδύναμοι. Το μεγάλο ερώτημα είναι αν η διεθνής κοινότητα είναι σε θέση να αποτρέψει τα πιθανά λουτρά αίματος που, από ό,τι φαίνεται, η γενοκτονική πολιτική του Ισραήλ είναι πλήρως ικανή να προκαλέσει.
