Μπορεί ο ανασχηματισμός που έκανε ο πρωθυπουργός μέσα στην εβδομάδα να ήταν κατά βάση διορθωτικός και εκτός προγράμματος, αλλά ανέδειξε ένα πρόβλημα που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ και θα το βρει μπροστά του εντονότερα τους στην πορεία προς τις εκλογές.
*****
Ο κ. Τσίπρας έκανε, για παράδειγμα, κρούση σε ένα κατά τεκμήριο σοβαρό πρόσωπο, προκειμένου να αναλάβει χαρτοφυλάκιο στην κυβέρνηση. Ο λόγος, για τον πρώην υπουργό του ΠΑΣΟΚ, τον Σταύρο Μπένο, έναν μετριοπαθή και οραματιστή πολιτικό, ο οποίος εκτός των άλλων πιστώνεται και με τον θεσμό του ΚΕΠ που κατάφερε να αφήσει ένα χρήσιμο αποτύπωμα στη δημόσια ζωή και να κάνει τη ζωή εκατομμυρίων πολιτών πιο εύκολη σε σχέση με απλές, αλλά χρονοβόρες γραφειοκρατικές διαδικασίες.
*****
Ο κ. Μπένος είναι ένα από τα πρόσωπα που έχουν συνδεθεί με το αφήγημα του εκσυγχρονισμού της χώρας Καμία σχέση δηλαδή με άλλους, τύπου Τσοχατζόπουλου, Κάντα κ.ο.κ. Κι όμως, ο κ. Τσίπρας εισέπραξε μια καθαρή άρνηση από τον κ. Μπένο. Όχι γιατί δεν ήταν καλό το timing ή η θέση που του πρότεινε, αλλά γιατί ο παλαίμαχος πολιτικός έχει θεμελιώδη διαφωνία με κεντρικούς πολιτικούς άξονες της κυβέρνησης.
*****
Κάπως έτσι, καταλήξαμε το «κεντροαριστερό στίγμα» του ανασχηματισμού να είναι ο Φώτης Κουβέλης, ο οποίος ξαναμπαίνει μετά από χρόνια στο παζλ του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά έχει μηδενικό κοινωνικό εκτόπισμα. Μπήκε, για παράδειγμα, και ο νέος Νάσος Ηλιόπουλος, ο οποίος λέγεται πως έκανε καλή δουλειά στον ΣΕΠΕ και ο παντελώς άγνωστος αρχαιολόγος κ. Κώστας Στρατής ως αναπληρωτής υπουργός στο Πολιτισμού. Αλλά έλειψαν τα πρόσωπα που θα σηματοδοτήσουν ένα ευρύτερο κοινωνικο-πολιτικό άνοιγμα της κυβέρνησης.
*****
Το πιο ενδιαφέρον, δε, αν μπορώ να τολμήσω μια πρόβλεψη, είναι ότι αυτά τα πρόσωπα θα λείψουν και στο μέλλον, στην περίπτωση που ο πρωθυπουργός θα επιχειρήσει να κάνει ανασχηματισμό μετά το τέλος του προγράμματος, τραβώντας τις εκλογές για το 2019. Διότι, όπως μου το έθετε η πηγή μου που ξέρει καλά τα… μελλούμενα, «ποιος θα πάει να μπει υπουργός σε μια κυβέρνηση με μικρό ορίζοντα ζωής και να πολιτευτεί με ένα κόμμα, το οποίο, αν χάσει τις εκλογές, αυτόματα θα χάσει minimum 60-70 έδρες;».
*****
Κάπως έτσι, ο πρωθυπουργός είναι αντιμέτωπος με μια σοβαρή παράπλευρη απώλεια. Ενώ θεωρητικά θέλει να κάνει ανοίγματα προς την Κεντροαριστερά, δεν θα βρίσκει στελέχη να το κάνει. Εξαιρουμένων, ίσως, περιπτώσεων τύπου Γιάννη Ραγκούση που το κοινωνικό τους εκτόπισμα είναι ανάλογο της κατηγορίας Κουβέλη.
Καλά ξεμπερδέματα
Συνομίλησα με σοβαρή πηγή μου στο ΓΕΕΘΑ και την άκουσα εξαιρετικά προβληματισμένη για το γεγονός της σύλληψης των δύο Ελλήνων στρατιωτών από τουρκική περίπολο στα ελληνοτουρκικά σύνορα στον Έβρο. «Εκτιμώ ότι οι Τούρκοι θα επιχειρήσουν να κλιμακώσουν την ένταση», μου έλεγε με νόημα, σε πλήρη αντίστιξη με όσα από την πρώτη στιγμή διέρρεε η ελληνική πλευρά για «υπόθεση ρουτίνας», η οποία θα διεκπεραιωθεί πολύ σύντομα.
Διότι, αν οι Τούρκοι τους δικάσουν για «παράνομη είσοδο», όπως προτίθενται, τότε το πράγμα σκουραίνει. Θέλω να πω, δε, ότι σε αρκετά κέντρα έχει ξεκινήσει να υπάρχει ανησυχία για το ενδεχόμενο η Τουρκία να επιχειρήσει να «ντιλάρει» με έκδοση των 8 Τούρκων αξιωματικών που έχουν αιτηθεί ασύλου στην Ελλάδα. Τότε, τα πράγματα θα έχουν πάει σε άλλο επίπεδο.
Τα επίχειρα των χειρισμών της Νovartis
Πολύ καλή η επικοινωνιακή διαχείριση της υπόθεσης της Νovartis, πάντως! Από τις δημοσκοπήσεις που μαθαίνω πως τρέχουν, καταγράφεται μια τάση αύξησης του αντισυστημισμού και της ροπής προς την αποχή, στη λογική του «όλοι ίδιοι είναι». Και, όσο πρόβλημα είναι αυτό για τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ιδίως για τη ΝΔ και το Κίνημα Αλλαγής που ανέπτυσσαν μια δυναμική, άλλο τόσο κακό είναι για την κυβέρνηση, η οποία θα «ταβανιάσει» γύρω στο 25%, ελπίζοντας να πάρει κάτι παραπάνω.
Αυτά είναι τα επίχειρα της Novartis. Και δεν αλλάζεις τους συσχετισμούς, και ακούς και αυτό που είπε ο Αμερικανός Πρέσβης στον Μητσοτάκη προ ημερών και μετά προσπαθείς να το μαζέψεις.
