Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Πολλοί αναλυτές και πολιτικοί παράγοντες, έχουν κατατριβεί με τα μεγάλα ναι ή όχι στο ιστορικοπολιτικό μας πεδίο, εγχώριο και διεθνές και με το ποια θα ήταν η ρότα της κοινωνικής και πολιτικής μας εκπόρευσης, αν αντί αυτού του δρόμου, είχε επιλεγεί ένας εναλλακτικός άλλος ! Ένα τέτοιο ερώτημα που κατατρύχει την ελληνική πραγματικότητα, είναι ποια θα ήταν η εξέλιξη των πολιτικών μας πραγμάτων, αν ο Αλέξης Τσίπρας τον Ιανουάριο του 2015, είχε επιλέξει ως στρατηγικό εταίρο αντί του Π. Καμμένου το «Ποτάμι» του Σταύρου Θεοδωράκη; Αλλά και το τι συνετέλεσε στο να αποκλειστεί αυτό το ενδεχόμενο, δοθέντος ότι τότε ο Σταύρος Θεοδωράκης, ήταν έτοιμος να απαντήσει θετικά σε μια τέτοια πρόταση. Γεγονός για το οποίο κατέβαλε και το αντίστοιχο πολιτικό κόστος, μιας και αυτή του η πρόθεση τότε, να γίνει εταίρος του Αλέξη Τσίπρα, επέφερε αμφίσημα συναισθήματα στους ψηφοφόρους και οπαδούς του !
Τόσο ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας, όσο και κεντρικοί συνεργάτες του απέναντι σε αυτή την δυνητική συνεργασία, είχαν εκτιμήσει ότι και ο Σταύρος Θεοδωράκης, αλλά και οι βουλευτές του, δεν θα μπορούσαν να ανταπεξέλθουν στις σκληρές και δύσκολες ψηφοφορίες, αλλά και στις σφοδρές συγκρούσεις, με τους εταίρους – δανειστές. Θα εξεύρισκαν μερικούς κοινούς τόπους, αλλά θα διχάζονταν σε πολλούς περισσότερους, αφού εκπροσωπούν παντελώς διαφορετικό κοσμοθεώρημα. Ο Αλέξης Τσίπρας απομύζησε τον πρόσφορο Καμμένο πολλαπλώς και όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, τον πέταξε στα σκουπίδια και αυτόν, σαν χαρτομάντιλο !!! Τον χρησιμοποίησε με πανουργία για να αρδεύσει τους απογοητευμένους δεξιούς, αλλά και για να επισείσει έναν «μπαμπούλα» στους ευρωπαίους, που ένεκα της πολιτικής σκλήρυνσής του, οι προτάσεις των δανειστών έπρεπε να είναι πιο light, για να περάσουν ! Ο Αλέξης Τσίπρας από την άλλη, ως αρχηγός της αντιπολίτευσης, δεν μερίμνησε καθόλου για την νίκη του που έρχονταν και συμπεριφέρθηκε με πλήρη πολιτική αφροσύνη. Δεν ενημερώθηκε για το τι θα αντιμετώπιζε ως κυβέρνηση πλέον ! δεν διαλέχτηκε με σοβαρούς τεχνοκράτες για να του προετοιμάσουν φακέλους και προπαντός δεν επέλεξε με ευθυκρισία συνεργάτες, για τα πολύ δύσκολα που θα αναλάμβανε να αντιμετωπίσει. Τον έσερνε τυφλά, ο πυρετός της αντιμνημονιακής έξαψης και ανήλθε στην πρωθυπουργία της χώρας, με καμία μα καμία προετοιμασία. Διέπραξε ολέθρια λάθη, επέλεξε στελέχη που μεταλλάχθηκαν σε εφιάλτες του στην πρωθυπουργία, για να τους αποβάλει τελικά από το άρμα της πρωθυπουργικής εξουσίας, σταδιακά και με πολύ μεγάλο κόστος για τον τόπο.
Η σύμπλευση με τον Π. Καμμένο του Αλέξη Τσίπρα, ήταν στην λογική «όποιος να΄ναι, αρκεί να κάνουμε γκουβέρνο» ! και όταν τελικά επέλεξε να αλλάξει δρόμο, τον πέταξε και αυτόν στον κάλαθο των απορριμμάτων. Είναι βέβαιο, ότι αν είχε επιλέξει έναν άλλο συνεργάτη εξ αρχής, η Ελλάδα θα είχε αποφύγει πολλές περιπέτειες. Οι εταίροι – δανειστές μας ήταν ώριμοι τότε, δίχως φθηνούς πολιτικούς παλικαρισμούς, για μια καλύτερη συμφωνία με την καινούρια κυβέρνηση, υπό την αναβλητική αίρεση, ότι θα προέβαινε στις επιβαλλόμενες μεταρρυθμίσεις, που μέχρι τότε το πολιτικό μας σύστημα, δεν ήταν διατεθειμένο να πράξει. Εν τέλει όλοι έμειναν ευχαριστημένοι – εκτός από έναν – ως αποδείχτηκε στην «παράσταση». Οι εταίροι μας, έβγαλαν από το κάδρο των «κακών παιδιών της οικογένειας» την Ελλάδα και ο Αλέξης Τσίπρας παρέμεινε στην εξουσία μέχρι σήμερα, αποσπώντας συνάμα και την συμπάθεια, πολλών ευρωπαίων και υπερατλαντικών παικτών. Ο ένας ο χαμένος θα αναρωτηθείτε; Μα ο δύσμοιρος ελληνικός λαός, που πλήρωσε πολύ ακριβά, αυτή την «παράσταση» !!!
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων
www.panosavramopoulos.blogspot.gr
