Γράφει ο Γιάννης Νάκος
Λίγες ώρες έμειναν για να ανοίξουν και τυπικά οι απανταχού εκλογικές κάλπες με σκοπό την ανάδειξη του επόμενου προέδρου της ΝΔ. Ομολογώ πως καθ’όλη την διάρκεια της εκλογικής περιόδου, δυσκολεύτηκα να συγκρατηθώ και να μην εκφέρω άποψη δημοσίως για κανέναν από τους υποψήφιους θέλοντας αρχικά να διασφαλίσω την δημοσιογραφική μου ενασχόληση και περαιτέρω να δώσω τον απαιτούμενο χρόνο για να εξηγήσει έκαστος από τους διεκδικητές τις προγραμματικές του θέσεις, ή αν θέλετε καλύτερα το όραμα του για την επόμενη ημέρα.
Οι ημέρες κυλούσαν αργά βασανιστικά και λαϊκίστικα πολλές φορές μπορώ να πω, καθώς υπήρξαν ακράδαντα γεγονότα που στόχο είχαν να υποτάξουν το λογικόν μπροστά σε ένα καλπάζων θυμοειδές. Δεν θα αναφερθώ πιο συγκεκριμένα παρά μόνο θα αρκεστώ να τονίσω πως προήλθε κυρίως από εκπροσώπους του παλαιού κομματισμού.
Κάπου εδώ,και βλέποντας τα πράγματα πολύ πιθανόν να παίρνουν άσχημη τροπή μέσα στους επόμενους μήνες για την κυβέρνηση του Α.Τσίπρα, ένιωθα να με τρώει μέσα μου το μικρόβιο της ανησυχίας για την συνοχή αυτής της παράταξης που δυστυχώς η παρακαταθήκη της από το 2009 και έπειτα δεν έχει «κληρονομηθεί» με τον σωστό τροπο αλλά τουναντίον με ακριβώς τον αντίθετο από αυτόν που πολύ πιθανόν θα ονειρεύονταν ο Κ.Καραμανλής.
Πολλοί φίλοι μου με ρωτούσαν αν φοβάμαι για την συνοχή της παράταξης,τους απαντάω ευθέως- ΝΑΙ και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό καθώς παρατηρώ μια κοινοβουλευτική συμπίεση της παράταξης τόσο μέσα στο κοινοβούλιο, αλλά και στην πραγματική πολιτική αρένα την κοινωνία .Στην τελευταία τα στοιχεία είναι απογοητευτικά καθώς είναι πλέον ευρέως γνωστό, ιδιαίτερα μετά και την διπλή αποτυχία σε δημοψήφισμα και εκλογές Σεπτεμβρίου πως η ΝΔ έχει χάσει την επαφή της με την κοινωνία. Και εδώ θέλω να σταθώ αγαπητοί φίλοι και φίλες μου ,διότι θεωρώ πως εάν η ΝΔ δεν αλλάξει, θα σβήσει θα έχει την τύχη του ΠΑΣΟΚ και ίσως ακόμη χειρότερα, και σίγουρα αυτό είναι κάτι που όλοι απεύχονται .
Αρκετοί από εσάς,με μια έντονη δόση περιέργειας αλλά και ενδιαφέρον ρωτήσατε την άποψη μου για την επιλογή του επόμενου πρωθυπουργού που θα αναδυθεί από τους κόλπους της ΝΔ και δυστυχώς σας απογοήτευσα ακριβώς για τον κάτωθι λόγο. Δηλαδή για το γεγονός πως ευθέως πλέον δεν αποζητώ την αναγέννηση του «φοίνικα»μέσα από κομματικά πτώματα και παλαιοκομματικές στάχτες,αλλά θα προτιμούσα να επέλθει μέσα από την φλεγόμενη ανησυχία της κοινωνίας και την ακόρεστη δίψα της για ανανέωση.
Και εκεί κρύβεται το μυστικό της επιτυχίας σε κάθε πεπερασμένο εγχείρημα, ο τρόπος δηλαδή που θα αποτινάξει τα βαρίδια που το κρατούν στάσιμο και θα δείξει την κατάλληλη προθυμία για ανασύνταξη και δημιουργία .
Εν κατακλείδι βαδίζοντας σε μια δημοσιογραφική προς το παρόν πορεία αναγνωρίζω την μοναχικότητα των σκέψεων και το φορτίο που κουβαλούν αυτές ως υποθήκη της μελλοντικής μου ακεραιότητας αλλά και μη αμφισβήτησης της εργασίας μου,αλλά συγχωρέστε με σε μια τόσο δύσκολη στιγμή για την χώρα μου δεν μπορούσα να μείνω αμέτοχος.
