Γράφει ο Λάμπρος Μοσχέτας
Αν παρατηρήσουμε την πρόσφατη ιστορία της Ελλάδος θα δούμε την αρχή του τέλους, από τη δεκαετία του ’90,όπου και ξεκινήσαμε να περνάμε, μέσα από τα ΜΜΕ, τα λάθος πρότυπα για τις γενιές που ακολουθούσαν. Αυτό γινόταν κυρίως γιατί από εκείνη την δεκαετία, μέχρι και σήμερα ακόμα, βλέπαμε να προβάλλονται και να βραβεύονται άτομα, που δεν προσέφεραν κάποιο απτό έργο, αλλά εφήμερες επιτυχίες και ακριβό «φαίνεσθαι». Σπάνια βλέπαμε να βραβεύετε κάποιος αξιόλογος καλλιτέχνης ή ένας επιστήμονας ή κάποιος πολιτικός μηχανικός. Με αποτέλεσμα οι manager, τα μοντέλα, και άλλοι καιροσκόποι να πλουτίζουν αλόγιστα και να έχουν περισσότερη αναγνώριση από τους μορφωμένους και τους αξιόλογους ανθρώπους.
Βλέποντας λοιπόν αυτή τη κατάσταση οι νέοι προτίμησαν να ασχοληθούν με το lifestyle και άφησαν τις χειρωνακτικές εργασίες που θα μπορούσαν σήμερα να προσφέρουν αγαθά, που τόσο απλόχερα έχει να μας χαρίσει η φύση. Προτίμησαν να γράφουν πρόσκαιρες μουσικές επιτυχίες από το να αφήσουν ένα έργο σαν κληρονομιά, η να γίνουν μοντέλα παρά να μορφωθούν ώστε να μπορέσουν να γιατρέψουν τους αρρώστους. Τα σχολεία αντικαταστάθηκαν από ιδιωτικές σχολές -μονάδες παραγωγής- δημοσιογράφων, μοντέλων, καλλιτεχνών και manager. Κάποιοι διαμόρφωσαν και τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις ώστε να μπορέσουν να εισχωρήσουν στη κοινωνία του lifestyle, που μέχρι σήμερα χειρίζεται το «φαίνεσθαι» και ένα μεγάλο μέρος της οικονομίας αυτού του τόπου.
Οι λίγοι που προσπάθησαν να μη συμμετέχουν σε αυτό το βιασμό του πολιτισμού, είτε απορροφήθηκαν τελικά από το σύστημα, στο βωμό της εφήμερης επιτυχίας, είτε παραγκωνίστηκαν, από τους υποστηρικτές του φαίνεσθαι, και ζουν στο περιθώριο των επιτυχημένων. Επιτυχημένων που 2 γενιές αργότερα οι πολίτες, δεν θα γνωρίζουν καν την ύπαρξή τους!
Καθημερινά βλέπαμε να ξεφυτρώνουν στη τηλεόραση καινούργιες εκπομπές που εκθείαζαν τη ζωή των επιχειρηματιών και των καλλιτεχνών αυτού του τόπου και τα κεντρικά δελτία ειδήσεων δίνανε περισσότερη βάση στο τι φόρεσαν από το τι πρόσφεραν τελικά. Προσπαθώντας οι ‘απλοί’ άνθρωποι να κλέψουν λίγο από τη λάμψη αυτών των ‘επωνύμων’ χρησιμοποιούσαν κάθε τρόπο που είχαν για να τους μοιάσουν χωρίς να αναλογιστούν το κόστος, είτε χρηματικό είτε ηθικό.
Σήμερα, με το πλήρωμα του χρόνο και αφού η «Δαμόκλειος σπάθη» έπεσε στο κεφάλι μας, φτάσαμε στο σημείο, ένας νέος να προτιμά να βρεθεί φυλακή παρά να αγωνιστεί για τη σωτηρία της χώρας του, με τη δικαιολογία ότι σήμερα στις φυλακές είναι όλος ο καλός ο κόσμος. Αυτό οφείλετε στο ότι κάποια στιγμή όλα τα μυστικά βγαίνουν στη φόρα και οι πρόσκαιρες επιτυχίες έγιναν πατώντας πάνω στις ζωές άλλων πολιτών. Η φούσκα έσκασε γιατί δεν χώραγε άλλους και έπρεπε κάποιοι να πληρώσουν για αυτό. Αυτοί που πλήρωναν μέχρι σήμερα στέρεψαν, γιατί ήρθε η ώρα να επιστρέψουν τα δανεικά και το κράτος, για να εξημερώσει την κοινωνία, δείχνει να τιμωρεί αυτούς που μέχρι σήμερα ευνοούσε. Η αδικία είναι ότι το μεγάλο ποσό της ζημιάς του lifestyle το πλήρωσε ο ανώνυμος κόσμος και τώρα μένει στους πραγματικά ενόχους να πληρώσουν μόνον τα… ψιλά!
