Τρία πουλάκια κάθονταν ήταν μέχρι τώρα στον Ολυμπιακό, αλλά μετά τα τρία γκολάκια όρθια από την Λεβάντε πολλοί θα καταλάβουν πολλά:
Ο Μαρινάκης θα καταλάβει ότι δεν μπορείς να αλλάζεις προπονητή και αγωνιστική φιλοσοφία στη μέση της περιόδου δίχως να υπάρξουν συνέπειες σε αποτελέσματα. Κι ότι το ρόστερ του Ολυμπιακού μπορεί να αντέχει στην Ελλάδα δίχως Μιραλάς, Τοροσίδη, Μέλμπεργκ, Ορμπάιθ κλπ αλλά στην Ευρώπη είναι αλλιώς.
Ο Μίτσελ θα καταλάβει ότι δεν έχει έρθει σε χωριό όπου όλοι τον θαυμάζουν για το ποδοσφαιρικό παρελθόν του, το ωραίο του στιλ και τις χιουμοριστικές ατάκες. Αν δεν μάθει γρήγορα πρόσωπα, πράγματα και νοοτροπία, η συντριβή από τους συμπατριώτες του (τους οποίους υποτίθεται ότι ήξερε απ΄έξω κι ανακατωτά) θα είναι μόνο η αρχή.
Οι παίκτες του Ολυμπιακού θα καταλάβουν ότι στην Ελλάδα μπορεί να πέφτουν για φάουλ και να το παίρνουν ή να κάνουν πέναλτι και να μην τα παίρνουν οι άλλοι. Η, επίσης, να μην κάνουν πέναλτι αλλά ο διαιτητής να τα δίνει, όπως έκανε ο Γερμανός στην Ισπανία. Θα καταλάβουν επίσης ότι κάποια στιγμή το βάρος της ευθύνης θα πέσει και στους δικούς τους ώμους, ότι αν δεν παίξουν μπάλα το καλοκαίρι είναι κοντά κι ότι δεν είναι δυνατό να φταίει πότε ο Ζαρντίμ που έπαιζε πολύ αμυντικά, πότε ο Μίτσελ που παίζει πιο επιθετικά και ποτέ οι ίδιοι που δεν παίζουν καθόλου!
Η βαριά ήττα του Ολυμπιακού στην Ευρώπη και ο αιφνιδιασμός του, ως συνήθως, από ομάδες που είναι πρωτάρες σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις (θυμηθείτε Χέρενφεν, Μακάμπι, Μόλντε, Σεντ Ετιέν κλπ), μπορεί να βγει και σε καλό. Για να μπουν πραγματικά αυτή τη φορά τα κεφάλια μέσα από τους παίκτες, να κοπούν τα γελάκια από τον προπονητή και να σταματήσει η αλαζονεία της διοίκησης, την οποία τρέφει η απουσία ανταγωνισμού εντός των συνόρων.
