Γράφει ο Γιάννης Νάκος
Ένα ζήτημα που στην προηγούμενη εκλογική μονομαχία του Ιανουαρίου είχε περάσει στα ψιλά φαίνεται να λαμβάνει σήμερα τεράστιες διαστάσεις στην Ελληνική επικράτεια και κυρίως στα νησιά μας. Αυτό που ο καθένας μπορεί να διαπιστώσει με μια πρώτη πρόχειρη μάτια, είναι η παντελής έλλειψη σχεδίου αντιμετώπισης και πρόληψης του φαινομένου αυτού. Όμως, από την άλλη, κανένας μας δεν ήταν βέβαιος για την επιδείνωση των Συριακών προβλημάτων και την ραγδαία μετανάστευση εκατομμυρίων προσφύγων, που πλέον εναποθέτουν τις ελπίδες σωτηρίας τους σε μια “ξύλινη” βάρκα με προορισμό χώρες που θα τους μιλήσουν και εκείνες με ξύλινη γλώσσα. Βέβαια, θα μπορούσε να πει κάποιος, ότι δικαιολογίες δεν χωράνε σε θέματα που επισκιάζουν ανθρώπινες ζωές και φυσικά θα είχε απόλυτο δίκιο.
Το πολιτικό σύστημα βρίθει από λαϊκισμό και εμπόριο ελπίδας, ενώ οι αρμόδιες αρχές της χώρας φαντάζουν ανήμπορες να αντιδράσουν και κυρίως να δείξουν ώριμες και ικανές προς την χάραξη ενός νέου δρόμου, με ορίζοντα την πρόληψη και όχι την καταστολή τέτοιων ζητημάτων. Μολαταύτα, “κάλλιο αργά παρά ποτέ”, οι Ελληνικές αρχές με ισχυρή πυγμή και αποφασιστικότητα θα πρέπει σε συνεννόηση με την Ευρωπαϊκή Ένωση να καταστρώσουν ένα ευρύ και αποδοτικό πρόγραμμα αντιμετώπισης της μεταναστευτικής ροής προς την Ευρώπη. Προτάσεις και λύσεις είναι βέβαιο πως υπάρχουν και σίγουρα θα πρέπει να συνοδευτούν με μια ακμαιότατη πολιτική διάθεση για εφαρμογή τους. Επιπλέον, αξίζει να αναφερθεί πως η πρόληψη στις χώρες εισδοχής αυτών των ανθρώπων, όπως ή Ελλάδα και ή Ιταλία, απέτυχε και ως γνωστόν η αποτυχία μπορεί είτε να σε τσακίσει είτε να σε ταρακουνήσει. Από την μια, το ταρακούνημα που όλοι προσδοκούμε περιλαμβάνει αφενός μια στενότερη συνεργασία μεταξύ της Τοπικής και της Κεντρικής αυτοδιοίκησης, όσον αφορά την αντιμετώπιση του προσφυγικού προβλήματος με συγκεκριμένες λύσεις και αφετέρου την ανάγκη πέραν των μέτρων ανακούφισης των προσφύγων να υπάρξει, τόσο σε εθνικό όσο και ευρωπαϊκό επίπεδο, ένα ολοκληρωμένο σχέδιο, που θα θέτει ως στόχο τη σύλληψη των προσώπων που ηγούνται των κυκλωμάτων διακίνησης προσφύγων και παράνομων μεταναστών. Από την άλλη, πυκνώνουν οι φωνές που επιζητούν την σωστή και έγκαιρη επιτέλους αξιοποίηση των ευρωπαϊκών κονδυλίων, που σύμφωνα με πληροφορίες αγγίζουν τα 730 εκατομμύρια ευρώ, αλλά δυστυχώς δεν είναι αρκετά για την αντιμετώπιση του προβλήματος πλην όμως, τουλάχιστον, διευθετούν και παραπέμπουν το πρόβλημα προς μια οριστική λύση για την Σύνοδο Κορυφής των επόμενων ημερών.
Συμπερασματικά, καθώς έβαινα προς την ολοκλήρωση του άρθρου μου, ήμουν βαθύτατα προβληματισμένος .Ένιωθα ένα πράγμα μεταξύ θυμού και απογοήτευσης ταυτόχρονα, ενω δεν μπορούσα παράλληλα, να σταματήσω να σκέφτομαι την φωτογραφία του νεκρού-ανασυρόμενου παιδιού από τους λιμενικούς στις τουρκικές ακτές της Αλικαρνασσού, δίχως να ξεχνώ τα λόγια του διαχρονικού Μάνου Χατζιδάκι πως ” Όταν συνηθίζεις το Τέρας αρχίζεις να του μοιάζεις ”
