Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, της αδρανοποίησης των εθνικών κρατών και της διάλυσης του εθνικού δίπολου Αριστερά – Δεξιά, η ανθρωπότητα οδηγείται αναπόδραστα σε δύο νέα αντιμαχόμενα παγκόσμια στρατόπεδα, σε δύο μεγάλες διεθνείς παρατάξεις, οι οποίες σιγά σιγά διαπερνούν τα εθνικά κράτη και δημιουργούν το νέο διπολισμό.
Στη μια εντάσσονται όλοι εκείνοι που επιθυμούν να κυριαρχήσουν παγκοσμίως οι ελίτ του χρήματος και τα χρηματοδοτούμενα στηρίγματά τους, ανεξάρτητα από κράτη και εθνότητες. Στην άλλη εντάσσονται οι αντίπαλοι αυτής της ιδέας. Δυστυχώς, προς το παρόν ο αγώνας είναι άνισος, δεδομένων των δυνατοτήτων και της οργάνωσης των δύο στρατοπέδων.
Ειδικότερα, στο πρώτο στρατόπεδο: 1) η ιδεολογία της κυριαρχίας των ελίτ είναι συμπαγής, ξεκάθαρη και άτεγκτη, 2) υπάρχουν ισχυρά κίνητρα, ο πλουτισμός και η υπερεθνική κυριαρχία, 3) πρωτοστατούν και συντονίζουν την όλη κατάσταση οι ΗΠΑ, λόγω της δικιά τους επιθυμίας για παγκόσμια κυριαρχία, ακολουθούμενες από τα άλλα μέλη της G7, 4) διαθέτουν άφθονα οικονομικά μέσα και ΜΜΕ και 5) ελέγχουν εύκολα και εντάσσουν στα σχέδιά τους τις εθνικές κυβερνήσεις που βασίζονται στο ολιγαρχικό αντιπροσωπευτικό πολιτικό σύστημα.
Αντίθετα στο δεύτερο στρατόπεδο: 1) υπάρχει μια πανσπερμία κάθε είδους ιδεολογιών, από εθνικιστές, δημοκρατικούς κάθε είδους, φασίστες, πολλές κοινωνικές κινήσεις, μεμονωμένα άτομα κ.λ.π. με εμφανή αδυναμία συναντίληψης και συνεργασίας, 2) δεν έχουν κανένα ισχυρό κοινό κίνητρο για να συνενώσει όλους αυτούς, 3) δεν πρωτοστατεί κανένα ισχυρό κράτος. Ακόμα και η Ρωσία, που φέρεται ως αντίπαλο δέος των ΗΠΑ, στην πραγματικότητα θέλει τη δική της τουλάχιστον συγκυριαρχία στην παγκοσμιοποίηση, 4) δεν υπάρχουν οικονομικά μέσα και κυρίως δεν έχουν μαζί τους τα ΜΜΕ, τα οποία έχουν ταχθεί με τις διεθνείς ελίτ ( έχουν όμως μαζί τους, μεγάλο μέρος του ασυντόνιστου δυστυχώς διαδικτύου) και 5) όλος αυτός ο παγκόσμιος πολιτικοκοινωνικός «χυλός», δεν έχει με το μέρος του ούτε καν τις εθνικές κυβερνήσεις, οι οποίες ελέγχονται απόλυτα από τις διεθνείς ελίτ.
Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με βεβαιότητα που θα καταλήξει όλη αυτή η κατάσταση, δεδομένου ότι ο ερεθισμός του αγελαίου ενστίκτου, μέσω της καλλιέργειας του φόβου, είναι ο βασικότερος παράγοντας κυριαρχίας πάνω στις ανθρώπινες αγέλες. Πάντως, πιθανότερη κατάληξη θα είναι, σε ένα απώτερο μέλλον, μια παγκόσμια αναμέτρηση, ένας παγκόσμιος πόλεμος, όχι λόγω δύναμης του δεύτερου στρατοπέδου, αλλά λόγω οικονομικού αδιεξόδου και διαφωνίας στο μοίρασμα του πλούτου εντός του πρώτου.
Σε κάθε περίπτωση, τις όποιες συνέπειες θα τις πληρώσει το δεύτερο στρατόπεδο.
ΥΓ. Αυτό το δίπολο κάνει ήδη την εμφάνισή του και στο εσωτερικό της χώρας μας. Με το πρώτο στρατόπεδο συντάσσονται όλες οι ελίτ της χώρας, τα ΜΜΕ και φυσικά ολόκληρο το ελεγχόμενο απόλυτα πολιτικό σύστημα, ενώ στο δεύτερο ανήκει ο πιο πάνω πολιτικοκοινωνικός “χυλός”, χωρίς χρήματα, χωρίς ΜΜΕ, χωρίς συντονισμό, χωρίς ηγεσία, χωρίς κοινούς (προς το παρόν) στόχους, με μόνο συνεκτικό ιστό το διαδίκτυο.
