Γράφει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος
Η ελληνική οικονομία είναι χτισμένη πάνω σε ένα απολύτως ιδιόμορφο, «μη-βιώσιμο» ασφαλώς, πολιτικώς ανήθικο και νομικώς άκρως προβληματικό χρέος. Η συντεταγμένη πτώχευση της Ελλάδας στην οποία συμφώνησαν ο ιδιωτικός τομέας (χρηματοπιστωτικό σύστημα: τράπεζες, επενδυτικά ταμεία) και ο επίσημος τομέας [οι κυβερνήσεις και τα κοινοβούλια της ευρωζώνης υπό την ηγεσία των γερμανών και η ΕΚΤ (2011-2012)] με τεχνικό σύμβουλο και συνπιστωτή το ΔΝΤ, θεμελιώθηκε στην κατ’ επίφαση προαιρετική αποδοχή απομείωσης της ονομαστικής αξίας των ελληνικών ομολόγων (: τα λεγόμενα PSI) και στην μετατροπή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους από ιδιωτικό σε δημόσιο.
Και αυτό για να μην θιγεί ο τραπεζικός τομέας, ο οποίος πέτυχε την τελευταία «αιματηρή» τετραετία για την ελληνική κοινωνία και αγορά το μοναδικό στα ιστορικά χρονικά: να βγει καί «κουρεμένος» καί κερδισμένος! Με τα 250 δις ευρώ δανεικά από τον επίσημο τομέα (OSI) να μεταφέρονται σε ποσοστό μεγαλύτερο του 85% στα χρηματοπιστωτικά χαρτοφυλάκια για την αποπληρωμή χρέους και τόκων! Η πραγματικότητα αυτή οδήγησε έναν έντιμο ευρωπαϊστή και πολύπειρο πολιτικό, τον Χέλμουτ Σμιτ να πει: «στην πραγματικότητα η Ελλάδα δεν έχει πάρει ούτε δεκάρα, όλα είναι απλώς χαρτιά».
Αυτή την χάρτινη οικονομία έρχονται σήμερα και υπερασπίζονται οι ΝΑΙνέκοι με έναν πολιτικό λόγο, μάλιστα, επίπεδου νηπιαγωγείου (κυριολεκτώ και θα έπρεπε να ντρέπονται αυτοί που χθες στο «συλλαλητήριο του ΝΑΙ» στο Στάδιο επέλεξαν τον Πύρρο Δήμα και τον Αλιάγα ως συμβολικές μορφές και συμβολικό λόγο του αγώνα τους)!
Η «χάρτινη οικονομία» των ΝΑΙνέκων έρχεται μέσω του αυριανού δημοψηφίσματος αντιμέτωπη με την «πραγματική οικονομία» των υποστηρικτών του ΟΧΙ. Το κωμικοτραγικό, μάλιστα, στην υπόθεση είναι πως οι ΝΑΙνέκοι εμφανίζονται ως άνθρωποι της αγοράς! Αν έλεγαν πως είναι φορείς ή ιδεολογικά θύματα της χρηματαγοράς και δομές της παραοικονομίας όλων των μορφών, θα ήταν ίσως ακριβείς! Αυτό, αγαπητέ αναγνώστη, είναι κυριολεκτικώς μια ιστορική φάρσα που βιώνουμε αυτή την περίοδο σε ελληνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Οι άνθρωποι που θεωρούν τους εαυτούς τους οργανικό στοιχείο της αγοράς να αποτελούν ταυτόχρονα το δόρυ και την ουρά εκείνων που διέλυσαν την αγορά στην Ελλάδα, ενώ δεν αντιλαμβάνονται πως η αναγέννησή της έχει ως ένα βασικό πυλώνα την δραστική απομείωση του λεγόμενου επίσημου χρέους με ένα ριζοσπαστικό «OSI». Ο άλλος πυλώνας αφορά ασφαλώς σε σοβαρές διαρθρωτικές αλλαγές στα δημόσια οικονομικά, στην παραγωγή και στο εμπόριο, οι οποίες φυσικά δεν θα μπορούσαν ποτέ να καρποφορήσουν με την καταστροφική «φιλοσοφία» του «σοκ και δέους» που επέλεξε η τρόικα, σε σύμπραξη με την ελληνική κεντροδεξιά και κεντροαριστερά και με κεντρικό προπαγανδιστικό μηχανισμό τα ΜΜΕ της διαπλοκής, για να πραγματοποιηθεί η συντεταγμένη χρεοκοπία.
Η ίδια η αντιδημοκρατική και αντικαπιταλιστική ιδέα και εφαρμογή των PSI είναι αυτή που για να επιτρέψει στην Ελλάδα την πλήρη και ισότιμη παραμονή στην ευρωζώνη, απαιτεί επιτακτικά πλέον δραστική αναδιάρθρωση του σημερινού δημόσιου χρέους, που θα βασιστεί και θα νομιμοποιηθεί πάνω σε ένα έξυπνο και θαρραλέο «κούρεμα» με «OSI». Παραπέμπει σε «λογική νηπιαγωγείου» το να μην καταλαβαίνει κάποιος «άνθρωπος της πραγματικής οικονομίας», αυτοπροσδιοριζόμενος μάλιστα με ιδιαίτερη τιμή και χάρη ως «άνθρωπος της αγοράς», πως το άμεσο «κούρεμα» του σημερινού δημόσιου χρέους είναι η αναγκαία, αν και όχι ικανή συνθήκη, για να παραμείνει η Ελλάδα ως ισότιμος εταίρος στην ευρωζώνη! Η αυταρχική έως εγκληματική, μάλιστα, συμπεριφορά των λεγομένων Θεσμών που οδήγησε στο κλείσιμο των ελληνικών τραπεζών, καθιστά ακόμη πιο επιτακτική την ανάγκη για άμεση αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους, ως βασική προϋπόθεση της συνέχισης των διαπραγματεύσεων για παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη.
Η ίδια η συμπεριφορά των εταίρων-πιστωτών της Ελλάδας καθιστά το «OSI» ανυπέρβλητη συνθήκη για την αποφυγή διάλυσης της ευρωζώνης. Αλλά αυτή η απλή αλήθεια είναι αδύνατον να χωρέσει στο κεφάλι ανοιχτόμυαλων, υποτίθεται, ανθρώπων! Δυστυχώς, αγαπητέ αναγνώστη, οι ΝΑΙνέκοι πέτυχαν την τελευταία περίοδο να διολισθήσουν ομαδικώς (κεντροδεξιοί και κεντροαριστεροί) στην απόλυτη ηλιθιότητα με οικονομικούς όρους: να συγκροτήσουν ένα φαύλο στρατόπεδο φονταμενταλιστών της χρηματαγοράς! Και αυτό από την εύλογη ανάγκη της ελληνικής αγοράς, από την δίψα της, θα έλεγα καλύτερα, για ρευστότητα. Μόνον που δεν καταλαβαίνουν οι δυστυχείς τον αιτιατό μηχανισμό που έκλεινε διαδοχικά τους κρουνούς της ρευστότητας για την ελληνική οικονομία, μέχρι να φτάσουμε στην μοναδική, παράνομη και ανήθικη διακοπή της ρευστότητας για να «εκβιαστεί» το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος και να μετατραπεί το ΟΧΙ της λογικής και του πατριωτικού συναισθήματος σε ΝΑΙ του παραλογισμού και του τρόμου!
Αν οι ΝΑΙνέκοι μπορούσαν έστω για μια στιγμή να ξεφύγουν από τις βλακωδώς παιδιάστικες, αν όχι χυδαίες κορώνες που συνδέουν απολύτως παραμορφωτικά τον ευρωπαϊσμό και την ευρωπαϊκή υπόθεση με τον αυταρχικό νεοφιλελευθερισμό των πλέον συντηρητικών δυνάμεων του νέου γερμανισμού – ο οποίος καλλιέργησε την και ανατροφοδοτείται με την ανάρμοστη ιστορικά πολεμική του εναντίον της ελληνικής κοινωνίας, μέσω κυρίως χωρών στις οποίες πυροδοτείται το αγοραίο σύμπλεγμα (π.χ. Σλοβακία, Βαλτικές χώρες) – είμαι βέβαιος πως θα στρέφονταν μαζικά υπέρ του ΟΧΙ, προκαλώντας με την στάση τους ένα δραματικό πρόβλημα στην κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, το οποίο ασφαλώς δεν θα μπορούσε ποτέ να προκαλέσει το ΝΑΙ τους!
Για φαντάσου την πίεση που θα δεχόταν ο Αλέξης Τσίπρας από ένα ισχυρό ΟΧΙ που θα ξεπέρναγε το 60% του εκλογικού σώματος! Αυτό θα οδηγούσε αναπόφευκτα να σοβαρευτεί τόσο αυτός όσο και οι εταίροι-πιστωτές στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων από την Δευτέρα. Αυτό και μόνον αυτό θα υποχρέωνε την ελληνική κυβέρνηση, όπως και τις υπόλοιπες κυβερνήσεις της ευρωζώνης, να αντιμετωπίσουν το Ελληνικό Ζήτημα της Ευρωπαϊκής Κρίσης στο επίπεδο της πραγματικής οικονομίας και όχι εκείνο της «χάρτινης οικονομίας», όπως πράττουν μέχρι αυτή την στιγμή.
Το ισχυρό ΟΧΙ, αναγνώστη μου, δεν μπορεί παρά να φέρει έναν πολιτικό σεισμό στην Ευρώπη, που αντί για τις καταθέσεις μας θα γκρεμίσει το χρέος – τον ελληνικό πλούτο, δηλαδή, που υπεξαιρείται με την αποδοχή ή την ανοχή των φίλων, αλλά ανταγωνιστών στην πολιτική αρένα, ΝΑΙνέκων.
Δεν είναι απλώς συναισθηματική η αντίδραση του ελληνικού λαού υπέρ του ΟΧΙ! Είναι κυρίως λογική! Είναι σαν η Ευρώπη ολόκληρη να περιμένει την Κυριακή το βράδυ ένα νεύμα από την Ελλάδα για να αναθεωρήσει συντηρητικές και άκρως φοβικές οικονομικές στρατηγικές και πολιτική μεθοδολογία, που αποτελούν μια όχι και τόσο πλέον βραδυφλεγή βόμβα στα θεμέλια του μεταδιπολικού Ευρωπαϊκού Οικοδομήματος. Τόσο οι συντηρητικοί, όσο και οι προοδευτικοί ευρωπαίοι περιμένουν το σύνθημα του ΟΧΙ από την ελληνική κάλπη της Κυριακής για να νομιμοποιήσουν πολιτικά κρίσιμες αναθεωρήσεις, τις οποίες διαφορετικά η διαμορφωμένη από τους ίδιους, εσωτερική κοινή γνώμη στις χώρες τους δεν θα επέτρεπε.
Ένα ισχυρό ΟΧΙ από εμάς τους έλληνες θα αποτελέσει μία ισχυρή ώθηση για δραστική πολιτική αναθεώρηση των πρακτικών και του πολιτικού λόγου σε ολόκληρη την ΕΕ, που θα καταστήσει πλέον άμεση αναγκαιότητα την μετατροπή της νομισματικής ένωσης σε μία ολοκληρωμένη οικονομική ένωση, η οποία θα συμπεριλάβει με ένα ευρύτερο σχέδιο και τις υπόλοιπες χώρες που σήμερα δεν είναι μέλη της ευρωζώνης, στο πλαίσιο μίας συντεταγμένης πορείας για ομοσπονδοποίηση.
Το ΟΧΙ μας δεν κάνει επανάσταση στην Ελλάδα, λοιπόν. Είναι όμως ένα επαναστατικό σύνθημα για την αναθεώρηση των πολιτικών λιτότητας και των διαδικασιών κεφαλαιουχικής πόλωσης που αποδυναμώνουν σήμερα την ευρωπαϊκή περιφέρεια, ενώ μακροπρόθεσμα αποτελούν βραδυφλεγή βόμβα στα ίδια τα θεμέλια της σημερινής παντοδύναμης Γερμανίας, η οποία κινδυνεύει από τον διαχρονικό εφιάλτη της, μία κρίση υπερσυσσώρευσης και υπερπαραγωγής.
