Γράφει η Ειρήνη Νταουντάκη
Διευθύντρια Νεφρολογικού Τμήματος Νοσοκομείου Ρεθύμνου
Θυμάμαι σαν εφιάλτη εκείνο το ναι σε όλα, πριν 3 χρόνια στη Βουλή. Μια απέραντη ντροπή με πλημμύρισε για τους ανθρώπους που μας εκπροσωπούσαν στη Βουλή.
Ποια ήταν τα όλα που τότε σκύψαμε κεφάλι και δεχτήκαμε; Τα είδαμε στο πέρασμα των επόμενων χρόνων, τα βιώσαμε όλοι στο πετσί μας. Είναι όλα εκείνα που σήμερα μας πνίγουν, μας φυλακίζουν, μας στερούν την όποια ελευθερία μας ανήκει, μας απογυμνώνουν από την όποια αξιοπρέπεια μας χρειάζεται για να ζήσουμε. Όλα αυτά που έφεραν τόσους ανθρώπους στην ανεργία, την επισφάλεια, την ανασφάλιστη εργασία, τη μετανάστευση, τη φτώχεια, την αυτοκτονία. Όλα ετούτα τα καθημερινά που ζούσαμε στο εργασιακό χώρο, όπου έχουν αδειάσει τα νοσοκομεία από εργαζόμενους, όπου ο φασισμός είχε γίνει καθημερινότητα και ο φόβος είχε αντικαταστήσει τα όνειρα. Κοντή μνήμη δεν έχουμε. Όλοι θυμόμαστε το πριν την 25η Γενάρη. Τα μαύρα χρόνια της χώρας μας, τα ιατρεία για τους ανασφάλιστους, τα συσσίτια για τους μη έχοντες, τους θανάτους, την θλίψη και την απαισιοδοξία των ανθρώπων μας στην έλλειψη προοπτικής και διεξόδου.
Δύσκολο να ζεις μα πιο δύσκολο να επιβιώνεις χωρίς αρχές, αξίες και ελπίδα.
Τι θα μας προσφέρει ένα καινούριο ναι σε όλα ; Αρκεί να κοιτάξουμε το χθες, να το πολλαπλασιάσουμε και θα έχουμε το αύριο. Αρκεί να θυμηθούμε τον ωμό εκβιασμό από την πλευρά των επικυρίαρχων της Ευρωζώνης, την απάνθρωπη οικονομική στρατηγική που εξευτελίζει κάθε ανθρώπινη και κοινωνική αξία και ακυρώνει κάθε έννοια ελευθερίας και δημοκρατίας, το σκληρό ”παιχνίδι’ που παίζουν στη πλάτη ενός πληγωμένου κόσμου. Να θυμηθούμε τα κάγκελα στη Βουλή, τη βίαιη καταστολή κάθε διαμαρτυρίας, την προπαγάνδα του φόβου, την ανοχή του φασισμού, τις αυτοκτονίες, τις ομαδικές απολύσεις, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, την κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος, το κυρίαρχο πελατειακό κατεστημένο, τις λιποθυμίες των παιδιών στα σχολεία, την υπερφορολόγηση και τα χαράτσια. Να θυμηθούμε την υποκρισία και τα ασύστολα ψεύδη από τα ντόπια πρωτοπαλίκαρα – υπηρέτες του Σόιμπλε και του Γιούνκερ, που μας εκθέτουν διεθνώς με την υποταγή και τη δουλικότητα. Αυθεντικοί ραγιάδες, στο πλευρό εξωτερικών οικονομικών συμφερόντων.
Είναι ώρα να τιμήσουμε τους νεκρούς της μνημονιακής 5ετίας, νεκρούς από απελπισία, αρρώστια, πείνα, ντροπή και κοινωνικό εξευτελισμό.
Μας θέλουν υποταγμένους, νωθρούς, αμέτοχους, υποβόλιμους, ντροπιασμένους, κακορίζικους.
Τώρα, όμως, ήρθε για όλους μας η ώρα του ΟΧΙ. Ένα μεγάλο, περήφανο όχι που οδηγεί σ ένα τεράστιο ναι για τη ζωή, την αξιοπρέπεια, τη δικαιοσύνη, την ελεύθερη έκφραση. Ένα όχι που ταιριάζει στην ιστορία του όρθιου ανθρώπου που συνεχίζει να περπατά στην δυσκολία, να δημιουργεί και να χαίρεται, περήφανος που κατακτά τη ζωή του.
Ένα ΟΧΙ που θα ακουστεί στα πέρατα του σημερινού κόσμου και θα μείνει κεφάλαιο στην ιστορία του αύριο, ξεπλύνοντας το ντροπιαστικό ναι σε όλα και κάνοντας ακόμη μια φορά υπερήφανες τις γενιές που θα έρθουν.
