Γράφει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος
Το αμφιλεγόμενο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου ορίζει ένα μοναδικό προνόμιο για τον ελληνικό λαό. Είναι ο πρώτος ευρωπαϊκός λαός που με την επιλογή του σε αυτό το δημοψήφισμα θα προσδιορίσει πολιτικώς τι είδους Ευρώπη επιθυμεί.
Το ΝΑΙ αποτελεί επιλογή αποδοχής ή ανοχής στο νέο, μεταδιπολικό ευρωπαϊκό ολοκληρωτισμό υπό την ηγεσία της γερμανικής ελίτ και υπό την αιγίδα του τραπεζίτη. Πρόκειται για παράδοση στον απάνθρωπο και αντικοινωνικό αυταρχικό νεοφιλελευθερισμό των Θεσμών, οι οποίοι με αντικανονικό τρόπο και σε αντίθεση με τον καταστατικό χαρακτήρα της ΕΕ, μεταβάλουν αυθαίρετα και αυταρχικά την κλασσική οντολογία της δημοκρατίας και του ευρωπαϊσμού.
Αυτή ακριβώς η λειτουργία που αντιφάσκει με την αναφερόμενη δομή της ΕΕ, διασπά βίαια τον δεσμό της ηθικής με την πολιτική, κυρίως στην ευρωζώνη, προσβάλλοντας θανάσιμα την πλουραλιστική δημοκρατία. Όσοι έλληνες καταλήξουν στο ΝΑΙ την Κυριακή θα έχουν συναινέσει, ή εξαναγκαστεί να αποδεχτούν την παραπάνω συνθήκη, που διαμορφώνει ένα δραματικό χάσμα μεταξύ ηθικής και πολιτικής στον Ευρωπαϊκό Πόλο, προκαλώντας πλέον μία κατάσταση πολεμικής έντασης μεταξύ ισότητας και ελευθερίας.
Αυτή την δραματική ανηθικότητα που νοθεύει το πολιτικό φαινόμενο στην Ευρώπη και φυσικά στην Ελλάδα, έρχονται να υποστηρίξουν οι κεντροδεξιές και κεντροαριστερές δυνάμεις στην χώρα μας, θεωρώντας μάλιστα ότι εκφράζουν εκτός από έναν απολύτως ιδιόμορφο πατριωτισμό, που μόνον αν είσαι Καραμανλής ή Παπανδρέου θα μπορούσες να αντιληφθείς, την ευρωπαϊκή δημοκρατική οργάνωση και το ευρωπαϊκό ιδεώδες της «ενότητας μέσα στην διαφορετικότητα»!!! Προφανώς μέσα στο απόλυτο αδιέξοδό τους μετά την από κοινού δράση τους για την φτωχοποίηση και ισοπέδωση του λεγόμενου «μεσαίου χώρου» στην Ελλάδα και την απόλυτη πολιτική τους ήττα έως εξευτελισμού, στο πλαίσιο των ευρωπαϊκών πολιτικών… παραφρόνησαν!
Η προπαγάνδα υπέρ του ΝΑΙ αποτελεί για τον ψύχραιμο μελετητή ή ακόμα παρατηρητή των ελληνικών πολιτικών πραγμάτων, την επιτομή αυτού που ο δεξιός ευρωπαϊστής Κωνσταντίνος Καραμανλής αποκάλεσε κάποτε «απέραντο φρενοκομείο». Η σημαντική αυτή προσωπικότητα που καμία σχέση δεν θα μπορούσε να έχει με τους σημερινούς ΝΑΙνέκους της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του Ποταμιού και των λοιπών νεοφιλελεύθερων δεξιών ή αριστερών ευκαιριακών μορφωμάτων, με τίμησε, αναγνώστη μου, με την αγάπη και την εμπιστοσύνη της. Ο δεξιός ευρωπαϊστής Κωνσταντίνος Καραμανλής ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας και αργότερα ως φιλόσοφος της πολιτικής στην πράξη, αφιέρωσε με πατρική, θα έλεγε κανείς αγάπη, χρόνο και διάθεση συνομιλώντας για διάφορα ευρωπαϊκά θέματα με έναν αριστερό ευρωπαϊστή, εμένα.
Με αυτόν υπήρχε ένας τεράστιος πολιτικός κοινός τόπος για ανταλλαγή απόψεων, για ένα σοβαρό και παραγωγικό debate που σε εμπλούτιζε σε κάθε περίπτωση. Και αυτό, γιατί σε αντίθεση με τα κεντροδεξιά και κεντροαριστερά «καλαμπούρια» των ημερών στην Ελλάδα, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αντιλαμβανόταν πως το πολιτικό φαινόμενο στην μεταδιπολική Ευρώπη εγκαλείται από την δημοκρατική ηθική και θα εγκαλείται στο διηνεκές, ακόμα και μετά την πολιτική ένωση της Ευρώπης. Και η δημοκρατική ηθική, αγαπητέ αναγνώστη, συνδέεται με δύο διακριτές μορφές δικαιωμάτων: τα δικαιώματα του ανθρώπου (welfare state) και τα δικαιώματα των επιμέρους ευρωπαϊκών λαών, τα οποία αποτελούν την «καταστατική ηθική του πραγματικού» που εναρμονίζει διαρκώς και σε κάποιο βαθμό την ισότητα με την ελευθερία στην ΕΕ.
Τον Κωνσταντίνο Καραμανλή που γνώρισα, έρχεται σήμερα να συναντήσει ένας άλλος σημαντικός ευρωπαϊστής ο Ρομάνο Πρόντι – τον οποίο θα έπρεπε να τιμούν ιδιαίτερα οι θεωρούμενοι έλληνες-εκσυγχρονιστές, αντί να «κάνουν γαργάρα» την έμμεση τοποθέτησή του υπέρ του ΟΧΙ! Λέει ο Ρομάνο Πρόντι πως είτε με ΝΑΙ, είτε με ΟΧΙ η «Ευρώπη» θα είναι αναγκασμένη να διαπραγματευθεί με την Ελλάδα και ασφαλώς με ένα ισχυρό ΟΧΙ οι έλληνες θα έχουμε ισχυρότερο ηθικό δικαίωμα στην διαπραγμάτευση για τον εκδημοκρατισμό των ευρωπαϊκών πολιτικών, για να επισημάνει στη συνέχεια: «οι διαπραγματεύσεις θα πρέπει να συνεχισθούν για εξεύρεση συμφωνίας, είναι αδύνατον να διώξουν την Ελλάδα από το Ευρώ μετά από τις αστοχίες της Τρόικας και την έλλειψη μιας ενιαίας στάσης της Ευρώπης […] Αν η Ευρώπη δεν καταφέρει να αντιμετωπίσει ένα μικρό πρόβλημα σαν και αυτό της Ελλάδας, νομίζετε ότι θα είναι σε θέση να χειριστεί τα μεγάλα διεθνή προβλήματα; […] Η Ευρώπη χωρίς την Ελλάδα θα έστελνε στον υπόλοιπο κόσμο το μήνυμα ότι δεν είναι πια Ευρώπη […] «ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ ήθελε να λάβει υπόψη του τις τελευταίες προτάσεις του Αλέξη Τσίπρα, αλλά υπήρξε γερμανικό βέτο. Υπερίσχυσε η αδιαλλαξία του Βερολίνου, διότι η Μέρκελ βρίσκεται ανάμεσα στους Βαυαρούς συμμάχους της που θα ήθελαν μια ακραία προσέγγιση και στις διεθνείς πιέσεις που της ζητούν να δείξει κατανόηση […] η Γερμανία υπερέχει χάρη στις αδυναμίες των υπόλοιπων. Στην Ευρώπη υπάρχει η κυριαρχία μιας μόνον χώρας, που δυσκολεύεται να ασκήσει μια ηγεσία η οποία να λαμβάνει υπόψη τις ανάγκες όλων. Είναι το σημερινό ευρωπαϊκό δράμα»! Και ο ευρωπαϊστής Ρομάνο Πρόντι καταλήγει δεικτικά: «Αν το Ταμείο τασσόταν υπέρ της περικοπής του ελληνικού χρέους από την αρχή, πριν τέσσερα χρόνια, θα είχαμε λύσει όλο το θέμα. Αυτή θα είναι, θεωρώ, και η τελική λύση»! Ποια ήταν αλήθεια η θέση και στάση των κεντροδεξιών και κεντροαριστερών ΝΑΙνέκων στο ζήτημα, αναγνώστη μου; Θυμάσαι τι έλεγαν στην αρχή και μετά τι έγκλημα έκαναν σε ό, τι αφορά στην αναδιάρθρωση του χρέους;
Πού να τα θυμηθείς όλα! Πώς να χωρέσει τόσος καιροσκοπισμός, τόση παραπληροφόρηση και τόσος πολιτικός αμοραλισμός μέσα σε ένα ΝΑΙ! Από πότε ο πλέον πρόστυχος εθελοδουλισμός για να σωθεί ένα καθεστώς πατρώνων και πελατών, θα μπορούσε να αποκληθεί ευρωπαϊσμός; Από πότε και πώς ο κ. Σόιμπλε πίσω από τον οποίο στοιβάζονται εκόντες άκοντες οι έλληνες κεντροδεξιοί και κεντροαριστεροί, είναι περισσότερο ευρωπαϊστής από τον Ρομάνο Πρόντι; Ίσως από την στιγμή που μαζί με την Μέρκελ, τον Σαρκοζί και τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, Ομπάμα, συνδιατύπωναν το ερώτημα του δημοψηφίσματος, που ο Γιώργος Παπανδρέου μαζί με τον Ευάγγελο Βενιζέλο θα έφεραν ενώπιον του ελληνικού λαού για ένα Ναι ή ένα Όχι: «Είναι ο ελληνικός λαός πρόθυμος, να αποδεχθεί τις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές για να μπορέσει να μείνει στην ευρωζώνη, ή θέλει να φύγει από την ευρωζώνη;»!!!
Αυτό το χυδαίο, βάναυσα αντιευρωπαϊκό και δραματικά παραπλανητικό και απολιτικό ερώτημα, είναι στην πραγματικότητα που θέτουν στους έλληνες εκλογείς οι σημερινοί ΝΑΙνέκοι… Και δεν ντρέπονται!
Λανθασμένο από πολλές πλευρές είναι, αναγνώστη μου, το ερώτημα που θέτει ενώπιών μας σε αυτό το δημοψήφισμα η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, αλλά τουλάχιστον δεν αποτελεί αποκρυστάλλωση της βούλησης – υποβολή – των ανάρμοστων για τον δημοκρατικό ευρωπαϊσμό εταίρων-πιστωτών της Ελλάδας. Αυτό τουλάχιστον δεν αποτελεί προϊόν δημιουργικής επιβολής από τους σύγχρονους δεσπότες της ΕΕ προς τον ελληνικό λαό. Αντίθετα η διαλογική μεταμόρφωση αυτού του ερωτήματος του δημοψηφίσματος της Κυριακής σε «ευρώ ή δραχμή» έρχεται να ταυτιστεί με το ερώτημα που υπαγόρευσαν οι τέσσερις (Σόιμπλε, Μερκελ, Σαρκοζί και Ομπάμα) στον μοιραίο Γιώργο Παπανδρέου στις Κάννες!
Σε αυτό το δημοψήφισμα απέναντι στους ΝΑΙνέκους δεν βρίσκονται κάποιοι ευρωσκεπτικιστές. Προφανώς το ΟΧΙ υποστηρίζει ένα μεγάλο μέρος εκ των ευρωσκεπτικιστών. Εμπροσθοφυλακή, όμως, σε αυτόν τον αγώνα θεωρώ ότι είμαστε εμείς οι αυθεντικοί ευρωπαϊστές του διαφωτισμού και της αμφισβήτησης κάθε ολοκληρωτισμού! Είμαστε εμείς που έχουμε ένα αναμφισβήτητο ηθικό ανάστημα να υπερασπιστούμε τον ευρωπαϊσμό με την μορφή μετεξέλιξης των αυταρχικών, καιροσκοπικών ευρωπαϊκών πολιτικών σε μία ενιαία, δημοκρατική ευρωπαϊκή πολιτική. Μία πολιτική που αν δεν διέπεται σε ο, τι αφορά στο Κοινωνικό Κράτος από τις αρχές της αυθεντικής σοσιαλ-δημοκρατίας, είναι βέβαιον πως δεν θα μπορεί να υπηρετήσει την πλουραλιστική δημοκρατική πολιτική στον Ευρωπαϊκό Πόλο. Όσο και να μασκαρευτούν οι ΝΑΙνέκοι μέχρι το δημοψήφισμα, δεν θα μπορέσουν να κρύψουν δια της επίκλησης της ορθολογικότητας ή της ευρωπαϊκής κοινότητας, τον αυταρχισμό και ολοκληρωτισμό που αποδέχονται ή ανέχονται ως καθεστώς σωτηρίας της Ελλάδας, δηλαδή της μικρότητάς τους!
ΟΧΙ, αγαπητέ αναγνώστη, ο μοναδικός όρος ευημερίας και προκοπής για τους έλληνες είναι το Δίκαιο των Ευρωπαϊκών Λαών! Πρόκειται για το Δίκαιο του πλουραλισμού και της αξιοπρέπειας. Το θετικό Δίκαιο των εργαζομένων, των ανέργων και των υπολοίπων ομάδων υπό αποκλεισμό στην σημερινή πτωχευμένη και φτωχοποιούμενη από τους ΝΑΙνέκους, Ελλάδα. Το ΟΧΙ μας δεν είναι κραυγή απόγνωσης, αλλά μία θετική στάση στην βάση των αρχών του ευρωπαϊκού πολιτισμού, ο οποίος αμφισβητεί οτιδήποτε ολοκληρωτικό και αυταρχικό!
