Γράφει ο Ιπποκράτης Χατζηαγγελίδης
Διάβασα στην Καθημερινή της Κυριακής το άρθρο του πρώην Γραμματέα της Κυβερνήσεως, Παναγιώτη Μπαλτάκου, ο οποίος με ένα κείμενο 638 λέξεων και με χρήση της Μικρασιατικής Καταστροφής ως ιστορικού παραδείγματος αναλόγου της σημερινής συγκυρίας, μας προτρέπει κραυγάζοντας: ΟΙΚΑΔΕ!
Πως ακριβώς συνδέεται το σύνθημα-προτροπή των κομμάτων της Ηνωμένης Αντιπολιτεύσεως -που συνέτριψε τους Φιλελευθέρους του Ελ. Βενιζέλου στις εκλογές του 1920- με την σημερινή Ελλάδα, με το δίλημμα «δραχμή ή ευρώ» και την πολιτική της Γερμανίας, μόνο στο μυαλό του Τάκη Μπαλτάκου είναι σαφές. Ταυτοχρόνως, είμαι βέβαιος πως -όπως και το σύνολο του αντιμνημονιακού χυλού στον οποίο πρωτοστατεί ο κ. Μπαλτάκος- δεν θα διστάζει να μιλά για Γουδή… μόνο που εκεί ήταν ακριβώς η ηγεσία της Ηνωμένης Αντιπολιτεύσεως που στήθηκε ενώπιον του εκτελεστικού αποσπάσματος!
Με κουτοπονηριά επαρχιώτη πολιτευτή της δεκαετίας του ’80, μας προτρέπει ο κ. Μπαλτάκος να αποχωρήσουμε από την Ευρωζώνη, αφού, κατά την άποψή του, η συμμετοχή μας στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. έιναι αρκετή.
Δεν αξίζει να αναφερθώ στα ανούσια επιχειρήματα του κ. Μπαλτάκου. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει ούτε μισό επιχείρημα στο κείμενό του, μόνον αναπόδεικτοι ισχυρισμοί. Άλλωστε, γιατί να υπάρξουν επιχειρήματα; Ο αρθρογράφος δεν απευθύνεται σε ανθρώπους που σκέπτονται με κριτήριο τον ορθολογισμό. Όπως φανερώνουν οι δύο τελευταίες παράγραφοι του άρθρου, τον Τάκη Μπαλτάκο δεν απασχολεί η ορθότητα των απόψεών του, ούτε το εθνικό συμφέρον. Τον ενδιαφέρει μόνον η άποψη της λαϊκής βάσεως της Ν.Δ. -του κόμματος, δηλαδή, το οποίο πρόδωσε και αποκήρυξε – η οποία, θέλει να πιστεύει ο ίδιος, «ουδεμία πολιτιστική σχέση έχει με αυτό που αποκαλούμε “Ευρώπη”»!
Όπως λέει ο σοφός λαός -ανήκων και μη στη λαϊκή βάση της Ν.Δ.- «όταν χορτάσει η ψείρα βγαίνει στο γιακά» ή, αλλιώς, ο «καυγάς ήταν για το πάπλωμα! Και, εν προκειμένω, το πάπλωμα ήταν και παραμένει η -πάντοτε μισητή για τους πάσης φύσεως εκπροσώπους του ορθόδοξου πατριωτισμού και της πατριωτικής (νεο)ορθοδοξίας- Δύση. Μόνο τους μέλημα μη τυχόν αποκοπούμε από τις δοξασίες του ανατολίτικου δεσποτισμού και ενταχθούμε -ψυχή τε και σώματι- στην απεχθή Εσπερία.
Κάποτε ήταν οι σχισματικοί παπικοί που επικαλούνταν ως φόβητρο οι πολέμιοι της Ενώσεως (τι σύμπτωση… πάντοτε όταν μιλάμε για την Ευρώπη αυτή η λέξη είναι παρούσα!) και κραύγαζαν «κρειττότερόν ἐστιν εἰδέναι ἐν μέσῃ τῇ πόλει φακιόλιον βασιλεῦον Τούρκων ἢ καλύπτραν λατινικήν» (Δούκας XXXVII, 10), σήμερα είναι οι τοκογλύφοι, είναι οι βελανιδοφάγοι! Τότε μισούσαμε τους παπικούς, σήμερα συμμαχούμε μαζί τους εναντίον των προτεσταντών βορείων! Μοναδικό και πραγματικό διακύβευμα μη τυχόν και αναγνωρίσουμε ότι η αρχαία κληρονομιά μας πήρε δυτικούς δρόμους, την εποχή που εμείς αναζητούσαμε τα πλούτη της Ανατολής, για να καταλήξουμε απλώς υποτελείς της μεταφυσικής της αντιλήψεως για την ζωή, την ιστορία, την πολιτική!
Σήμερα, ως γνήσιος απόγονος του Λουκά Νοταρά, αφού είπε -ή, μάλλον, έγραψε- όσα βαρύγδουπα είχε να μας πει ο κ. Μπαλτάκος, επικαλούμενος την ιστορία, τις προθέσεις του Κων/νου Καραμανλή, τον Τζων Μέϋναρντ Κέϋνς, τον Φιλόστρατο και τον Καβάφη, καταλήγει στο πενταπόσταγμα όλων αυτών: την βούληση της λαϊκής βάσεως του κόμματος, την οποία -μεταφυσικώ τω τρόπω- ο ίδιος γνωρίζει και εκφράζει καλύτερα από κάθε άλλον, ασχέτως που αυτή η ίδια βάση του γύρισε την πλάτη στο πρόσφατο, παταγωδώς αποτυχημένο, εγχείρημά του! Βεβαίως, ουδείς γνωρίζει τι ακριβώς θέλει όχι μόνον η κομματική βάση της Ν.Δ.,αλλά σχεδόν το σύνολο των πολιτών αφού κυριαρχεί πλήρης σύγχυση και αποπροσανατολισμός. Όμως, ο Τάκης Μπαλτάκος – Λουκάς Νοταράς όχι μόνο ξέρει, αλλά έχει και τη λύση: τη βυζαντινή παράδοση! Ας βιασθούμε να βρούμε τον τελευταίο απόγονο του Παλαιολόγου πριν προλάβει ο Μπαλτάκος-Νοταράς να διεκδικήσει τον αυτοκρατορικό θρόνο…
Το τραγικό δεν είναι στις αστειότητες που διατυπώνει ο Παναγιώτης Μπαλτάκος. Δεν είναι καν στο ότι οι αστειότητες αυτές βρήκαν φιλοξενία και προβολή μέσα από τις στήλες της παλαιότερης και εκ των πλέον σοβαρών και αξιόπιστων εφημερίδων της χώρας. Κατ’ αρχήν, καλώς έπραξε η Καθημερινή και δημοσίευσε το άρθρο. Άπαντες δικαιούνται να εκφράζουν τις απόψεις τους μέσω του τύπου, έστω και αν πρόκειται για ένα τόσο αμφιλεγόμενο πρόσωπο, όπως ο Παναγιώτης Μπαλτάκος, το κόμμα του οποίου (οι Ρίζες), διαλύθηκε πριν καν προλάβει να ιδρυθεί! Άλλωστε, δεν διαφέρουν πολύ οι απόψεις Μπαλτάκου από αυτές τακτικών επιφυλλιδογράφων της ίδιας εφημερίδος. Απλώς, ο Παναγιώτης Μπαλτάκος λέει τα πράγματα με το όνομά τους και δεν τα ντύνει με περίτεχνες εκφράσεις και πυκνό λόγο διανοουμένου που ζήλωσε την δόξα του Ιωάννη Ψελλού…
Το τραγικό είναι ότι η εφημερίδα που υπήρξε κόσμημα του ελληνικού τύπου, το αλλοτινό καμάρι της Ελένης Βλάχου, ασκεί σαφώς διακριτική πολιτική υπέρ όχι μόνο των μεγάλων κομμάτων, του φαύλου και ανίκανου πολιτικού συστήματος, αλλά και απόψεων που δεν θα έπρεπε βεβαίως να αποκλεισθούν, αλλά πάντως πρέπει να συντριβούν υπό το βάρος της ορθολογικής πολιτικής σκέψεως! Όμως, για να συμβεί αυτό δεν αρκεί η αρθρογραφία μερικών αξιόλογων συντακτών, ούτε κείμενα όπως π.χ. του Στάθη Καλύβα και του Νίκου Μαραντζίδη. Δυστυχώς, οι εξαιρετικές αναλύσεις αυτών και άλλων αξιόλογων αρθρογράφων δεν παράγουν πολιτικό αποτέλεσμα. Διαμορφώνουν, ασφαλώς, τις αντιλήψεις μιας σημαντικής μερίδος της κοινής γνώμης, αλλά δεν απαντούν στο «δια ταύτα». Και αυτό δεν είναι ευθύνη των καλών αρθρογράφων!
Είναι, όμως, ευθύνη της αρχισυνταξίας, είναι ευθύνη των δημοσιογράφων! Είναι ευθύνη τους να προβάλλουν όσους προσπαθούν να απαντήσουν στο «δια ταύτα» της επόμενης μέρας, όσους προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα νέο πολιτικό σύστημα όσους προσπαθούν να κρατήσουν την ΕΛΠΙΔΑ ζωντανή! Συνεπώς, δεν είναι τυχαίο ότι η πολιτική αντιπαράθεση έχει μεταφερθεί στο διαδίκτυο, αλλά αυτό είναι μια συζήτηση ενός επομένου άρθρου.
Την προηγούμενη εβδομάδα έγιναν δύο σημαντικές πολιτικές εκδηλώσεις που πέρασαν, όχι απλώς απαρατήρητες, αλλά ούτε καν στα ψιλά των εφημερίδων του κυριακάτικου τύπου! Οι εφημερίδες της Κυριακής -οι μόνες που διατηρούν ακόμη κάποια σημαντική κυκλοφορία- είχαν χώρο για τις απόψεις του κάθε Τάκη Μπαλτάκου! Είχαν χώρο για την μικροπολιτική εντός της Ν.Δ. και του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.!! Είχαν χώρο ένα σωρό ανούσια κείμενα, τα οποία ξεχνάει κανείς, λίγα λεπτά αφού τα διαβάσει!!!
Στο επόμενο άρθρο μου θα αναφερθώ με λεπτομέρειες στις εκδηλώσεις αυτές και γενικώς σε όλες τις -παρασκηνιακές και μη- διεργασίες ανάδειξης ενός νέου πολιτικού συστήματος.
Το παλαιό αρνείται να ξεψυχήσει, αλλά το νέο θα γεννηθεί ούτως ή άλλως, σε πείσμα κάθε Μπαλτάκου. , Ο τόπος αυτός, εδώ και 1700 χρόνια καταδυναστεύεται από τις δυνάμεις της μισαλλοδοξίας, του αναχωρητισμού, της μεταφυσικής ερμηνείας της ιστορίας και της πολιτικής. Αυτή η σκλαβιά πρέπει να τελειώσει ώστε να ολοκληρωθεί η ΕΘΝΙΚΗ παλιγγενεσία…
