Το Parker Solar Probe της NASA έγινε το πρώτο διαστημικό σκάφος που πέταξε μέσα από μια στεμματική εκτόξευση μάζας (CME) – μια κολοσσιαία έκρηξη που εκτοξεύει δισεκατομμύρια τόνους πλάσματος. Πρόκειται για ένα σημαντικό επίτευγμα που πιθανώς θα βοηθήσει τους επιστήμονες να κατανοήσουν πώς το καυτό πλάσμα του Ήλιου αλληλεπιδρά με τη διαπλανητική σκόνη που το περιβάλλει.
Οι στεμματικες εκτοξεύσεις μαζας είναι μεγάλες εκρήξεις καυτού πλάσματος που εκτοξεύονται από την ατμόσφαιρα του Ήλιου. Αποτελούνται από φορτισμένα σωματίδια που μπορούν να προκαλέσουν βλάβες σε δορυφόρους, μπλακάουτ στα ραδιόφωνα και διακοπές ηλεκτροδότησης, μεταξύ άλλων.
Σύμφωνα με το Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής Johns Hopkins, οι στεμματικές εκτοξεύσεις μάζας μπορούν να πυροδοτήσουν μαγνητικά πεδία, εκτοξεύοντας μερικές φορές δισεκατομμύρια τόνους πλάσματος με ταχύτητες που κυμαίνονται από 95 έως 3.000 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο.
Το διαστημικό σκάφος της NASA πέρασε μέσα από μια στεμματική εκτόξευση μάζας πέρυσι τον Σεπτέμβριο όπου μέτρησε σωματίδια που επιταχύνονταν έως και 1.350 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο, σύμφωνα με τους ερευνητές του Johns Hopkins. Τα δεδομένα μπορεί να βοηθήσουν τους φυσικούς να κατανοήσουν τι ωθεί τις CME και εκτοξεύει τα σωματίδια με τόσο μεγάλες ταχύτητες.
Η αποστολή του ParkerSolarProbe να αγγίξει τον Ήλιο
Το Parker Solar Probe σχεδιάστηκε ειδικά για να μελετήσει τον Ήλιο. Δεν είναι μόνο το ταχύτερο διαστημόπλοιο στην ιστορία, αλλά είναι και το μόνο που μπορεί να πλησιάσει τον Ήλιο, σε απόσταση 6 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από την επιφάνειά του, και να επιβιώσει από το ταξίδι, σύμφωνα με τη NASA.
«Γνωρίζαμε από την αρχή ότι το Parker Solar Probe θα πετούσε μέσα από CME», δήλωσε ο Τζιμ Κίνισον, μηχανικός συστημάτων της αποστολής Parker Solar, σε ανακοίνωση του Johns Hopkins. Έτσι, η NASA σχεδίασε το όχημα για να αντέχει στις καυτές θερμοκρασίες κοντά στον Ήλιο.
Το διαστημικό σκάφος είναι εξοπλισμένο με μια προσαρμοσμένη θερμική ασπίδα καθώς και με ένα αυτόνομο σύστημα που προστατεύει τη συσκευή από τις εκπομπές φωτός του Ήλιου. Όταν το Parker εντόπισε για πρώτη φορά τη στεμματική εκτόξευση μάζας, βρισκόταν σε απόσταση περίπου 9 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από την επιφάνεια του Ήλιου.
Αργότερα, ο ανιχνευτής ταξίδεψε στα απόνερα του κρουστικού κύματος της CME. Το σκάφος πέρασε σχεδόν δύο ημέρες μελετώντας το φαινόμενο και βγήκε αλώβητο, σύμφωνα με το Johns Hopkins.
Ο ρόλος της διαστημικής σκόνης στις CME
Κατά τη διάρκεια της CME, οι ερευνητές της NASA εξέτασαν τον τρόπο με τον οποίο η καταιγίδα επηρέασε τη διαπλανητική σκόνη – σωματίδια που αιωρούνται στο διάστημα. Ελπίζουν ότι η κατανόηση αυτών των αλληλεπιδράσεων θα τους βοηθήσει να προβλέψουν καλύτερα τον διαστημικό καιρό στο μέλλον.
«Επηρεάζει η διαπλανητική σκόνη το σχήμα μιας CME; Επηρεάζει την ταχύτητά της; Μόλις τώρα αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε ότι το κάνει», δήλωσε ο Ρας Χάουαρντ, φυσικός στο APL.
Τέλος, το Parker έχει ήδη δώσει στους επιστήμονες πληροφορίες για άλλα ηλιακά φαινόμενα, συμπεριλαμβανομένου του «ηλιακού ανέμου».
