To διπλωματικό πινγκ πονγκ των 162 δισεκ. ευρώ γύρω από τις γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις και το περιβόητο κατοχικό δάνειο άρχισε ερήμην των δύο βασικών παικτών, δηλαδή της ελληνικής και της γερμανικής κυβέρνησης, καθώς ήταν ο τύπος γερμανικός, βρετανικός και ελληνικός που επέβαλαν την αναμόχλευση του ζητήματος.
Προχθές, ο υπουργός Εξωτερικών, Δημ. Αβραμόπουλος ενημέρωσε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ότι το απόρρητο πόρισμα του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους αξιολογήθηκε από τις υπηρεσίες του ΥΠΕΞ και προωθήθηκε στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, ώστε «να έχουμε ισχυρή νομική βάση, διότι μία τέτοια κίνηση θα είναι περισσότερο νομική και λιγότερο πολιτική».
Ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ούτε λίγο ούτε πολύ, προειδοποίησε την Ελλάδα τις αποζημιώσεις. Τόνισε ότι «σε αφορά τις αξιώσεις για καταβολή αποζημιώσεων, δεν βλέπω καμιά ελπίδα, γιατί το ζήτημα αυτό έχει ξεκαθαριστεί από καιρό».
Ο Έλληνας ΥΠΕΞ Δημ. Αβραμόπουλος, απάντησε τονίζοντας ότι δεν υπάρχει κανένας συσχετισμός των μεταρρυθμίσεων με αποζημιώσεις και ότι «το εάν έχει λήξει ή όχι η υπόθεση αυτή το καθορίζει η διεθνής Δικαιοσύνη, καθώς από τη φύση του το θέμα αυτό άπτεται του Διεθνούς Δικαίου και των διεθνών δικαιοδοτικών οργάνων».
Στο μεταξύ χθες, επανήλθε το θέμα των αποζημιώσεων στον γερμανικό τύπο που μάλλον μοχλεύεται από πολιτικά συμφέροντα στη Γερμανία. Η βερολινέζικη Tagesspiegel εξηγούσε πως η Γερμανία δεν έβλαψε καμία άλλη χώρα όσο την Ελλάδα καμία άλλη χώρα, αφού κατέστρεψε το 50% των υποδομών και το 75% της βιομηχανίας. Ο τραγικός απολογισμός για την Ελλάδα ήταν 130.000 άμαχοι, γυναίκες και παιδιά, που εκτελέστηκαν σε αντίποινα για τις επιθέσεις των ανταρτών, 70.000 Εβραίοι οδηγήθηκαν στο Άουσβιτς και σε άλλα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ενώ άλλοι 300.000 έπαθαν κρυοπαγήματα και πέθαναν από πείνα επειδή οι Γερμανοί κατέσχεσαν τρόφιμα και καύσιμα.
Συνεπώς, η ελληνική διεκδίκηση πρέπει να επισημοποιηθεί με αγωγή αποζημίωσης στα διεθνή δικαστήρια πριν από τις γερμανικές εκλογές για να προλάβει την καλή συγκυρία και την απήχηση που έχει το γεγονός στην γερμανική κοινή γνώμη.
