Γράφει η Έφη Αλικάκου
Μετράμε μόλις οκτώ εικοσιτετράωρα μετά την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ηγεσία της ΝΔ, και ήδη οι ανακατατάξεις και οι ζυμώσεις στο χώρο της αριστεράς πυκνώνουν με απώτερο στόχο την συσπείρωση του σοσιαλδημοκρατικού χώρου απέναντι στη ΝΔ αλλά και τον ΣΥΡΙΖΑ του οποίου το ποσοστό υποχωρεί μπροστά στην δυναμική που έφερε μαζί του ο νέος πρόεδρος. Η Φώφη Γεννηματά (ΠΑΣΟΚ) απευθύνει ανοιχτό προσκλητήριο στον Σταύρο Θεοδωράκη (Ποτάμι), αλλά και τον Γιώργο Παπανδρέου (ΚΙΔΗΣΟ). Ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου προτείνει (Realnews) για το χώρο της κεντροαριστεράς: “Χρειάζεται να συμφωνηθεί μεταξύ των κομμάτων του χώρου η ανοιχτή προσφυγή στη βάση, που θα οδηγήσει σε συνέδριο όπου θα αποφασιστούν τα πάντα: όνομα, σύμβολα, καταστατικό και κυρίως πολιτικές θέσεις. Μετά εκλογές προέδρου και οργάνων από τη βάση”. Την ίδια στιγμή ο Σταύρος Θεοδωράκης κρατάει τις επιφυλάξεις του τονίζοντας ότι οποιαδήποτε συνεργασία προϋποθέτει συμφωνία επί μιας βασικής κοινής ατζέντας λύσεων για τη χώρα.
Το πολιτικό σύστημα υφίσταται αναμφίβολα αλλεπάλληλους κλυδωνισμούς μετά από μια μακρά περίοδο στασιμότητας και αδιάφορων για τη συνολική πορεία της χώρας αλλαγών-μετακινήσεων ή διαγραφών. Εκτός αυτού, η ώθηση που ως φαίνεται δίδει στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, επισπεύδει την πρωτοβουλία για αλλαγή του υφιστάμενου εκλογικού νόμου παρασύροντας το Μέγαρο Μαξίμου σε μία στάση άμυνας στα χαρακώματα. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο πρωθυπουργός προσανατολίζεται να επιταχύνει την κυβερνητική πρωτοβουλία μεταβολής του εκλογικού συστήματος. Το επικρατέστερο σενάριο προβλέπει τη μείωση του μπόνους για το πρώτο κόμμα από 50 στις 20 με 25 έδρες, και τη διατήρηση του πλαφόν του 3% για είσοδο ενός κόμματος στη Βουλή. Εν όψει όμως και πάλι του ρεύματος του Κυριάκου Μητσοτάκη η κυβέρνηση επανεξετάζει το σενάριο μείωσης του πλαφόν του 3% στο 2% ώστε να «στηριχθούν» τα μικρότερα κόμματα.
Από τη μία πλευρά λοιπόν η εκλογή προκάλεσε τη νευρικότητα Τσίπρα και λοιπών παρατρεχάμενων και από την άλλη ωθεί όπως φαίνεται κόμματα μικρότερα που κινδυνεύουν με εξαφάνιση στις επόμενες εκλογές να συνεργασθούν κατά τον έναν ή τον άλλον τρόπο προκειμένου να επιβιώσουν στην ταραγμένη πολιτική σκηνή διεκδικώντας όσο το δυνατόν πιο πετυχημένα τη στήριξη του λαού. Ενός λαού βέβαια που βαριέται πλέον εύκολα τα τετριμμένα θεατρικά έργα και απαιτεί ανανέωση και αλήθειες. Η προοπτική συνεργασίας των κομμάτων της κεντροαριστεράς θεωρητικά θα έδινε ένα τέλος στο κατακερματισμένο χώρο της, παρόλα αυτά αφενός η διαδικασία κρίνεται χρονοβόρα- μπορεί δε να μην δρομολογηθεί καν αν βγουν αληθινές οι φήμες περί αντεπίθεσης Τσίπρα με προσφυγή στη κάλπη-, αφετέρου κόμματα όπως το ΠΟΤΑΜΙ παρουσιάζουν έλλειμμα ενότητας.
Το σίγουρο είναι ότι η Μ.Κ εποχή αναζωπύρωσε το ενδιαφέρον πολλών, άλλοτε φλογερών παρατηρητών της επικαιρότητας που είχαν αποστασιοποιηθεί από τα πράγματα, οι οποίοι πλέον αναμένουν με αγωνία τις εξελίξεις στη πολιτική ζωή του τόπου. Οι βραδιές με καλή παρέα, ποπ-κορν και ουίσκι επέστρεψαν δριμύτερες στα σαλόνια μας!
