Γράφει o Παναγιώτης Βλάχος*
Άλλη μια ελληνική κυβέρνηση παίζει το χαρτί της πολιτικής διαπραγμάτευσης. Χωρίς εναλλακτικό σχέδιο, παγιδευμένη σε ένα πρόγραμμα που δεν μπορεί να υλοποιήσει, είναι και πάλι, ο αδύναμος παίχτης στο διαπραγματευτικό τραπέζι. Ο χρόνος είναι μόνιμα εναντίον μας. Στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ, το μάθημα μάλλον δεν γίνεται πάθημα. Η μετατροπή ενός κόμματος διαμαρτυρίας σε προοδευτικό μεταρρυθμιστή και διαχειριστή κρίσεων αποδεικνύεται ουτοπική.
Υπάρχει κίνδυνος Grexit; Φυσικά και έχει ήδη ξεκινήσει. Δεν συνδέεται όμως αποκλειστικά με την πρώτη αξιολόγηση. Ό,τι και να αποφασίσει η σημερινή κυβέρνηση, ακόμη και αν αποχωρήσει από τις διαπραγματεύσεις και προκηρύξει εκλογές, η χώρα βρίσκεται σε πρόγραμμα. Ακόμη και αν δεν κλείσει η διαπραγμάτευση, η Ελλάδα δεν θα βρίσκεται στο κενό, όπως το καλοκαίρι, καθώς δεν υπάρχει σενάριο ξαφνικού θανάτου. Η επόμενη κυβέρνηση, όποια και αν είναι αυτή, θα παραλάβει τη σκυτάλη του 65% των μέτρων που δεν έχουν υλοποιηθεί, τη ζημιά που θα έχει γίνει στην οικονομία αν φτάσουμε στο Μάιο, καθώς και το δημοσιονομικό κενό: τα νούμερα δεν θα βγαίνουν, το πρόγραμμα θα αναθεωρηθεί, δεν θα γίνεται καν συζήτηση για το αν θα κοπεί η εθνική σύνταξη πια.
Το πραγματικό Grexit έχει ξεκινήσει και είναι ο αποκλεισμός της χώρας από τον επενδυτικό χάρτη. Πλην των κοινοτικών πόρων, στην Ελλάδα δεν μπαίνουν χρήματα, η αγορά στεγνώνει, τα 40 δις που κρύφτηκαν στα στρώματα το καλοκαίρι εξατμίζονται. Οι νέοι φορολογικοί συντελεστές κλείνουν το μάτι σε ένα μαζικό κύμα φοροδιαφυγής, ενώ οι τράπεζες αδυνατούν να χρηματοδοτήσουν τις επιχειρήσεις, καθώς πνίγονται από τα “κόκκινα δάνεια”. Αντί για ιδιωτικές επενδύσεις, η από-επένδυση που ξεκίνησε πριν από 15 χρόνια, σήμερα επιταχύνεται (-2,3δις το 2014) και δεν αφορά μόνο τις μεσαίες ή τις μικρές επιχειρήσεις που αλλάζουν έδρα. Όσο και αν περιοριστεί η γραφειοκρατία, χωρίς κεφάλαια οι επιχειρήσεις δεν μπορούν να παράγουν προϊόντα και υπηρεσίες που θα ανταγωνιστούν στο εξωτερικό, τα Ελληνόπουλα θα στοιβάζονται σε κακοπληρωμένες δουλειές μερικής απασχόλησης ή χαμηλής ειδίκευσης, οι μορφωμένοι θα μένουν άνεργοι ή θα φεύγουν, η αδήλωτη και μαύρη εργασία θα εκτοξεύεται και τα ασφαλιστικά ταμεία θα καταρρεύσουν από ένα νέο κύμα «δεν πληρώνω». Το χειρότερο όλων είναι ότι όλα τα παραπάνω υπερβαίνουν τα μνημόνια, αλλά όχι τη λιτότητα, τις ευθύνες των δικών μας κυβερνήσεων και της ΕΕ.
Μπορεί μια συμμαχική κυβέρνηση να προλάβει τα χειρότερα ή να γίνει το θαύμα και οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να μεταμορφωθούν; Μπορούν να δώσουν τη λύση οι εκλογές και μια νέα κυβέρνηση να βγάλει όλους τους σκελετούς από τη ντουλάπα που σήμερα μας οδηγούν νομοτελειακά στην οικονομική και πολιτισμική έξοδο από την Ευρώπη; Αν συνεχίσουμε έτσι, το μόνο που θα μένει να διαπραγματευτεί θα είναι η έξοδος από την ευρωζώνη ως η μόνη διαθέσιμη εθνική επιλογή. Ακόμη και αν έκλεινε αύριο η διαπραγμάτευση, ο δρόμος της επιστροφής είναι μακρύς και αβέβαιος. Αυτή την φορά κινδυνεύουμε στα σοβαρά να μας μείνει το μνημόνιο στα χέρια.
*Ο Παναγιώτης Βλάχος είναι επικεφαλής της πολιτικής κίνησης «Μπροστά». Ήταν υπ.Βουλευτής Επικρατείας με το Ποτάμι στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015.
