Γράφει ο Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος-Ψυχολόγος
Οι βαρετές τηλεμαχίες των χλιαρών ερωτήσεων και των ακόμα πιο άνευρων απαντήσεων όχι μόνο δεν αναδεικνύουν τα πλεονεκτήματα των ομιλητών αλλά τουναντίον αποκρύπτουν, σε μεγάλο βαθμό, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και τα πραγματικά πλεονεκτήματα τους. Μια εμφανώς αμυντική στάση μπορεί να μην συνεγείρει τα πλήθη αλλά περιορίζει τις απώλειες, όπως και μια πιο επιθετική διάθεση δεν εξασφαλίζει κέρδη αν δεν χαλιναγωγηθεί και διοχετευθεί σε πολύ συγκεκριμένο και προνομιακό πεδίο.
Ο Τσίπρας προσπαθεί να αποτρέψει την ενδελεχή συζήτηση για το πως οδηγηθήκαμε στο 3ο μνημόνιο, κι αν αυτό μπορούσε να έχει αποφευχθεί, στολίζοντας το λόγο του με αυτοθυσιακές αναφορές ηρωικού παροξυσμού και οικονομικίστικους ανορθολογισμούς που δεν δικαιολογούν ούτε τον υπέρογκο δανεισμό, ούτε την μη αναγκαία νέα ανακεφαλιαοποίηση των τραπεζών, ούτε τις οριζόντιες εισοδηματικές περικοπές και την νέα υπερφορολόγηση. Θεωρεί ότι η ηλικιακή νεότητα ως φυσικό πλεονέκτημα μπορεί να ταυτιστεί με την πολιτική καινοτομία και την ιδεολογική υπεροχή της υποτιθέμενης άμωμης, μοναδικής αριστερής αλήθειας.
Από την άλλη, η ΝΔ διαθέτει ένα επαρκές οπλοστάσιο τόσο σε οικονομικό όσο και σε αξιακό επίπεδο που πρέπει να το εκμεταλλευτεί στο έπακρο κι αυτό είναι σίγουρο ότι δεν αναπτύσσεται πλήρως στα στενά πλαίσια ενός debate. Τα Ευρωπαϊκά στοιχεία, για το ποιες ήταν το 2014 οι απαιτήσεις της τρόικας για τα επόμενα χρόνια σε δημοσιονομικό και χρηματοδοτικό επίπεδο και πως θα εξασφαλίζονταν αμφότερα, είναι δεδομένα όσο κι αν επιχειρούνται παραπλανητικές ερμηνείες.
Τα μέτρα δεν θα ξεπερνούσαν τα 2 δισ. για το 2015 (η μάχη δίνονταν για να περιοριστούν ακόμα περισσότερο) και το κενό για το 2016 ήταν σχεδόν ανύπαρκτο, ενώ οι δανειακές ανάγκες της επόμενης τριετίας, που θα καλύπτονταν από την πιστοληπτική γραμμή και τις αγορές, κυμαίνονταν γύρω στα 20-25 δισ. Η δε επενδυτική βελτίωση που είχε αρχίσει να αχνοφαίνεται προσκρούει πλέον πάνω στην αγκυλωτική αποστροφή του ΣΥΡΙΖΑ για την επιχειρηματικότητα.
Όμως και στο αξιακό πλαίσιο δεν προκύπει από πουθενά το πλεονέκτημα του ΣΥΡΙΖΑ. Ο νεποτισμός και το ρουσφέτι πήρε νέα εξελιγμένη μορφή βάζοντας στο επίκεντρο την τακτοποίηση έως και των ερωτικών συντρόφων. Αντίθετα, αν και πολλοί προσποιούνται ότι δεν το θυμούνται, ήταν η κυβέρνηση Σαμαρά που έφερε μεγάλες μειώσεις σε όλους τους αιρετούς, ειδική ρύθμιση για την μη τοποθέτηση συγγενών βουλευτών ως συνεργάτες τους και άλλες ανάλογες πρωτοβουλίες που έθεταν τις βάσεις για μια διαφορετική αντίληψη στο δημόσιο βίο.
Αντί για την αναζήτηση της ατάκας που θα γίνει ο πρωτοσέλιδος τίτλος και το viral των κοινωνικών δικτύων την επόμενη μέρα, τα πραγματικά πλεονεκτήματα προκύπτουν από την διαχρονική αξιοπιστία αλλά κι από την αναγνώριση των λαθών που συνδυάζονται με αντίστοιχες κινήσεις ειλικρινούς εξαγνισμού. Κι όσο κι αν η μετάνοια σπάνια αγγίζει βαθιά βιωματικά επίπεδα, η προσαρμοστικότητα στα γεγονότα αποδεικνύεται πάντα πιο ασφαλής δρόμος προς τον πολιτικό παράδεισο από την αναμονή της επαλήθευσης του απρόσβλητου θέσφατου.
