Γράφει ο Πέτρος Χασάπης
Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι οικονομικό. Ποτέ δεν ήταν οικονομικό. Η χώρα μας διαθέτει τα πάντα σε φυσικό πλούτο, όσα θα ονειρευόταν η κάθε χώρα του πλανήτη. Λένε ότι το πρόβλημα της χώρας είναι πολιτικό. Εννοείται πως η χώρα δεν χρεοκόπησε από τη φύση της, οι επιλογές την χρεοκόπησαν και την κατέστησαν υπόδουλη.
Είναι όμως άραγε το πρόβλημα της χώρας μας τελικά πολιτικό; Μα, από το 1821 μέχρι σήμερα έχουμε αλλάξει δεκάδες χιλιάδες βουλευτές, χιλιάδες υπουργούς και εκατοντάδες πρωθυπουργούς. Κατά μέσο όρο έχουμε αλλάξει κυβερνήσεις με διάρκεια κάτω από ένα έτος. Ταυτόχρονα έχουμε δοκιμάσει όλες τις ιδεολογίες. Φιλελεύθερους, σοσιαλιστές και τώρα αριστερούς. Το πρόβλημα όμως παραμένει πρόβλημα. Τι φταίει;
Τι δεν έχουμε αλλάξει όλα αυτά τα χρόνια. Μόνο ένα πράγμα. Το πολίτευμα. Το πολίτευμα που δημιουργεί ένα ολόκληρο σάπιο, διεφθαρμένο και διαπλεκόμενο πολιτικό σύστημα. Και είναι αυτό το σύστημα που παίρνει τις αποφάσεις. Ποιος λοιπόν χρεοκόπησε τη χώρα;
Πρέπει επιτέλους να συνειδητοποιήσουμε ότι το πραγματικό πρόβλημα της χώρας μας είναι Πολιτειακό. Είναι το πολίτευμα. Λάθος πολίτευμα σε λάθος λαό. Το εισαχθέν στη χώρα μας αγγλοσαξονικό πολίτευμα ταιριάζει σε λαούς ψυχρούς που μπορούν εύκολα, συνταγμένα και στρατευμένα να ακολουθήσουν τον κάθε ηγέτη, τον κάθε φύρερ, ακόμα και σε ολοκαυτώματα.
Ο λαός μας είναι λαός ατίθασος με την καλή έννοια. Αποτελείται από δέκα εκατομμύρια ισχυρότατες προσωπικότητες (ή έτσι αισθάνονται, χωρίς αυτό να αλλάζει τα δεδομένα), όπου η κάθε μία δεν αναγνωρίζει ως σωστές τις απόψεις της άλλης, ακόμα και αν προδήλως είναι σωστές. Το ασίγαστο αυτό πάθος της επιβολής της προσωπικότητας ωθεί σε διχασμούς, πλήρη ασυνεννοησία, πιέσεις, συνεχείς αλλαγές θέσεων, εύκολη εκμετάλλευση από πονηρούς πολιτικούς και συμφέροντα και λανθασμένες επιλογές. Φυσικά οδηγεί σε πλήρη αδιαφορία για τα δημόσια οικονομικά και σε διασπάθιση του δημοσίου χρήματος.
Αυτός ο λαός μόνο με ένα σύστημα μπορεί να προοδεύσει. Εκείνο όπου συνεχώς και καθημερινά μπορούν όλες αυτές οι προσωπικότητες να εκδηλώνονται, να προβάλλονται και να προσπαθούν να επιβάλλουν τις απόψεις τους. Και αυτό μόνο με ένα πολίτευμα μπορεί να επιτευχθεί. Με μια δυναμική και συνεχώς ανανεούμενη σε ιδέες και πρόσωπα δημοκρατία. Όταν μια ισχυρή προσωπικότητα βλέπει να επιβάλλονται μόνιμα τα ίδια τζάκια, οι ίδιοι πολιτικοί και οι ίδιες πρακτικές, είναι φυσικό και το απλό άτομο να μιμηθεί αυτή την κατάσταση και να προσπαθήσει να επωφεληθεί με κάθε τρόπο για τον εαυτό του.
Άλλωστε αυτή ακριβώς η ιδιοσυγκρασία γέννησε στον τόπο μας τη δημοκρατία. Κάνουμε λάθος να πιστεύουμε ότι η δημοκρατία ήταν η κορύφωση ενός ανώτερου πνεύματος που επικράτησε τότε. Στην πραγματικότητα ήταν η θεραπεία ενός λαϊκού μειονεκτήματος, που το μετέτρεψε σε πλεονέκτημα.
