Η απόφαση της Επιτροπής Ανταγωνισμού να ρίξει πρόστιμο 4,3 εκατομμυρίων στο ΔΕΣΦΑ, εταιρεία που διαχειρίζεται τις υποδομές φυσικού αερίου και έχει τεθεί για αποκρατικοποίηση, πέρασε στα ψιλά. Αυτό που πρέπει να επισημανθεί πάντως είναι ότι, η κατάφορη παραβίαση των κανόνων ανταγωνισμού και η στάση της σε μία συγκεκριμένη περίπτωση για την οποία και καταγγέλθηκε, έτυχε της πλήρους υποστήριξης της σημερινής διοίκησης της εταιρείας, η οποία καμία ευθύνη δεν έχει για τα πεπραγμένα της προκάτοχού της.
Για να θυμίσουμε το ιστορικό, το Νοέμβριο του 2009, με την αγορά φυσικού απελευθερωμένη, το Αλουμίνιο αγόρασε φορτίο υγροποιημένου αερίου για δική της χρήση, με τη διαδικασία που ισχύει και για τη ΔΕΠΑ ως προς τη χρήση των εγκαταστάσεων του ΔΕΣΦΑ, κάτι που προέβλεπε ως μεταβατική διάταξη ο Νόμος με τον οποίο απελευθερώθηκε η αγορά. Κανονικά, με την απελευθέρωση της αγοράς αερίου, θα έπρεπε να έχουν τεθεί σε ισχύ οι κώδικες και κανονισμοί για την πρόσβαση στις υποδομές φυσικού αερίου. Κάτι τέτοιο όμως δεν είχε γίνει (και θα ήταν περίεργο να γίνει στην ώρα του εν Ελλάδι), για αυτό και ο νόμος προέβλεπε να ισχύσει για οποιονδήποτε τρίτο, η διαδικασία που εφαρμόζεται για τη ΔΕΠΑ. Με τα δεδομένα αυτά το Αλουμίνιο έκλεισε φορτίο σε καλή τιμή και το πλοίο προσέγγισε τις εγκαταστάσεις του ΔΕΣΦΑ στη Ρεβυθούσα.
Ξεκίνησε λοιπόν ένας τραγέλαφος, με τον τότε πρόεδρο του Δ.Σ. της εταιρείας, διορισμένο από τη ΝΔ ειρήσθω εν παρόδω, και στελέχη προσκείμενα στο ΠΑΣΟΚ, με στόχο να αποτραπεί με κάθε τρόπο η παραλαβή του πρώτου ιδιωτικού φορτίου φυσικού αερίου. Ξέροντας βεβαίως ότι με βάση τους κανονισμούς ασφαλείας, ένα πλοίο γεμάτο με υγροποιημένο αέριο, δεν μπορεί να μείνει πάνω από 48 ώρες στην αποβάθρα, φρόντισαν με την επίκληση κάθε πιθανής και απίθανης δικαιολογίας να εξαντληθεί αυτό το χρονικό περιθώριο. Τα κατάφεραν. Το πλοίο έφυγε, το Αλουμίνιο ζημιώθηκε ένα σημαντικό ποσό, γιατί παρόμοια φορτία πουλιούνται κοψοχρονιά και φυσικά το Αλουμίνιο ξεκίνησε προσφυγές κατά του ΔΕΣΦΑ στην Επιτροπή Ανταγωνισμού και τα αστικά Δικαστήρια.
Το παράδοξο είναι ότι και η σημερινή διοίκηση του ΔΕΣΦΑ, διορισμένη από την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, κατά την εξέτασή της στην Επιτροπή Ανταγωνισμού, στήριξε τις πράξεις της προηγούμενης διοίκησης, που ήταν εξόφθαλμα παράνομες, και ενώ πλέον τα ιδιωτικά φορτία φυσικού αερίου, αποτελούν το 10% της κατανάλωσης. Θα ρωτήσει κανείς και τι να έκανε, αφού η διοίκηση έχει υποχρέωση να υπερασπιστεί το νομικό πρόσωπο που εκπροσωπεί.
Εμείς θα λέγαμε, ό,τι έκανε και η μητρική της εταιρεία, η ΔΕΠΑ. Μετά από ανάλογες καταγγελίες ήρθε σε συμβιβασμό με την Επιτροπή Ανταγωνισμού και ανέλαβε δεσμεύσεις, τις οποίες τηρεί, για τη διευκόλυνση του ανοίγματος της αγοράς φυσικού αερίου. Άσχετο αν αυτές έχουν ουσιαστικά αποτελέσματα. Τουλάχιστον η ΔΕΠΑ δεν εκτέθηκε με την επιβολή προστίμου.
