Το παρουσιάζει η Άννα-Μαρία Παπαλόη
Η παιδική κακοποίηση είναι ένα θέμα πολύ σοβαρό, το οποίο θα πρέπει να μας αφορά όλους. Αρκετά παιδιά δυστυχώς στις μέρες μας πέφτουν θύματα κακοποίησης κυρίως από τους γονείς τους, αλλά και από άλλα πρόσωπα του περιβάλλοντος τους. Η κακοποίηση είναι μια βίαιη συμπεριφορά ή ενέργεια που δημιουργεί πόνο, φόβο, αίσθημα δυσαρέσκειας και έχει αρνητική επίδραση στο άτομο που τη δέχεται.
Η κακοποίηση μπορεί να λάβει διάφορες μορφές, όπως είναι η σωματική, η συναισθηματική, η σεξουαλική και η παραμέληση. Η σωματική περιλαμβάνει κάθε είδους τραυματισμούς ή κακώσεις που δεν οφείλονται σε ατυχήματα. Η συναισθηματική περιλαμβάνει πράξεις και συμπεριφορές, οι οποίες εμπεριέχουν απομόνωση, εκμετάλλευση και κοινωνικά αποκλίνουσες πράξεις. Όσον αφορά την παραμέληση, πρόκειται για το φαινόμενο, σύμφωνα με το οποίο η διατροφή, η ιατρική φροντίδα, η στέγαση, η σχολική φοίτηση ή παρακολούθηση που παρέχεται στο παιδί είναι έντονα ανεπαρκής, ώστε να παραβλέπεται ή να τίθεται σε σοβαρό κίνδυνο η υγεία και η ανάπτυξη του. Με τη σεξουαλική κακοποίηση, εννοείται η συμμετοχή ή η έκθεση παιδιών και εφήβων σε πράξεις με σεξουαλικό περιεχόμενο υποκινούμενες από ενήλικα, με σκοπό τη σεξουαλική διέγερση ή και ικανοποίηση του ενήλικα.
Το φαινόμενο της παιδικής κακοποίησης εκδηλώνεται κυρίως σε οικογένειες με διαταραγμένες σχέσεις ανάμεσα στους γονείς, στους γονείς και το παιδί. Επίσης, οι οικογένειες αυτές είναι συνήθως κοινωνικά απομονωμένες. Είναι γεγονός ότι, η παιδική κακοποίηση εκδηλώνεται συχνότερα σε οικογένειες με χαμηλό μορφωτικό-οικονομικό επίπεδο. Οι οικονομικές αντιξοότητες και οι περιορισμένες παροχές στήριξης αυξάνουν το στρες και μειώνουν την αντοχή του γονέα στις αναμενόμενες πιέσεις από το παιδί και την ανατροφή του. Η παιδική κακοποίηση δημιουργεί άτομα με έντονα προβλήματα στις προσωπικές τους σχέσεις, τα οποία εμφανίζουν κατάθλιψη, προβλήματα προσαρμοστικότητας και διαταραχές.
Αναγκαίο είναι να μην επιτρέπεται η απόκρυψη τέτοιων φαινομένων. Πολλές φορές επικρατεί η άποψη να μην επεμβαίνει κάποιος στα ενδο-οικογενειακά ζητήματα άλλων. Ωστόσο τέτοιες απόψεις, αποκρύπτουν και αποτρέπουν τους άλλους από το να παρέμβουν για να προστατέψουν ένα παιδί που κακοποιείται. Ένα παιδί θα πρέπει να μεγαλώνει μέσα σε ένα υγιές περιβάλλον.
Δεν είναι λίγες οι φορές όπου δυστυχώς ξέρουμε ή υποψιαζόμαστε κάτι, αλλά δε μπαίνουμε στη διαδικασία να το αναφέρουμε, είτε γιατί φοβόμαστε είτε γιατί ντρεπόμαστε. Στόχος επομένως είναι, η πρόληψη και η άμεση παρέμβαση για την αντιμετώπιση τέτοιων φαινομένων. Όλοι θα πρέπει να είμαστε ευαισθητοποιημένοι σε τέτοια φαινόμενα.
