Γράφει ο Γιώργος Ευγενίδης
Ευρισκόμενος στη Θεσσαλονίκη για την κάλυψη της παρουσίας του Κυριάκου Μητσοτάκη στη ΔΕΘ, με ενδιέφερε, μεταξύ άλλων, να δω πώς πέρασε η ομιλία του σε βουλευτές και μεσαία στελέχη του κόμματος. Ξέρετε, σε ένα κόμμα, πέρα από την ηγεσία, η οποία λαμβάνει τους ψηφοφόρους, η ραχοκοκαλιά είναι επιφορτισμένη με την επικοινωνία με την κοινωνία, διότι αλλιώς δεν υπάρχει ποτέ περίπτωση να υπάρξει κινητοποίηση ψηφοφόρων, ιδίως στην τοπική μικροκλίμακα. Και μπορεί στην ευρύτερη κρίση απονομιμοποίησης του πολιτικού συστήματος οι κομματικοί μηχανισμοί να έχουν απαξιωθεί, ο ρόλος όμως των στελεχών αυτών εξακολουθεί να είναι νευραλγικός.
Και είναι νευραλγικός για έναν ακόμη λόγο: γιατί η ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη ήταν το πρώτο από τα επόμενα βήματα. Η στρατηγική της ΝΔ έχει φάσεις. Πέρυσι, για παράδειγμα, το στοίχημα ήταν διαφορετικό: ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν πρόεδρος λίγων μηνών και το κόμμα έπρεπε να βγει πιο δυναμικά μπροστά. Το αίτημα για εκλογές ήταν πολύ πιο ψηλά στην ατζέντα και έως έναν βαθμό ήταν λογικό και αναμενόμενο. Φέτος, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Εκλογές δεν θα γίνουν πριν το 2018 και αυτό επεκτείνει τον πολιτικό χρόνο, άρα δημιουργεί και την ανάγκη αναπροσαρμογής της γαλάζιας στρατηγικής.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, συνεπώς, εξήγησε το όραμά του. Επέλεξε να εμφανιστεί ως οραματιστής, φιλελεύθερος, μετριοπαθής δυνητικός πρωθυπουργός. Επέλεξε να εστιάσει στο μέλλον, υποδηλώνοντας ότι ο Αλέξης Τσίπρας νομοτελειακά είναι παρελθόν. Μίλησε με πάθος για ιδεολογικές επιλογές που κάνει και για μάχες που προτίθεται να δώσει. Δεσμεύτηκε, κυρίως για μειώσεις στη φορολογία και στην προώθηση των επενδύσεων, χωρίς να πλειοδοτήσει σε υποσχέσεις.
Όλα αυτά είναι απολύτως θεμιτά και δεν είναι επιτέλους κακό να έχουμε πολιτικούς, οι οποίοι τοποθετούνται με σαφήνεια στον ιδεολογικό χάρτη και δε μεταβάλλονται ανάλογα με τη φορά του ανέμου. Αλλά, το όραμα από μόνο του, δεν αρκεί. Συνεπώς, πρέπει να γίνει πολλή δουλειά σε επίπεδο κοινωνίας, πεζοδρομίου, αλλά και επικοινωνίας, προκειμένου να εμπεδώσουν οι πολίτες κάτι πολύ θεμελιώδες για τον πρόεδρο της ΝΔ: ότι δεν είναι μια από τα ίδια, ένας ακόμα μνημονιακός πρωθυπουργός που απλώς υποτάσσεται στη μοίρα του και εφαρμόζει τον μνημονιακό τυφλοσούρτη.
Σε αυτή την προσπάθεια, ο πολιτικός οργανισμός της ΝΔ έχει πολλή δουλειά να κάνει. Η ΝΔ πρέπει να ανοιχτεί περισσότερο, να ακούσει, αλλά περισσότερο να προτείνει. Το να έχεις σαφή ιδεολογική πυξίδα σου επιτρέπει να ξέρεις πού θες να πας. Αλλά, πρέπει να έχεις και αντοχή, προκειμένου να φτάσεις στον στόχο που ακόμα δεν είναι τόσο κοντά. Στον δρόμο, δε, θα πρέπει να βρεις και ορισμένες πιο συγκεκριμένες απαντήσεις, όπως για παράδειγμα για την ρήτρα ανάπτυξης που εξήγγειλε ο πρόεδρος της ΝΔ, σύμφωνα με την οποία θα γίνει μια συμφωνία με τους εταίρους, για την υλοποίηση συγκεκριμένων μεταρρυθμίσεων στη δημόσια διοίκηση, με αντάλλαγμα την παραχώρηση δημοσιονομικού χώρου.
Στελέχη και φίλοι της ΝΔ χαμογελούσαν όταν έβγαιναν το Σάββατο από το Βελλίδειο. Σχετικά αναμενόμενο, αλλά η αισιοδοξία πολλών είναι καλό σημάδι για την κομματική ηγεσία. Το καλό κλίμα πολλές φορές όμως είναι κακός σύμβουλος: ο δρόμος είναι ακόμα μπροστά και είναι μακρύς. Για να διαμορφωθεί αυτή η ευρεία πλειοψηφία που επιδιώκει ο πρόεδρος της ΝΔ θέλει δουλειά πολλή.
