Ας είμαστε ρεαλιστές. Ο μηχανισμός της ανάπτυξης δεν υπάρχει καμία περίπτωση να πυροδοτηθεί αν προηγουμένως δεν αλλάξουν νοοτροπία οι έχοντες τις τύχες μας στα χέρια τους. Είναι, δε, τουλάχιστον θλιβερό η κοινωνία να έχει βρεθεί σε τόσο τραγική κατάσταση και πολιτικοί να ασχολούνται απλώς με την …πολιτική, εξακολουθώντας να σταθμίζουν τις καταστάσεις με βάση τις…ψήφους που έχουν λαμβάνει.
Τις ημέρες τούτες που η συζήτηση για το πολυνομοσχέδιο και τα «καλούδια» που περιέχει ήταν στο φόρτε της, αναδείχθηκε για άλλη μια φορά το πολύπαθο θέμα του bake off. Τι είναι αυτό; Η ολοκλήρωση της έψησης άρτου κι προιόντων άρτου μέσα σε καταστήματα τροφίμων. Ξέρετε προψημένη ζύμη που παράγεται από μεγάλες βιομηχανίες και διατίθεται στα σημεία λιανικής τα οποία και ολοκληρώνουν το ψήσιμο στα ειδικά φουρνάκια που διαθέτουν. Βασικό πλειονέκτημα είναι φυσικά η χαμηλή τιμή. Αυτή η μέθοδος δεν είναι μέθοδος πρωτόγωνων κοινωνιών αλλά βρίσκει ευρεία αποδοχή και εφαρμογή σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ.
Εδώ το πολεμάνε λυσσαλέα οι αρτοποιοί, οι οποίοι με πολιτικές «γνωριμίες» έχουν καταφέρει να το ευνουχίσουν , καθώς κατάφεραν να εισαχθούν τόσοι περιορισμοί που είναι πρακτικά αδύνατο να τύχει ευρείας εφαρμογής. Το τι τραβήγματα έχουμε με τα ευρωπαικά δικαστήρια δε λέγεται. Αλλά το αυτί δεν ιδρώνει κανενός.
Δε λέμε να λειτουργεί ανεξέλεγκτα. Λέμε ότι αυτό που ενδιαφέρει είναι να πληρούνται οι όροι υγιεινής κι ασφάλειας. Όλα τα άλλα είναι για λαική κατανάλωση.
Και δεν είναι μόνον τα σούπερ μάρκετ που χάνουν απ’ αυτό. Χάνει γενικότερα ο κλάδος των αρτοποιημάτων. Μεγάλες εταιρίες έχουν παγώσει επενδύσεις που σχεδίαζαν, ενώ μικρές μονάδες έκλεισαν όταν πριν από μερικά χρόνια ετέθηκαν οι…περιοριστικοί όροι. Κι εν τέλει χάνει ο καταναλωτής το δικαίωμα να μπορεί να επιλέγει βρε αδελφέ.
Αρκεί που οι αρτοποιοί είναι ευχαριστημένοι… Αλήθεια, τα τόσα αρτοσκευάσματα που πωλούν τα παράγουν όλα οι φουρναραίοι ή κάποια τα προμηθεύονται προψημένα;
Το χειρότερο και από την κρίση που αλλάζει τα πάντα, είναι να μη βλέπεις ότι η κρίση αλλάζει τα πάντα…
