Είναι εντυπωσιακή η μεταστροφή συναισθημάτων στους οπαδούς της ΑΕΚ μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα.
Τα δάκρυα, τα αναθέματα, η αίσθηση της καταστροφής για την ομάδα τους όταν οριστικοποιήθηκε ο υποβιβασμός της ήταν ένα ξέσπασμα για όλα όσα έχουν περάσει τα τελευταία χρόνια, με τη διοικητική και οικονομική κατρακύλα.
«Όποιος μιλάει για Β Εθνική…», ήταν μέχρι πρότινος το σύνθημα-απειλή στα χείλη των φίλων της ΑΕΚ. Τώρα όλοι μιλούν για ακόμη πιο κάτω, αλλά με ελπίδα και χαμόγελο!
Η επιστροφή Μελισσανίδη ήταν η έμπνευση που αναζητούσε ο κόσμος εδώ και χρόνια. Την περίμενε νωρίτερα, αλλά ακόμη και τώρα παραμένει διατεθειμένος να κάνει κι άλλες θυσίες, κι άλλη υπομονή για να δει την ΑΕΚ να σώζεται. Από το να διαλυθεί τώρα με κρότο, προτιμότερο να αναγεννηθεί με σκληρό τρόπο.
Υπάρχουν πολλά ζητήματα προς επίλυση. Πώς θα μπει ο Μελισσανίδης, το ασυμβίβαστο λόγω της εμπλοκής του με τον ΟΠΑΠ, πώς θα γίνουν οι διαδικασίες της πτώχευσης και της εκκαθάρισης, πώς δεν θα αδικηθούν όσοι έχουν λαμβάνειν από την ΑΕΚ, πώς θα γίνει και με ποιο νομικό πλαίσιο αυτή η μεγάλη και πρωτοφανής για τα ελληνικά δεδομένα μεταμόρφωση μιας μεγάλης ΠΑΕ σε νέα ΑΕΚ.
Όλα αυτά μοιάζουν και είναι περίπλοκα, μόνο που η αισιοδοξία των φίλων της ομάδας είναι πλέον διάχυτη. Το καταλαβαίνει κανείς σε κάθε συζήτηση. Υπάρχει πλέον εμπιστοσύνη σε ένα σχέδιο, μέχρι τώρα δεν υπήρχε τίποτα, μόνον ο γκρεμός των χρεών.
Ο κίνδυνος για την ΑΕΚ είναι να επικρατήσει σιγουριά ότι όλα θα βαδίσουν αυτόματα βάσει αυτού του πλάνου. Ότι, δηλαδή, αγωνιστικά η ομάδα θα ανεβεί με περίπατο τις κατηγορίες και σε μια διετία θα παίζει πανίσχυρη στη Σούπερ Λίγκα και στο δικό της γήπεδο.
Εδώ χρειάζεται μεγάλη προσοχή. Καλός προγραμματισμός, ισχυρή συμπαράσταση στο Ελληνικό όπου μάλλον θα παίζει η ομάδα αλλά και εκτός, στις άγνωστες έδρες των μικρών κατηγοριών. Συνεργασία με ανθρώπους που γνωρίζουν τέτοια μονοπάτια, συσπείρωση και αγωνιστικότητα.
Η ΑΕΚ έχει μεγάλο δρόμο μπροστά της να διανύσει για να επιστρέψει εκεί που πρέπει, έτσι όπως πρέπει. Η παρουσία Μελισσανίδη και το restart αισιοδοξίας του κόσμου είναι ισχυροί παράγοντες επιτυχίας, αλλά χρειάζεται πολλή δουλειά και ακόμη μεγαλύτερη υπομονή απ’ όση μέχρι τώρα επέδειξαν οι ΑΕΚτζήδες, με τα λογής διοικητικά «εγκλήματα» των τελευταίων ετών.
