Γράφει ο Ζαχαρίας Λουδάρος
Μια μητέρα ανηλίκου με ασφάλιση 20 ετών στο ΙΚΑ και 695 ευρώ κύρια και επικουρική σύνταξη θα έχει 100 ευρώ μείωση στην κύρια και 30 ευρώ στην επικουρική από 1.1.2019. Θα χάσει μέσα σε έναν χρόνο 1.500 ευρώ, δηλαδή ποσό άνω των δύο συντάξεων.
Είναι μόνο ένα παράδειγμα ανάμεσα σε πολλά άλλα για το πως θα διαμορφωθούν τα δεδομένα της καθημερινής διαβίωσης για χιλιάδες συνταξιούχους, ανάμεσά τους και μερικές χιλιάδες ελληνίδες μάνες που κατά τ’ άλλα γιορτάζουμε σήμερα, με βάση το νόμο Κατρούγκαλου. Ο νόμος μάλιστα κρίθηκε συνταγματικός μόλις προχθές από το ΣτΕ, με μια ψήφο διαφορά.
Ο Τσακαλώτος τα έχει πει όλα με αφοπλιστική ειλικρίνεια. Δεν μπορεί, λέει ο υποτιθέμενος επικεφαλής της αριστερής αντιπολίτευσης των “53” μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ, η χώρα να δαπανά ως ποσοστό του ΑΕΠ για συντάξεις το ίδιο με άλλες χώρες που έχουν πολύ πιο προωθημένες οικονομίες. Ο ίδιος υπουργός μάλιστα έχει δώσει δίκιο στο ΔΝΤ το οποίο απορρίπτει το συλλογισμό πως οι συντάξεις στηρίζουν ολόκληρες οικογένειες που μαστίζονται από την ανεργία και αντιπροτείνει να φτιαχτεί κοινωνικό κράτος.
Επειδή βεβαίως κανείς δεν πιστεύει πως θα μπορούσε να φτιαχτεί κοινωνικό κράτος από τις περικοπές των συντάξεων ή να χρηματοδοτηθούν άλλες ανάγκες (επιδότηση θέσεων εργασίας, επιδότηση παιδιών, κ.λπ.), το συμπέρασμα είναι πως οι κομμένες συντάξεις ένα και μόνο στόχο θα υπηρετήσουν: τη διασφάλιση των υψηλών υπερπλεονασμάτων τα επόμενα χρόνια -μετά την “καθαρή έξοδο” από τα μνημόνια, βεβαίως βεβαίως- για τα οποία έχει δεσμευτεί η χώρα. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, σε μερικά χρόνια καμία σύνταξη δεν θα ξεπερνάει τα 800 ευρώ και χιλιάδες συνταξιούχοι θα καλούνται να “ζήσουν” με φιλοδωρήματα των 200 και 300 ευρώ.
Το να λες σε ανθρώπους που δούλεψαν σε όλη τη ζωή τους και μετρούν καθημερινά και το 50λεπτο για να επιβιώσουν πως αυτοί φταίνε στην ουσία για την κατάρρευση της οικονομίας και πρέπει να υποστούν κι άλλες θυσίες, είναι κάτι παραπάνω από τραγικό. Όταν μάλιστα δεν κάνεις και απολύτως τίποτα στο πεδίο της αγοράς, όπου οι ανατιμήσεις είναι καθημερινές σε όλα τα προϊόντα και τις υπηρεσίες, εξανεμίζοντας τις ήδη πενιχρές συντάξεις, τουλάχιστον για τη μεγάλη πλειοψηφία.
Πιο πολλά είχε προσπαθήσει να κάνει για να ελέγξει την ασυδοσία -ειδικά των πολυεθνικών- ο “δεξιός” Χρήστος Φώλιας επί των ημερών της υπουργίας του (γι αυτό και τον “έφαγαν” γρήγορα) παρά η “πρώτη φορά Αριστερά”, η οποία κατάφερε με την ασυδοσία που άφησε να επικρατήσει και στο χώρο του airbnb να εκτοξεύσει κατακόρυφα και τα ενοίκια!
Οι συντάξεις στα χρόνια του οικονομικού πολέμου που διανύουμε υπήρξαν κάτι σαν το “οχυρό Ρούπελ”. Η συνθηκολόγηση και της σημερινής κυβέρνησης όπως και των προηγούμενων με την επίθεση των δανειστών ενάντια στη στοιχειώδη διαβίωση των μανάδων και των πατεράδων μας, των παππούδων και των γιαγιάδων μας, και η εξώθησή τους στο να πηδάνε αύριο από τα μπαλκόνια γιατί δεν θα μπορούν να ζήσουν με λίγη αξιοπρέπεια είναι ευθύνη για την οποία το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του θα κληθεί να λογοδοτήσει απέναντι στην ιστορία. Κι αυτό δεν είναι αστείο…
Το άρθρο 7 παράγραφος 2 του Συντάγματος της Ελληνικής Δημοκρατίας ρητά ορίζει πως “Tα βασανιστήρια, οποιαδήποτε σωματική κάκωση, βλάβη υγείας, ή άσκηση ψυχολογικής βίας, καθώς και κάθε άλλη προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας απαγορεύονται και τιμωρούνται, όπως νόμος ορίζει.”.
Περί αυτού ακριβώς πρόκειται.
