Την περασμένη Παρασκευή, ένα άρθρο της Wall Street Journal, το οποίο επαναλάμβανε τα γνωστά σενάρια για τη ΔΕΗ, δηλαδή «σπάσιμο» της παραγωγικής υποδομής και δημιουργία μιας «μικρής ΔΕΗ» η οποία θα διατεθεί για πώληση, έφτασε για να γκρεμίσει τη μετοχή της εταιρείας στο Χρηματιστήριο.
Νομίζουμε ότι το σημείο του άρθρου που έδωσε το σύνθημα για ρευστοποιήσεις, δεν ήταν άλλο από τα όσα είπε στην εφημερίδα στέλεχος της Κυβέρνησης και τα οποία έβαλε σε εισαγωγικά: «Σπάζοντας τη ΔΕΗ δημιουργείς αυτόματα έναν παίκτη που θα μπορεί να ανταγωνιστεί ευθέως τη σημερινή εταιρεία. Αυτό δεν θα λύσει μόνο το πρόβλημα της ιδιωτικοποίησης, αλλά και το πρόβλημα της απελευθέρωσης της αγοράς ενέργειας».
Η δήλωση αυτή, περιγράφει το σενάριο, το οποίο σύμφωνα με τις εκτιμήσεις πολιτικών και τεχνοκρατών (όχι όλων), θα λειτουργήσει εξυγιαντικά για την ίδια τη ΔΕΗ και την αγορά. Οι λόγοι είναι ότι με την πώληση της «μικρής ΔΕΗ», η «μεγάλη ΔΕΗ», θα μειώσει τον υπέρογκο δανεισμό της που σήμερα ξεπερνά τα 5 δις. ευρώ. Επίσης, θα αναγκαστεί από τα πράγματα να λειτουργήσει σε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον, συμπιέζοντας τα λειτουργικά της έξοδα, οπότε θα βελτιώσει κατά πολύ τους δείκτες της.
Ας σημειωθεί ότι τα λειτουργικά έξοδα, με εξαίρεση τα έξοδα μισθοδοσίας, τα οποία «κουρεύτηκαν» με νομοθετικές ρυθμίσεις, συνεχίζουν να παραμένουν σε υψηλότατα επίπεδα, ιδίως στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από λιγνίτη.
Όλα αυτά τα εξυγιαντικά, η αγορά των επενδυτών Χρηματιστηρίου, τα έκρινε αρνητικά. Έτσι από την έναρξη της συνεδρίασης, η μετοχή έχανε γύρω στο 3,70%, στη συνέχεια οι απώλειες ξεπερνούσαν το 8% για να κλείσει η συνεδρίαση με την τιμή της μετοχής στα 6,39 ευρώ με απώλειες 6,72%. Σύμφωνα με εκτιμήσεις αναλυτών και ανθρώπων της αγοράς, η αρνητική προσέγγιση στην προοπτική «σπασίματος» της ΔΕΗ, έχει να κάνει κυρίως με το ότι η εισηγμένη, θα χάσει το μονοπώλιο που διατηρεί σε πηγές φθηνής ενέργειας, δηλαδή στο λιγνίτη και τα υδροηλεκτρικά. Εκτός δηλαδή από τη θεωρητική απομείωση της αξίας της, λόγω πώλησης στοιχείων ενεργητικού, θα έχει να αντιμετωπίσει τον ανταγωνισμό από τον ιδιωτικό τομέα, που θα παράγει ηλεκτρική ενέργεια με σαφώς μικρότερο κόστος.
Με λίγα λόγια, η αγορά των επενδυτών του Χρηματιστηρίου, ως μόνο ισχυρό ατού που αξιολογεί στη ΔΕΗ, είναι ο μονοπωλιακός έλεγχος στις φθηνές ενεργειακές πηγές, που της επιτρέπει να διαμορφώνει τις τιμές στη χονδρική αγορά και ως επακόλουθο να επεκτείνει το μονοπώλιό της και στην προμήθεια ηλεκτρικής ενέργειας.
Πάντως, για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, να θυμίσουμε ότι για την εφαρμογή αντίστοιχου σχεδίου στην Ιταλία χρειάστηκαν τουλάχιστον δύο χρόνια προεργασίας και διαπραγματεύσεων. Στην Ελλάδα δεν γνωρίζουμε πόσα χρόνια θα χρειαστούν…
