Πηγαίνοντας πριν από μερικούς μήνες στον Παναθηναϊκό για να αναλάβει το πόστο του τεχνικού διευθυντή, ο Νίκος Νταμπίζας ήξερε ότι θα είχε να αντιμετωπίσει μεγάλες δυσκολίες.
Ήταν, δηλαδή, προετοιμασμένος – ταυτόχρονα με τις αγωνίες για να βγάλει λαγούς από το καπέλο στα μεταγραφικά με το περιορισμένο μπάτζετ και τη δική του απειρία – για να τα βγάλει πέρα και με τις οπαδικές αντιδράσεις για το ερυθρόλευκο παρελθόν του.
Γνώριζε ότι θα άκουγε πολλά υβριστικά συνθήματα σε διαδίκτυο και γήπεδο, είχε κατά νου ότι η αμφισβήτηση μπορεί να ξεπερνούσε τα όρια. Να έφτανε μέχρι και σε επεισόδια σαν κι αυτό που έγινε τις προάλλες, με την επίθεση που δέχτηκε έξω από τη Λεωφόρο από μερικούς θερμόαιμους, βαλτούς ή αυθόρμητους οι απόψεις διίστανται…
Η διοίκηση του Παναθηναϊκού στήριξε αποφασιστικά την επιλογή της στο Νταμπίζα, με τον ίδιο τον Γιάννη Αλαφούζο να κοντράρεται δημοσίως με τους οργανωμένους και με την εμπιστοσύνη στον τεχνικό διευθυντή της ομάδας παρά τις όποιες αστοχίες παρατηρήθηκαν στο μεταγραφικό σχεδιασμό.
Ο ίδιος ο Νταμπίζας έχει χειριστεί με «ευελιξία» και εξυπνάδα το σε βάρος του κλίμα. Έχει αποφύγει να «πουλήσει» παναθηναϊκοφροσύνη, έχει ξεκαθαρίσει ότι η σχέση του με το σύλλογο είναι καθαρά επαγγελματική, δεν έχει επιχειρήσει δηλαδή κουτοπονηριές και ψέματα. Σε όλες τις τοποθετήσεις του βάζει μπροστά το συμφέρον του Παναθηναϊκού ως πρώτο στόχο. Και την ανάγκη να δουλέψει με τη μεγαλύτερη ακρίβεια σε αποφάσεις και επιλογές, έτσι ώστε να καταφέρει να βοηθήσει ουσιαστικά την ομάδα να γίνει δυνατή, με βάση τις τωρινές οικονομικές της δυνατότητες.
Για το έργο του Νταμπίζα στον Παναθηναϊκό θα είναι δίκαιο να γίνουν κάποια στιγμή οι κριτικές. Με τα αποτελέσματα της δουλειάς του να κρίνονται και όχι επειδή πριν από σχεδόν είκοσι χρόνια είχε παίξει δυο σεζόν στον Ολυμπιακό.
Μόνο που, όπως φαίνεται, το θέμα Νταμπίζα δεν έχει να κάνει τόσο με το κόκκινο παρελθόν του όσο με το πράσινο παρόν, το οποίο δεν έχει απαλλαγεί ούτε στο ελάχιστο από τις εσωτερικές κόντρες και τους διάφορους πόλους που συντηρούν γκρίνιες, εσωστρέφεια και διχασμό…
