Γράφει ο Γιάννης Νάκος
Ιδιαίτερα σημαντικές στιγμές αναμένεται να διαδραματιστούν στην εγχώρια Γερμανική πολιτική σκακιέρα. Ο λόγος; Μα φυσικά, οι επικείμενες εκλογές στην πόλη-κρατίδιο του Βερολίνου την Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου. Τότε, είναι που οι Γερμανοί πολίτες θα κληθούν να δώσουν ψήφο για να εκλέξουν νέα τοπική Βουλή αλλά και κυβέρνηση.
«Δυσοίωνες προβλέψεις για τη Μέρκελ»
Όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά, έτσι και στην περίπτωση της Γερμανίας, δεδομένη πρέπει να θεωρείται η αρκετά σημαντικά επικοινωνιακή ήττα της Καγκελαρίου και του κόμματος των Χριστιανοδημοκρατών πριν δέκα ημέρες σε Μεκλεμβούργο-Δυτική Πομερανία, με την παράταξη της Μέρκελ να τερματίζει τρίτη, πίσω από τους ακροδεξιούς του κόμματος «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD).
«Η αιτία της πτώσης»
Δεν θα μπορούσαν να λάβουν χώρα τα παραπάνω, εάν δεν είχε προηγηθεί στο ενδιάμεσο μια αρκετά σημαντική πτώση της δημοφιλίας, αλλά και της εμπιστοσύνης προς το πρόσωπο της κ. Μέρκελ.
Πολλοί είναι οι ειδικοί που ασχολούνται με το θέμα -μικρός εγώ για να κρίνω ένα πρόσωπο τέτοιου βεληνεκούς-, όμως αν μου επιτρέπεται θα αποπειραθώ να καταγράψω την προσωπική μου άποψη.
Αρχικά, αξίζει να σημειωθεί, ότι η πτώση στη δημοφιλία της καγκελαρίου βρίσκεται ίσως στα μεγαλύτερα παρατηρηθέντα ποσοστά της τελευταίας πενταετίας, με το ποσοστό να είναι 63% τον περασμένο Σεπτέμβριο και να φτάνει το 45% ακριβώς έναν χρόνο μετά.
Επιπροσθέτως, και για να μπούμε στο ζουμί της υπόθεσης η βασική, κατά την προσωπική μου άποψη, αιτία της πτώσης της Καγκελαρίου δημοσκοπικά ήταν η απόφαση της να ανοίξει τα σύνορα της Γερμανίας στους πρόσφυγες που έρχονταν από τις περιοχές της Συρίας.
«AFD σε έξαρση»
Κάλλιστα θα μπορούσε να αναρωτηθεί κάποιος γιατί χρησιμοποίησα την λέξη «έξαρση» για να περιγράψω την δημοσκοπική άνοδο του AFD. Η απάντηση είναι πολύ απλή και κατανοητή. Χρησιμοποίησα τη λέξη αυτή για να παρομοιάσω το συγκεκριμένο κόμμα και την άνοδο του και να την ταυτίσω στα μάτια του αναγνώστη ως έναν «ιό», μία «πολιτική ασθένεια», η οποία, αν δεν αντιμετωπισθεί εγκαίρως και με περισσότερη δημοκρατία, τότε δυστυχώς φοβάμαι πως θα οδηγηθούμε σε άγνωστα μονοπάτια.
Η πρωτιά του συγκεκριμένου κόμματος δείχνει να βρίσκει τους μεγαλύτερους υποστηρικτές του στο γιατί και στο πως η προσφυγική κρίση έφτασε και στην Γερμανία.
Η προσφυγική κρίση, λοιπόν, δείχνει να λειτουργεί καταλυτικά υπέρ της παράταξης «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD). Το ανησυχητικό της υπόθεσης είναι ότι από εκεί που πέρυσι οι δημοσκοπήσεις τους έδιναν κοντά στο 5%, πλέον εμφανίζονται να έχουν εξελιχθεί στην τρίτη μεγαλύτερη πολιτική δύναμη σε εθνικό επίπεδο πίσω από τους Σοσιαλδημοκράτες.
«Τα προγνωστικά»
Η τάση αναμένεται να επιβεβαιωθεί και στις τοπικές εκλογές της ερχόμενης Κυριακής στο Βερολίνο, με τις δημοσκοπήσεις να δίνουν στο AfD ποσοστά γύρω στο 15%. Υπό αυτό το πρίσμα, οι Σοσιαλδημοκράτες εμφανίζονται με ποσοστό 21-24%, οι Χριστιανοδημοκράτες ακολουθούν με 18-19%, οι Πράσινοι με 16-17% και η Αριστερά δίνει μάχη σώμα με σώμα με το AfD για την τέταρτη θέση με ποσοστά γύρω στο 14-15%.
«Γιατί ο κόσμος ψηφίζει AFD;»
Σίγουρα δεν μπορούμε να πούμε για την ιστορία του ούτε για την συμβολή του στην εγχώρια πολιτική σκηνή. Δυστυχώς, όμως, τέτοια κόμματα κατάφεραν να εκμεταλλευτούν στο έπακρο τις συγκυριακές δυσκολίες έντονων διακρατικών προβλημάτων, όπως το προσφυγικό, η τρομοκρατία κτλ και να τα χρησιμοποιήσουν ως σημαία την πολιτικής τους ατζέντας.
Ένας φίλος μου δημοσκόπος αναφέρθηκε σε κατ’ ιδίαν συνάντηση μας στο πως τα ποσοστά αυτά θα μπορούσαν να ερμηνευτούν και ως «φωνή διαμαρτυρίας». Ομολογώ να πω πως στην αρχή ξαφνιάστηκα, αλλά μετά κοίταξα το ζήτημα από μία πιο περιφερειακή μάτια.
Είναι αλήθεια ότι το εκλογικό σώμα της παράταξης αυτής είναι σε μεγάλο ποσοστό άνθρωποι οι οποίοι συνήθιζαν παραδοσιακά να απέχουν από την κάλπη. Παράλληλα, απειροελάχιστα είναι τα στελέχη τους που έχουν καταφέρει να γίνουν γνωστά στο ευρύ κοινό, καλλιεργώντας αναγνωρίσιμο προφίλ.
«Αναμονή για άνοδο ή πτώση»
Σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις ανάλογα κινήματα είτε επιβραβεύθηκαν από τους πολίτες είτε οδηγήθηκαν στην μείωση του εκλογικού τους ποσοστού. Με ιδιαίτερη αγωνία αναμένουμε να μας φανερώσει το μέλλον το τι μέλλει γενέσθαι και με το AFD, το οποίο, ανεξάρτητα από το ποιο θα είναι το μέλλον του στην πολιτική ζωή της Γερμανίας, κατάφερε αφενός να προκαλέσει και αφετέρου να προκληθεί.
«Συμπέρασμα»
Εν κατακλείδι, στο συγκεκριμένο άρθρο θα προβώ σε μία ευχή, η οποία ενδεχομένως να μην έχει προηγούμενο, τουλάχιστον από δίκης μου μεριάς. Εύχομαι το κόμμα της κ. Μέρκελ σε συνδυασμό με τις υγιείς δυνάμεις της Γερμανίας να μπορέσουν να βγουν πιο δυνατά και από αυτήν την εκλογική διαδικασία, κατατροπώνοντας τον σκοταδισμό και την μισαλλοδοξία πριν προλάβει να πάρει τρομακτικές και ανεπανόρθωτες διαστάσεις. Και το αναφέρω αυτό, διότι, ασχέτως της μελλοντικής πορείας του κόμματος αυτού, δυστυχώς, με την ρητορική και την έπαρση τους όλοι γίναμε μάρτυρες σοβαρών εξελίξεων όσον αφορά το μέλλον και τις σχέσεις μεταξύ γερμανικής Δεξιάς, μεταξύ Χριστιανοδημοκρατών (CDU) και Χριστιανοκοινωνιστών (CSU).
