Γράφει ο Ιπποκράτης Χατζηαγγελίδης
Η Ν.Δ. δεν θα κερδίσει τις εκλογές χαϊδεύοντας τα αυτιά των δυσαρεστημένων του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Αφ’ ενός, αμφιβάλλω ότι μπορεί να τους κερδίσει πλην μερικών αφελών δεξιών που θα επαναπατρισθούν. Αφ’ ετέρου, η λογική του ώριμου φρούτου έχει πεθάνει μαζί με τις πλειοψηφικές κυβερνήσεις.
Αν η Ν.Δ. θέλει να έχει μέλλον -και μαζί της η χώρα- δεν αρκεί να κερδίσει τις εκλογές, ούτε καν η αυτοδυναμία αρκεί. Αυτά είναι τα ελάχιστα απαραίτητα, η «αναγκαία συνθήκη». Η «ικανή συνθήκη» είναι να βασισθεί σε κοινωνικές δυνάμεις έτοιμες και αποφασισμένες για ριζικές μεταρρυθμίσεις.
Υπάρχουν τέτοιες δυνάμεις και μάλιστα είναι μεγαλύτερες από όσο φανταζόμαστε. Δεν είναι όμως αναλόγως ισχυρές γιατί εκ φύσεως είναι εκτός κομμάτων, άρα εκτός πολιτικής. Δεν είναι οργανωμένες, αλλά έχουν κοινωνική δυναμική. Προς το παρόν χαμηλού προφίλ, κυρίως μέσω του διαδικτύου και σε επαγγελματικούς χώρους.
Το στοίχημα για την Ν.Δ. είναι να τις προσεγγίσει, να τις εκφράσει και να τις αναδείξει. Αν το πετύχει η κοινωνική της βάση θα ανανεωθεί και θα ενισχυθεί ενώ η πολιτική της δυναμική θα είναι σαρωτική. Το νέο, αν εκφρασθεί, παρασύρει το παλαιό!
Με δυο λόγια, η Ν. Δ. πρέπει να επιλέξει και να εκφράσει την Παραγωγική Ελλάδα και όχι στην Παρασιτική, την οποία με απόλυτη επιτυχία εκφράζει ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
Ουσιαστικώς, πρέπει να επιλέξει μια αντιστροφή της στρατηγικής των πλατειών που ακολούθησε ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Η Νέα Δημοκρατία πρέπει να εκφράσει τον κόσμο που ποτέ δεν πήγε στις πλατείες της παράνοιας, τον κόσμο που ποτέ δεν φώναξε “να καεί η Βουλή”. Η Ν.Δ. πρέπει να εκφράσει τον κόσμο της εργασίας και της παραγωγής. Τόσο απλό.
Η αποψινή ψηφοφορία στη Βουλή, για την διάθεση των 600.000.000 ευρώ είναι μια ιδανική ευκαιρία για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, με μια κίνηση υψηλού πολιτικού προφίλ να αιφνιδιάσει και να αλλάξει τους κανόνες του παιχνιδιού.
– Αφ’ ενός αφήνοντας τους βουλευτές του να ψηφίσουν κατά συνείδηση.
– Αφ’ ετέρου ζητώντας να αποσυρθεί η πρόταση και τα χρήματα να διατεθούν για την δημιουργία ενός μηχανισμού χρηματοδοτήσεως της παραγωγής, δηλαδή επιχειρήσεων που αδυνατούν να χρηματοδοτηθούν από το εμπορικό τραπεζικό σύστημα.
Μοχλευόμενα αυτά τα 600.000.000 ευρώ, μέσω διεθνούς πλειοδοτικού διαγωνισμού, θα μπορούσαν να γίνουν τουλάχιστον 1.200.000.000! Αν αυτό το ποσόν έπεφτε στην οικονομία -μέσω επενδυτικών τραπεζών και funds- μέσα σε ένα χρόνο το αποτέλεσμα θα ήταν πολλαπλάσιο, ίσως και άνω του 1% του Α.Ε.Π. Τότε θα υπάρχει αληθινό μέρισμα να διανεμηθεί σε συνταξιούχους και όποιους άλλους το δικαιούνται! Τώρα, απλώς πετάμε λεφτά στη μαύρη τρύπα της κατανάλωσης, η οποία -σε συντριπτικό ποσοστό- διακινεί εισαγόμενα ή και προϊόντα πολύ χαμηλής εγχωρίου προστιθεμένης αξίας…
Αυτή θα είναι μια πρόταση την οποία δεν μπορούν να αρνηθούν οι εταίροι. Μια πρόταση που θα δείξει ότι η Ν.Δ. τολμά, έχει όραμα και μπορεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση! Μια πρόταση που θα κάνει τα κουτοπόνηρα non-paper της παρέας του Μαξίμου… χαρτί ακατάλληλο ακόμη και για την τουαλέτα!
