Γράφει ο Γιάννης Νάκος
Η αρχή στην ΔΕΘ
Με έντονο παρασκήνιο και αρκετή παραφιλολογία για το τι θα ειπωθεί τελικά στην ομιλία του Προέδρου της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης κύλησαν οι ημέρες μετά την ομιλία και την ιδιαίτερα απογοητευτική παρουσία του Πρωθυπουργού στην ΔΕΘ.
Στην Νέα Δημοκρατία θέλουν να πιστεύουν πως με την ομιλία Μητσοτάκη έγινε η αρχή για την πορεία που θα σηματοδοτήσει την κατάρρευση του Σύριζα με παραδείγματα και προτάσεις που θα είχαν ως απώτερο στόχο να αναδείξουν την κατωτερότητα της Κυβέρνησης σε όλα τα επίπεδα, αλλά και την υπεροχή στα κρίσιμα σημεία του Κ.Μητσοτάκη.
Για πολλούς αυτό επιτεύχθηκε σε μερικό βαθμό όμως, και αυτό διότι δεν αποφεύχθηκαν και κάποια λάθη από πλευράς ΝΔ, κυρίως στην προσέγγιση που επιχειρήθηκε για την προσέλκυση ακροατηρίου εκτός του ιδεολογικού της φάσματος.
Τα μελανά σημεία στην εξίσωση
Αν και η ομιλία άφησε θετικές εντυπώσεις στο σύνολο της, εντούτοις θεωρώ πως υπήρξαν κάποια γκρίζα σημεία στην τακτική της ΝΔ. Για αρχή, η αξιωματική αντιπολίτευση δεν δείχνει να μπορεί να αφήσει ή μάλλον καλύτερα να απεμπλακεί από όρους και τακτικές που ως γνωστόν χρησιμοποιεί η Αριστερά και στην συγκεκριμένη περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ. Ποιες είναι αυτές; Μα φυσικά η εμμονική και συνεχιζόμενη στόχευση και των δύο πολιτικών στο ποιόν του καθενός.
Υπό αυτό το πρίσμα όμως γίνεται αντιληπτό το γεγονός πως η πολιτική ως σημείο αναφοράς τίθεται στο περιθώριο μαζί και με την όποια προσπάθεια εισαγωγής στον δημόσιο λόγο επιχειρημάτων ή θέσεων.
Η κυρίαρχη σκέψη στο επιτελείο της ΝΔ
Απ΄ ότι καταλαβαίνω, τα μέχρι στιγμής δείγματα γραφής της νέας γενιάς στελεχών που πλαισιώνουν τον Κ.Μητσοτάκη δείχνουν να προσανατολίζονται κυρίως προς την πολιτική κατεύθυνση “πρόωρων εκλογών”. Το στοιχείο αυτό από μόνο του δεν με βρίσκει αντίθετο, διότι όλοι μας βλέπουμε τα τρομακτικά αρνητικά απότοκα της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ.
Η ένσταση από αρκετούς μέσα στην ΝΔ
Μία σοβαρή ανακολουθία αλλά και δυσαρέσκεια προς την ακολουθούσα κεντρική γραμμή βρίσκει ερείσματα και στην δική μου σκέψη, αλλά και σε αρκετά “παραγκωνισμένα στελέχη”. Η ένσταση μου έγκειται στο γεγονός πως η στρατηγική η οποία έχει επιλεχθεί δείχνει να βαδίζει και να έρχεται πιο κοντά στην λογική του “ότι θα πέσουν μόνοι τους” σαν “ώριμο φρούτο”. Η άρνηση μου αυτή θα ήθελα να εισακουστεί από εκείνους που πρέπει και σε εκείνους που θέλουν να “ακούσουν βλέποντας” και τις δομικές προκείμενες της θα αναλύσω αμέσως παρακάτω.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες και εάν συνεχίσει η κατάσταση αυτή, τότε η λέξη “καμμένη γη” θα ηχεί σαν παράδεισος μπροστά σε αυτά που θα κληθεί να αντιμετωπίσει η μελλοντική κυβέρνηση.
“Οι δομικές προκείμενες”
Μία πολύ σημαντική αιτία για την οποία, κατά την άποψη μου, δεν θα μπορούσε η συγκεκριμένη πολιτική να επιτύχει είναι η εξής:
Διότι βαθιά μέσα της η Αξιωματική αντιπολίτευση γνωρίζει πως στην συγκεκριμένη περίοδο η πρωτοβουλία των κινήσεων βρίσκεται στο κυβερνητικό στρατόπεδο, το οποίο προς το παρόν δεν αντιμετωπίζει εσωκομματικά προβλήματα και απώλεια δεδηλωμένης που να το ωθεί σε “εκλογές”.
Δευτερευόντως, διότι ο Πρόεδρος της ΝΔ πρέπει να ασχοληθεί και να λύσει αρκετά θέματα που απασχολούν το εσωτερικό της παράταξης, και αυτά δεν είναι άλλα από την ανάγκη για:
Περισσότερη συσπείρωση
Άνοιγμα προς τον “Κεντρώο χώρο”
“Πολιτική επανένωσης” ξανά με την παράταξη της λεγόμενης “Δεξιάς μερίδας ψηφοφόρων”,
προτάσεις τις οποίες θα αναλύσω και σε μεταγενέστερα άρθρα μου, διότι θεωρώ πως θα αποτελέσουν σημείο αναφοράς τόσο για την πολική ατζέντα της ΝΔ. όσο και για την τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα.
Το στοίχημα
Και φθάνουμε λοιπόν στο σημείο για το οποίο έγινε λόγος από τον τίτλο κιόλας του άρθρου, για το “μεγάλο στοίχημα” του Προέδρου της ΝΔ. Μία συνολική αποτίμηση που θα μπορούσε να δώσει ένα ασφαλές συμπέρασμα προϋποθέτει δύο πράγματα. Αφενός την εξακρίβωση από πλευράς ΝΔ πως οι κυβερνητικές θέσεις τις οποίες μετά μανίας υπερασπίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να παραδοθούν άνευ όρων και σίγουρα όχι από “οικεία θέληση” και αφετέρου πως το μεγάλο στοίχημα για τον Κ.Μητσοτάκη θα είναι να μπορέσει να αντεπεξέλθει και να νικήσει τις “δομικές προκείμενες” που μέχρι και αυτήν την στιγμή στέκονται ανάχωμα στην πολιτική και ιδεολογική εξάπλωση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.
